Ebook Miłość w Pirenejach mobi,epub

ił je na dobre. - Jak to, mamo, czy to znaczy, że on już do nas nigdy nie wróci? - spytała Teresa. - Jakże mógł zrobić coś podobnego? - Osiadł na stałe we Francji - odparła matka zduszonym głosem. - Znalazł tam bogatych protektorów, wobec czego nie jestem mu już potrzebna i wątpię, żebyśmy go jeszcze kiedyś ujrzały. - Ależ... mamo! W oczach Teresy stanęły łzy. Walcząc z nimi usłyszała słowa matki wypowiedziane półgłosem, jakby mówione do siebie: - Cierpienie jest zawsze udziałem opuszczonych kobiet. Po tym matka nie wspomniała nigdy więcej imienia ojca. Teresa wyglądała listów, ale nie dostała żadnego, nie otrzymała też prezentu nawet na Gwiazdkę. Jednakże docierały do niej pewne wieści, zwykle przekazywane przez krewnych, którzy odwiedzali samotne panie, zdaniem Teresy bardziej z ciekawości niż chęci niesienia pomocy matce. - Podobno towarzyszą całą grupą młodemu Napoleonowi, a nawet samemu cesarzowi, kiedy cesarzowej nie ma w pobliżu! Nasza droga królowa nie usankcjonowałaby nigdy podobnie skandalicznego zachowania! W rok później Teresa weszła kiedyś do salonu akurat w chwili, gdy ktoś zauważył: - To prawda! Porzuciła go! Ale znalazł zaraz pociechę u jednej z najgłośniejszych i najbardziej krzykliwych kurtyzan w Paryżu. Wydaje dla niej przyjęcia, które, jak powiadają, są bardziej rozpasane, niż orgie starożytnych Rzymian! Ciekawe tylko, skąd bierze na to pieniądze. W tej chwili osoba mówiąca te słowa dostrzegła Teresę w drzwiach pokoju i umilkła. Wreszcie przed pół rokiem nadeszła od adwokata rodzinnego wstrząsająca wiadomość, że ojciec Teresy, hrabia Denholme, umarł w Paryżu. Nie wiązało się to z żadnym dramatycznym wydarzeniem w rodzaju pojedynku. W stolicy Francji zapanowała epidemia, która pochłonęła ogromną liczbę ofiar, wśród nich również ojca Teresy. Jego ciało zostało przewiezione do Anglii i złożone w rodzinnym grobowcu, który mieścił się w pobliżu kościoła należącego do posiadłości. W tych smutnych okolicznościach Teresa po raz pierwszy zorientowała się, jak liczną posiada rodzinę, której członkowie, nastawieni nieprzychylnie do osoby ojca, latami ignorowali jej matkę i ją samą. Obecnie zjawili się tłumnie, przy czym większość była wiekowa, a wszyscy niesympatyczni. Teresa zaczęła rozumieć, dlaczego ojciec uważał ich za nudziarzy i nie mógł myśleć o życiu pod pręgierzem rodzinnej dezaprobaty. Teresa miała im za złe, że mówią o niej ,,biedne dziecko", ponieważ jest córką takiego ojca, oczywiste też było, że uroda Teresy jest w oczach tych ludzi czynnikiem obciążającym. Słyszała niemal, jak szepczą do siebie, że w jej żyłach płynie ojcowska krew, wobec czego z pewnością napyta sobie jakiejś biedy. Za całkowicie niewybaczalny uznała jednak ich stosunek do matki, która do dnia śmierci była wielką pięknością. Pojęła wówczas, że rodzina Holmeów traktowała matkę z pewną dozą podejrzliwości i dezaprobaty, ponieważ miała ona w sobie domieszkę krwi francuskiej. Teresa zrozumiała również, choć wydawało jej się to absurdalne, że kara za przewiny dotyka nie tylko grzesznika, ale również osoby z nim związane. Babka Teresy, ze strony matki, była z urodzenia Comtessede Chaufour. Poślubiła ona dziadka Teresy, ponieważ się w nim zakochała; nie było to wcale tak częste we Francji małżeństwo zaplanowane przez rodziców. Młodzi ludzie spotkali się, gdy Lord Greystone piastował przez krótki czas godność ambasadora angielskiego w Paryżu. Był wówczas wdowcem. Matka opowiadała Teresie nieraz, że zakochał się w młodej Comtesse bez pamięci od pierwszego wejrzenia z pełną wzajemnością. W tym czasie rodzice babki omawiali sprawę jej zaręczyn z będącym dobrą partią młodym Francuzem, którego ziemie graniczyły z posiadłością Chaufourów. - Trudno było jednak znaleźć jakąkolwiek obiekcję przeciw temu małżeństwu, może poza tym, że Lord Greystone był o szesnaście lat starszy od niej - powiedziała matka. - Ale nigdy nie spotkałam dwojga podobnie szczęśliwych ludzi. Nuta smutku w głosie matki i jej zamglone spojrzenie wskazywały wyraźnie, że ona sama spodziewała się znaleźć podobne szczęście w małżeństwie, nim nadeszło gorzkie rozczarowanie. Lord Greystone umarł przed osiągnięciem przez córkę dorosłości, a ponieważ nie miał innych dzieci, odziedziczyła ona pokaźną fortunę. - Tak, byłam wówczas bardzo posażną panną - powiedziała matka Teresie, a z jej tonu łatwo było odgadnąć, że bogactwo stało się dla niej źródłem nieszczęścia. Wracając z cmentarza Teresa uprzytomniła sobie naglę, że ona sama również nie ma braci ani sióstr, a więc wszystko, co posiadała matka, jest obecnie jej własnością. Dopiero teraz zastanowiła się, jakie znaczenie mogą mieć dla niej te pieniądze i ponownie przyrzekła