Miłość i zemsta

podróży. Dawniej szczytem jej marzeń był wyjazd do Londynu, ale Francja wydawała jej się znacznie bardziej frapująca, choć niewiele o niej wiedziała, nie licząc opowieści brata o francuskim dworze. Harry należał do najbardziej zaufanych dworzan króla Henryka VII i wielokrotnie bywał tam jako kurier Jego Królewskiej Mości. Biegle mówił po francusku i hiszpańsku. - Jesteś kochany, że chcesz mnie ze sobą zabrać, Harry - zwróciła się do brata, rozpromieniona. - Jesteś najlepszym bratem na świecie! - Mam nadzieję, że powiesz o tym Claire. Mam w bagażach prezenty dla ciebie i mamy. Dobrze się składa, że trwa jarmark, bo może będziesz potrzebowała nowej sukni na podróż. - Kiedy wyjeżdżamy? - zapytała Anna. - Za trzy dni. Dostałem miesięczną przepustkę na załatwienie swoich spraw, potem mam stawić się na dworze. Wiem, że wkrótce król Henryk Siódmy wyznaczy mi kolejne zadanie, ale na razie dał mi wolne, żebym mógł odwiedzić dom rodzinny i przywieźć do kraju narzeczoną, o ile mnie zechce. Jeśli się pobierzemy, to chciałbym pobyć z nią trochę, zanim wrócę do obowiązków, więc im szybciej teraz ruszymy w drogę, tym lepiej. - Jak mogłabym ci odmówić?! - zawołała Anna, przejęta, że brat zabierze ją w daleką podróż. - Opowiem jej, jaki jesteś dobry i wspaniałomyślny. Będzie szczęśliwa, że może cię poślubić. Po południu, gdy wrócili z jarmarku, do Melford dotarła wiadomość o zbrodni w Shrewsbury. - Lady Madeline Forester i jej wuj, sir Hugh Grantham, zostali brutalnie zamordowani - poinformował zebraną przy stole rodzinę lord Melford. - Ludzie sir Hugh próbowali zatrzymać uciekających zabójców i jednego nawet ranili, ale zabójcy uciekli. - To okropne! - Wstrząśnięta Melissa spojrzała na męża. - Kiedy to się stało? - Zapewne dwa dni temu - odparł Robert. - Czy nazwiska złoczyńców są znane? - Jeden z nich miał ciemną skórę, może był Saracenem, w każdym razie na pewno pochodził ze Wschodu. Drugi mógł być Hiszpanem lub Francuzem. Nie wyglądał na Anglika, jak mi powiedziano, ale to niewiele znaczy. - Nie żal mi sir Hugh - przyznała Melissa - ale lady Madeline wydawała się dość miła, choć spotkałam ją tylko raz. Wiele lat temu jej starsza siostra popełniła samobójstwo. Chodziły słuchy, że była przy nadziei. - Miała wyjść za mąż za Gervasea de Montforta - powiedział Robert. - Trzymano to w tajemnicy i niewiele osób wiedziało o planowanym małżeństwie. Chłopak został zamordowany. Niektórzy twierdzili, że przez własnego brata, ale ja uważałem, że kryła się w tym tajemnica. Tak czy owak, Stefan de Montfort opuścił Anglię i z czasem skandal ucichł. Po śmierci ojca to on został, oczywiście, lordem de Montfortem, lecz z majątku nic nie zostało. Lord Cowper nabył zamek i ziemię, gdy stary lord stracił fortunę. - Co za ponura historia, ojcze. - Anna wzdrygnęła się. - A teraz na dodatek została zamordowana lady Madeline i jej Kto mógł zrobić coś tak okropnego? - Zapewne rabusie - odparł Robert. - Nie znam nikogo w okolicy, kto odpowiadałby podanemu rysopisowi. Może byli tu przejazdem? Anna przypomniała sobie dwóch jeźdźców, których widziała w dniu przyjazdu Harryego. Zastanawiała się, czy nie powiedzieć o nich ojcu, jednak postanowiła milczeć. Nawet jeżeli to oni zamordowali lady Madeline i jej wuja, to odjechali daleko. Zresztą nie miała pewności, czy w ogóle przejeżdżali w pobliżu Shrewsbury, aczkolwiek pojawili się z tamtego kierunku. Szwaczki ślęczały na robotą przez całą noc, żeby na czas skończyć nową suknię Anny, wyjątkowo twarzową kreację z ciemnozielonego jedwabiu. Nie zamierzała jej wkładać na podróż, a dopiero we Francji, po przybyciu do zamku księcia St Orleans. Suknia została więc zapakowana do kufra z najlepszymi strojami i załadowana na wóz bagażowy, który wyruszył w drogę kilka godzin wcześniej, aby dotrzeć na umówione miejsce w tym samym czasie, co podróżni. Podekscytowana Anna uściskała matkę w podziękowaniu za zgodę na wyjazd z Harrym. Czekała ją wspaniała przygoda, bo jakby samej Francji było mało, to po powrocie do Anglii miała zostać przedstawiona na królewskim dworze. Kto wie, co się tam wydarzy? A może już we Francji spotka przystojnego młodego mężczyznę? - Dbaj o brata i pamiętaj o manierach - przestrzegła Melissa i ucałowała córkę w policzek. - Niekiedy bywasz lekkomyślna, kochanie, choć wiem, że masz dobre serce. - Obiecuję przestrzegać wszystkich twoich zaleceń - zapewniła Anna z wyrazem powagi na ślicznej twarzy. Dotychczas nie rozstawała się z matką i nagle zrozumiała, że będzie za nią tęskniła. - Nie uczynię niczego, czego ty i ojciec moglibyście się wstydzić. - Wiem, że często myślisz o małżeństwie, ale dobrze się zastanów, zanim oddasz komuś serce i rękę - poprosiła Melissa. - Dla