Ebook Miedziane monety koronne Augusta III mobi,epub

b Grünthalu, nie określając ani ich ilości, ani ram czasowych emisji. Nakazano tylko, umieszczanie na monetach roczników 1754 i 1755. Najwidoczniej uznano, że proceder bicia antedatowanego pieniądza praktykowany przez Fryderyka II sprawdza się, jako źródło szybkiego dochodu nie podlegającego kontroli. Ostatecznie uruchomiono odzyskaną mennicę w Grünthalu, choć w tym celu trzeba było wyposażyć ją na nowo. Pierwszych osiem skrzyń groszy wybitych przez Fregego dotarło do Polski w roku 1762. Pomimo początkowego sprzeciwu skarbnika wielkiego koronnego, który nakazał zaaresztowanie transportu, monety ostatecznie zostały wprowadzone do obrotu. Stale przecież brakowało drobnych pieniędzy w obiegu. Operacja powiodła się dzięki interwencji Brühla, który przedstawił relację o rzekomym ukryciu monet wybitych w Grünthalu przed wkraczającymi Prusakami. Rzekomo dokonał tego Ploss, inspektor lipskiej mennicy, który monety przewieźć miał najpierw do Pragi, a później do banku Teppera[4] w Krakowie. Takiego tłumaczenia z pewnością by nie przyjęto, gdyby Frege nie bił groszy z anachronicznymi datami. Ten etap działalności grünthalskiej mennicy nie trwał długo, zapewne z powodu braku oczekiwanych przez króla dochodów. Maszyny mennicze z mennicy w Grünthalu trafiły do Drezna dopiero 3 czerwca 1765 r. Z zapisów mennicy drezdeńskiej wynika, że były to te same maszyny, które przekazano do Grünthalu w 1761 r. Budynki Saygerhütte Grünthal zachowały się do dziś. Na terenie kuźnicy działa muzeum. Szelągi bez litery pod herbami, które badacze zgodnie przypisują mennicy w Grünthalu, wybito stemplami według pierwotnego projektu drezdeńskiego. Zachowały stylistyczną jednolitość przez cały okres produkcji. Na wszystkich imię króla zapisano w formie AVGVSTVS. Najwidoczniejszą, choć drobną zmianą wprowadzoną na stemplach awersu w stosunku do szelągów z Drezna, są wyraźnie zaznaczone nity na naramienniku zbroi i nieco zmieniony portret króla. Szelągi bez liter pod herbami wybite w Grünthalu. Na rewersie szelągów z ostatniego rocznika jest jeszcze jedna zmiana -- kropka po dacie. Możliwe, że ta kropka to nie przypadek, tylko świadome zaznaczenie, że to ostatni rok działalności mennicy przy Saigerhütte Grünthal. Rocznik 1755 jest najmniej liczny wśród gruntalskich szelągów. Trochę ponad dwa i pół miliona sztuk wobec przeszło dziesięciomilionowych nakładów z poprzednich dwóch lat. 2,5 miliona to mało, ale nie tak mało by uzasadnić obserwowaną rzadkość tego rocznika na rynku. W roku 2019 nie zauważyłem ani jednej oferty szeląga 1755 bez literki pod herbami. A rzadkie, drezdeńskie roczniki 1749 i 1750 oferowano kilkakrotnie! Być może część transportów monet z ostatniego rocznika działalności gruntalskiej mennicy nie dotarła do miejsc przeznaczenia. Rzadkość tych monet sugeruje, że mogło to dotyczyć większości transportów. Istnieją też szelągi z rocznika 1753 bez litery pod herbami i z imieniem króla w zapisanym zarówno w formie AUGUSTUS, jak i AVGVSTVS. Wykazują one jednak zgodność pozostałych elementów rysunku stempli z szelągami gubińskimi z lat 1751--1752. Nie ma podstaw do uznania ich za produkt mennicy w Grünthalu. Rysunek awersu i rewersu jest zgodny z szelągami wybitymi w Gubinie, ale nie można wykluczyć, że to antedatowane produkty którejś z mennic kontrolowanych przez pruskich dzierżawców. Mennica w Grünthalu z założenia miała byś mennicą szelężną i tak było do czasu przerwania jej działalności na przełomie lat 1755/1756. Zmiana nastąpiła w związku z koncesją dla Fregego. W archiwach zachowały się zapisy o przebiciu w Grünthalu 98 cetnarów 72 funty i 19 łutów miedzi na grosze w roku 1762 przez Christiana Gottloba Frege. Ta ilość surowca przekłada się na prawie 1,4 miliona monet. Przypuszczam, że monetami tymi jest część groszy z popiersiem króla w zbroi antycznej. Warto zauważyć, że popiersie w zbroi antycznej często występuje na srebrnych monetach Augusta bitych w Lipsku, a z tą właśnie mennicą związany był Frege. Grosze z popiersiem w zbroi antycznej są bardzo odległe stylistycznie od wszystkich innych groszy z lat 1752--1755. Rocznik 1754 wyróżnia się nieudolnym przedstawieniem króla. Na monetach z rocznikiem 1755 portret jest lepszy. Znamy warianty, na których poprawiono też rewers. Może to oznaczać inny warsztat, albo wzmocnienie Grünthalskiej mennicy bardziej doświadczonym rytownikiem (rytownikami?). Rewersy groszy z popiersiem w zbroi antycznej, które przypisuję w niniejszej pracy mennicy Grünthalskiej także są zdecydowanie różne od rewersów groszy bitych w Gubinie. Zbliżony awers znajdujemy tylko na rzadkich groszach z rocznikiem 1758, które najprawdopodobniej wybito w Dreźnie lub Lipsku pod zarządem pruskim. [1] Gumowski 1948 [2] Kahnt 2010 [3] Konopczyński 1910 [4] Brak informacji