Ebook Mistrz gry w polo mobi,epub

przejmować się swoim towarzyszem z lewej strony księcia. Ani tym, że zdawał się z nim niezwykle zaprzyjaźniony. - Kapitan zwycięskiej drużyny i właścicielka najlepszego konia meczu. Połączenie ich w parę wydało mi się nieuchronne - wyznał książę, który lubił wyrażać się bez ogródek. - W rzeczy samej, sir - zgodziła się Bella, mierząc wzrokiem rozbawionego Carlosa. Co to niby miało znaczyć? - Wasza Książęca Mość jest jak zwykle szalenie spostrzegawczy - wtrącił Carlos, spoglądając Belli prosto w oczy. Bella Wheeler w sukni wieczorowej - bawił się tą myślą przez całą drogę do zamku. Spodziewał się, że rozpuści długie lśniące włosy i ukaże choć trochę młodego ciała, które skrywała wcześniej pod strojem roboczym. Ku jego rozczarowaniu założyła suknię, która spodobałaby się jej babci, a włosy zaczesała gładko i spięła jeszcze ciaśniej niż przedtem. Jeśli tak dalej pójdzie, przy następnym spotkaniu będzie miała napis na czole: ,,Radzę ci, nie dotykaj". - Słyszałem o tobie wiele dobrego, Bella - przemówił książę, wytrącając Carlosa z zamyślenia. - Nie tylko w kontekście trenowania koni. Ponoć zajmujesz się dziećmi z ubogich rodzin. Odpowiedziała skromnym uśmiechem, wyraźnie nie zamierzając się przechwalać. Po pewnym czasie rozluźniła się i przestała wreszcie podejrzewać spisek przy rozsadzeniu gości. Siedząc naprzeciw jednego z najatrakcyjniejszych mężczyzn na świecie, mogła jedynie żywić nadzieję, że pojął jej przesłanie: ,,Wynoś się z mojego życia, Caracas. Nikt cię tu nie chce". Szkoda tylko, że nie była to prawda. Pragnęła Carlosa tak silnie, że obawiała się, że książę, światowy człowiek, mógłby to zauważyć. Carlos był mężczyzną, który mógł mieć każdą kobietę, jakiej tylko zapragnie. Ogarnęła ją zgroza. A jeśli Caracas wyczuje jej żądze? Co sobie o niej pomyśli? Uzna ją za naiwną idiotkę, co nie będzie dalekie od prawdy. Na razie musiała się szczypać ukradkiem w ramię, żeby się przekonać, że ten przepych jej się nie przyśnił. Co za szczęście, że udało jej się znaleźć na dnie szafy tę suknię; była wprawdzie niemodna, ale odpowiednio skromna, co miało największe znaczenie. Nie lubiła ściągać na siebie uwagi, przez co często sprawiała wrażenie chłodnej i zdystansowanej. Zesztywniała, uchwyciwszy wzrok Carlosa, który spojrzał na nią uważnie, po czym odwrócił się, zagadnięty przez księcia. Z ulgą rozejrzała się dookoła, podziwiając portrety królów i rycerzy, dam dworu w suto marszczonych jedwabiach, dzieci o bladych i smutnych twarzyczkach. Stół, przy którym zasiadło chyba z pięćdziesiąt osób, był zastawiony srebrem i kryształami, połyskującymi w magicznym blasku świec. Gości obsługiwał królewski lokaj z ekipą podkomendnych, którzy bezszelestnie krążyli z tacami potraw i butelek. Bella poruszyła się niespokojnie. Nie przywykła do tak długiego siedzenia w sztywnym bezruchu. Czuła się jak ptak w klatce, pragnący się wyrwać na upragnioną wolność. Carlos wydawał się równie swobodny, jak na boisku do gry w polo. Rozparty wygodnie na krześle, uprzejmie i ze swobodą gawędził z gospodarzem. Plotkowano, że swoją estancią rządzi jak udzielny książę. W stroju sportowym było mu bardzo do twarzy, ale w szytym na miarę wieczorowym garniturze prezentował się oszałamiająco. Śnieżnobiała koszula i stalowoszary krawat cudownie podkreślały opaleniznę. Do licha, obserwował ją! Pospiesznie spuściła wzrok na swój talerz. Znacznie bezpieczniej czuła się z końmi niż z mężczyznami. Mężczyźni byli silni, mieli nad nią przewagę fizyczną, zwłaszcza Carlos Caracas. Kiedy przegrało się walkę tak sromotnie jak ona, nie sposób było wymazać tego z pamięci. Niech to diabli! Zachowywała się jak romantyczny podlotek, a nie profesjonalistka, za jaką się uważała. Prostując się, spróbowała podjąć wątek, który z pewnością zainteresuje księcia, ale on także zdawał się grać w drużynie Carlosa. - Jestem zaskoczony, że nie złożył pan oferty kupna najlepszego konia meczu, Caracas - zauważył po chwili rozmowy z nią. Zesztywniała. Czy wszystko musi sprowadzać się do tego? - Przeciwnie, sir, złożyłem, ale panna Wheeler zdaje się mieć wątpliwoś - Jak to? - zdumiał się książę. - Se?or Caracas posiada olbrzymią posiadłość w Argentynie, nigdy nie widziałem lepszych warunków dla Caracas uśmiechał się do Belli, której twarz zastygła jak kamienna maska. - Carlos jest najlepszym jeźdźcem na świecie - przekonywał z werwą książę. - Powinien mieć dostęp do równie wspaniałych koni. Proszę się jeszcze zastanowić, panno Posłała Carlosowi miażdżące spojrzenie, nie mogło to jednak przesłonić faktu, że jeśli będzie się nadal upierała przy swojej decyzji, to nieodwołalnie straci poparci