Ebook Mosad: najważniejsze misje izraelskich tajnych służb mobi,epub

krępy, łysy młody człowiek w czerwonej kefiji, najwyraźniej przywódca grupy libańskiej. - Wszyscy już są? - Wszyscy. Libańczyk uniósł dłoń i spojrzał na zegarek. Był to najwyraźniej sygnał. Nagle ,,libańscy wysłannicy" wyciągnęli krótką broń i otworzyli ogień. Nie minęła minuta, a wszyscy terroryści z Beit Lahii byli martwi. ,,Libańczycy" uciekli krętymi alejkami obozu w Dżabaliji i zatłoczonymi ulicami Gazy i wkrótce dostali się na terytorium Izraela. Tego dnia wieczorem mężczyzna w czerwonej kefiji, kapitan Meir Dagan, dowódca tajnego oddziału komandosów Sił Obronnych Izraela (Cahal), zameldował generałowi Arielowi (Arikowi) Szaronowi, że operacja ,,Kameleon" zakończyła się pełnym sukcesem. Wszyscy przywódcy Ludowego Frontu z Beit Lahii, niebezpiecznej grupy terrorystycznej, zginęli. Dagan miał tylko dwadzieścia sześć lat, ale był już legendarnym bojownikiem. Sam zaplanował całą operację: podszycie się pod libańskich terrorystów, rejs starym statkiem z Aszdodu, portu w Izraelu, ukrywanie się przez całą noc, spotkanie z przywódcami terrorystów i trasę ucieczki po akcji. Zorganizował nawet pozorowany pościg przez izraelski torpedowiec. Dagan był przykładnym żołnierzem, śmiałym i pomysłowym, lekceważacym zasady. Icchak Rabin powiedział kiedyś: ,,Meir wykazywał się niezwykłą umiejętnością planowania operacji antyterrorystycznych, które przebiegały jak w filmach sensacyjnych". Przyszły dyrektor Mossadu, Dani Jatom, zapamiętał Dagana jako krępego młodego człowieka z grzywą brązowych włosów, który ubiegał się o wstąpienie do najbardziej prestiżowej jednostki izraelskich komandosów, Sajeret Matkal, i zdumiewał wszystkich niezwykłą wprawą we władaniu nożem. Swoim ogromnym komandoskim nożem potrafił śmiertelnie ugodzić wybrany cel. Chociaż okazał się wyśmienitym strzelcem, nie przeszedł testów do Sajeret Matkal i początkowo zadowolił się srebrnymi skrzydełkami spadochroniarza. Na początku lat siedemdziesiątych został wysłany do Strefy Gazy, opanowanej przez Izrael w 1967 roku podczas wojny sześciodniowej, która od tamtej pory pozostawała siedliskiem terrorystów. Palestyńscy terroryści dzień w dzień mordowali Izraelczyków w Strefie Gazy i w Izraelu przy użyciu bomb, materiałów wybuchowych i broni palnej. Cahal straciły kontrolę nad obozami dla uchodźców. 2 stycznia 1971 roku, kiedy dwoje uroczych dzieci Arroyów, pięcioletnia Avigail i ośmioletni Mark, zostało rozerwanych przez granat wrzucony do samochodu, generał Ariel (Arik) Szaron postanowił położyć kres rzezi. Zwerbował paru starych kolegów z czasów wojowniczej młodości oraz kilku utalentowanych młodych żołnierzy. Wśród nich był Dagan, niski, przysadzisty oficer o okrągłej twarzy, który utykał - pamiątka po tym, jak nadepnął na minę podczas wojny sześciodniowej. Podczas leczenia w szpitalu Soroka w Beer Szewie zakochał się w pielęgniarce Binie. Gdy wyzdrowiał, wzięli ślub. Jednostka Szarona oficjalnie nie istniała. Miała za zadanie zniszczyć organizacje terrorystyczne w Strefie Gazy za pomocą ryzykownych i niekonwencjonalnych metod. Dagan zwykle chodził po okupowanej Gazie z laską, dobermanem, kilkoma pistoletami, rewolwerami i karabinem maszynowym. Niektórzy twierdzili, że widzieli go przebranego za Araba, jadącego powoli na osiołku zdradliwymi uliczkami miasta. Kalectwo nie osłabiło jego determinacji do udziału w najbardziej niebezpiecznych operacjach. Poglądy miał proste. To są wrogowie, źli Arabowie, którzy chcą nas zabić, więc my musimy zabić ich pierwsi. W ramach jednostki Dagan utworzył Rimon, pierwszą tajną izraelską jednostkę komandosów, którzy działali w arabskim przebraniu we wrogich ośrodkach. Aby poruszać się swobodniej w arabskim tłumie i osiągać cele bez wykrycia, musieli korzystać z przebrań. Szybko zyskali rozgłos jako ,,grupa uderzeniowa Arika". Krążyły pogłoski, że często z zimną krwią mordowali schwytanych terrorystów. Podobno czasem prowadzili terrorystę w ciemną uliczkę i mówili mu: ,,Masz dwie minuty na ucieczkę". Kiedy ruszał przed siebie, rozstrzeliwali go. Niekiedy podrzucali sztylet lub karabin, a kiedy terrorysta schylał się po niego, ginął na miejscu. Dziennikarze pisali, że codziennie rano Dagan wychodził na dwór i w jednej ręce trzymał penisa przy siusianiu, a w drugiej broń, z której strzelał do pustej puszki po coli. Dagan dementował te doniesienia. ,,Niektóre mity przylgnęły do nas wszystkich - stwierdził - ale część tego, co się pisze, to po prostu fałsz". Mały oddział izraelskich komandosów prowadził zażartą, okrutną wojnę, dzień w dzień ryzykując życie. Prawie co noc ludzie Dagana przebierali się za kobiety albo rybaków i wychodzili polować na znanych terrorystów. W połowie stycznia 1971 roku, udając arabskich terrorystów na północy Strefy Gazy