Ebook Mój kraj, mój świat mobi,epub

e duby smalone, jakie niestworzone historie opowiadali o ,,zielonej wyspie" i megasukcesie gospodarczym pod rządami liberalno-ludowymi. Sikorski i pomniejsi ujadacze z PO ze srogą miną, wypinając bojowo wątłe piersi, tupiąc butami (z których skądinąd słoma wychodzi), gromko i solennie deklarują urbi et orbi, że Łukaszenko to świnia, brzydki dyktator i że jeszcze z ust mu jedzie. Zapominają wołki zbożowe, jak tenże Sikorski ściskał łapę Łukaszenki i ze słowiańskim oddaniem pił mądrości z modrych (?) oczu pana Aleksandra. Czasem dziwnie zapominalskie jest też milczenie. W czasach katastrofy służby zdrowia przy akompaniamencie uśmiechów wiecznie z siebie zadowolonej minister Ewy Kopacz Platforma milczy o ofiarach śmiertelnych, o ludziach, którzy umarli tylko dlatego, że PO robi z ochroną zdrowia to, co robi. Ale za rządów PiS-u wół z PO był platformerskim cielęciem i grzmiał, hałasował, ryczał ile wlezie, mimo że Polska miała jako ministra zdrowia profesora Zbigniewa Religę, którego charyzma i kompetencje mają się tak do charyzmy i kompetencji Ewy Kopacz, jak Himalaje do Rowu Mariańskiego. Za czasów dyktatora Jarosława Kaczyńskiego i PiS-owskiego horroru Platforma Obywatelska wyła niczym pustynny kojot o ograniczaniu w Polsce demokracji i wolności słowa. Dziś minister Arabski zakłada knebel zbyt dociekliwemu dziennikarzowi PAP-u, znanych dziennikarzy (nieprawomyślnych!) wyrzuca się z TVP i Polskiego Radia na łeb, na szyję. Zostawmy woła i cielę, zresztą Bogu ducha winne zwierzęta. Obserwując rządy PO-PSL, należy stwierdzić, że mamy do czynienia raczej z dominującą rolą osłów, choć w tle czają się pazerne na majątek narodowy hieny. Osłów ci u nas, w III RP, rzeczywiście dostatek. W strukturach administracji po 2007 roku mnożą się chyba przez pączkowanie. Ale nawet jeśli ,,zapominał wół, że cielęciem był", to jedna rzecz jest niezmienna. Tusk pod pewnym względem, w pewnej mierze, w określonym obszarze jest przewidywalny i się nie zmienia. Jak był leniwy jako niemy wicemarszałek Senatu RP, tak dziś jest leniwy jako premier RP. Donald pozostał sobą. Wszystko się może zmienić, stanowiska potracili Bush, Juszczenko i Mubarak, a lider PO jak był patentowanym leniem, tak dalej jest leniem patentowanym (za moich szkolnych czasów mówiło się o takich osobnikach: śmierdzący leń, ale teraz to byłby język agresji i nienawiś) Może to i propozycja na nowe godło koalicji rządowej PO-PSL: głowa wołu, ogonek cielaka, pysk hieny i zielony, z kończyną na zadzie swojski, przaśny osioł, co to prochu nie wymyśli, ale w prochowni swojaków zatrudni. BUBEL, MIDAS I TUSK Świat w kryzysie, Polska również. Także w kryzysie niemocy państwa i złego zarządzania. Rośnie inflacja, już najwyższa od dwunastu lat, rosną ceny, rośnie deficyt budżetowy. ,,Czarna dziura Tuska" wciąga coraz więcej obywateli i gospodarstw domowych. A co na to rząd? Właśnie minister infrastruktury pan Grabarczyk (ten od kwiatów) wydał rozporządzenie pozwalające na zakup przez urzędników samochodów służbowych znacznie droższych niż dotąd. Rząd woli zaciskać pasa na społeczeństwie, a nie na sobie. To rozporządzenie pokazuje, że rząd ma w nosie kryzys, bo jakoś się wyżywi i jakoś, nawet całkiem dobrze, sobie pojeździ. Tak jak kiedyś król Midas - czegokolwiek się dotknął, zamieniał w złoto, tak dziś premier Tusk czego się nie dotknie - to bubel. Oto okazało się, że najdroższa droga w Polsce (nieco ponad 10 km) kosztował 2 miliardy 270 milionów złotych, czyli 218 milionów złotych za kilometr. Toż to bubel nad buble! Ciekawe, że owa droga krajowa S8, przechodząca przez Warszawę, praktycznie dotąd nie była używana, a już jest do bani, już w oczach niszczeje. A co na to miłościwie panujący nam premier i rząd? Jak to co? Nic. Premier zajęty jest zwalczaniem marszałka sejmu Grzegorza Schetyny: opowiada banialuki o tym, że są ,,w separacji, albo już nawet po rozwodzie", tak jakby kogoś to obchodziło. Lider Platformy zajmuje się nie tyle rządzeniem państwem, co gaszeniem pożarów w samej Platformie. PO zjada własny ogon: Platforma zajmuje się Platformą, a nie rządzeniem. Rządowy okręt dryfuje, bo kapitan użera się z pierwszym oficerem, albo opuszcza statek, aby pojeździć na nartach (wodnych?) lub pograć w piłkę. Niestety, na rządowym statku znajduje się cała Polska i cała Polska ponosi konsekwencje tego, że pan premier abdykował, jest nieobecny - chyba że w mediach - stąd zresztą pseudonim ,,Mr Absent", a minister infrastruktury zamiast PKP i drogami zajmuje się zakupem droższych samochodów służbowych. Rządowa paranoja i rządowe lenistwo trwa. Czas je przerwać. TUSK DO OKULISTY W styczniu 2011 roku premier Tusk dumnie prężąc wątłą pierś, oświadczył z pewnością siebie Andrzeja Gołoty (przepraszam za złośliwo