Ebook Miłość wszystko wyjaśnia mobi,epub

o tego do wiadomości. Po przystąpieniu do sakramentu pokuty spróbujmy więc pojednać się także z własnym sercem, powiedzieć sobie, że choć ciągle pamiętamy o własnych błędach, choć ciągle nas one bolą, choć czujemy ciężar popełnionego zła, postaramy się nie wracać do tego myślami, nie rozpamiętywać sytuacji z przeszłości, ale zacząć od nowa walczyć o dobro, o poprawę. Jaką wskazówkę dla postrzegania siebie mogę wyciągnąć z powyższego tekstu? Skoro Bóg, który jest większy od mojego serca, przebaczył mi moje słabości, powinienem posłuchać Boga, a nie serca, i przekonać siebie samego, że mój grzech już nie istnieje. Pytanie trzecie: W jaki sposób traktować innych, by Boga naśladować? Po pierwsze, nie skreślać żadnego człowieka, nawet tego, który popełnił wielkie błędy. Potępiamy złe uczynki, a nie ludzi, więc nawet ci, którzy wiele zła popełnili, zasługują na potraktowanie po ludzku - z życzliwością i kulturą. Nie muszę jej/jego uwielbiać i z nią/nim się przyjaźnić, ale nie mogę powiedzieć: ty się do niczego nie nadajesz i już nigdy nic z ciebie nie będzie. Każdy, dopóki żyje, ma szansę na nawrócenie, więc nikogo nie możemy skreślić. Po drugie, powinniśmy ciągle uczyć się prawdziwego przebaczania. Nie chodzi o to, by zapomnieć, że ktoś mnie skrzywdził, bo tego nie da się zrobić. Nie chodzi o to, by czuć do krzywdziciela sympatię i radość na jego widok. Przebaczyć, to stanąć ponad sercem, które boli, ponad pamięcią, która wypomina, ponad emocjami, które się burzą, i powiedzieć przed samym sobą: wybaczam. Konsekwencją tego słowa nie będzie szukanie zemsty, wracanie do sprawy w przyszłości, wypominanie doznanego zła, ale modlitwa za tego, kto mnie skrzywdził. Jeśli jestem w stanie tak uczynić, to choć w sercu pozostanie złość i poczucie zranienia, mam prawo uznać krzywdę za przebaczoną i w pełni świadomie powiedzieć: Odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy. W jaki sposób traktować innych, by Boga naśladować? Nikomu nie odmawiać prawa do nawrócenia i wybaczać, mimo bolącej ciągle rany serca. A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca. Jeśli nasze serce oskarża innych, spróbujmy być większymi od naszego serca i przebaczyć. Miłość - patrzeć w dobrą stronę Potem ludzie ci odeszli i skierowali się ku Sodomie. Abraham zaś szedł z nimi, aby ich odprowadzić, a Pan mówił sobie: ,,Czyż miałbym zataić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić? Przecież ma się on stać ojcem wielkiego i potężnego narodu, i przez niego otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi. Bo upatrzyłem go jako tego, który będzie nakazywał potomkom swym oraz swemu rodowi, aby przestrzegając przykazań Pana postępowali sprawiedliwie i uczciwie, tak żeby Pan wypełnił to, co obiecał Abrahamowi". Po czym Pan rzekł: ,,Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich [mieszkańców] są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się". Wtedy to ludzie ci odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: ,,Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu przez wzgląd na owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego! Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie?" Pan odpowiedział: ,,Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu przez wzgląd na nich". Rzekł znowu Abraham: ,,Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy z braku tych pięciu zniszczysz całe miasto?" Pan rzekł: ,,Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu". Abraham znów odezwał się tymi słowami: ,,A może znalazłoby się tam czterdziestu?" Pan rzekł: ,,Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu". Wtedy Abraham powiedział: ,,Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu?", a na to Pan: ,,Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu". Rzekł Abraham: ,,Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu?" Pan odpowiedział: ,,Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu". Na to Abraham: ,,O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu?" Odpowiedział Pan: ,,Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu". Wtedy Pan, skończywszy rozmowę