Ebook Mroczna tajemnica Sgt. Adeli White mobi,epub,pdf

zie prowodyrowi tego zamieszania sowicie zapłacić. Dlatego w jednej chwili, w asyście trzeźwiejących powoli kompanów, Franco Fog pożegnał się z oficerskimi szlifami i całą karierę złożył w dłonie zdruzgotanego dowódcy, który wbrew swojej woli został zmuszony wyjaśnić małżonce, co się stało z jej ukochanymi kwiatkami. Z każdą upływającą sekundą Luigi stawał się coraz bardziej nerwowy i bez przerwy obserwował budzik. Chcąc zaoszczędzić przyjacielowi choćby chwilę snu, zjeżył się nagle na grzbiecie, przybrał bojowy wyraz pyszczka, po czym wycedził przez zęby: - Stój zegarze, jeśli ci życie miłe. - Słucham? - budzik westchnął ciężko i nawet nie mrugnął okiem. - Zatrzymaj się! - O co ci chodzi, sierściuchu? - Tylko nie sierściuchu, ty gnomie! - Pocałuj mnie w dupę, rudzielcu. Bo i tak zadzwonię! Przytyk odnośnie koloru futra rozzłościł Luigiego, który prychnął z całych sił na tarczę zegara i zaczął się szykować do frontalnego ataku. Po chwili wyciągnął pazury i rzucił jakby od niechcenia: - Daję ci ostatnią szansę, abyś nabrał rozumu. - Że co? - budzik zaśmiał się głośno, lecz i tym razem nie zamrugał okiem. - Jeśli obudzisz mojego przyjaciela, dostaniesz za swoje. - Nie rozśmieszaj mnie, kolego włochaty - zegar zaczął się śmiać na dobre. - Myślisz, że ty pierwszy chcesz zatrzymać czas? - Pewnie nie - rudy pers podrapał się nagle za uchem. - No pewnie, że nie! Nie tacy jak ty próbowali już wstrzymać najpotężniejsze zegary świata. I wiesz, co im z tego wyszło? - No, co? - Luigi nie tracił wciąż animuszu. - Gówno, mój drogi kittyżerco! Normalnie, gówno! Wypowiadając ostatnie słowa, budzik w sposób bezpardonowy zakończył ten nierówny dysput, podskoczył w miejscu i dał w końcu upust skrywanym ciśnieniom. Kiedy mała i duża wskazówka utworzyły idealną linię prostą, wszystkie jego mechanizmy ożyły, dając znak światu o nadejściu godziny szóstej. W jednej chwili budzik zatrząsł się, splunął z wyższością na nocny stolik i zaczął drzeć się wniebogłosy ze wszystkich sił. Jego aktywność poderwałaby z grobu nawet zatwardziałego umarlaka, dlatego Luigi nie zdziwił się, gdy po chwili zobaczył w drzwiach sypialni sierżanta Dojnego, który niemal z pianą na ustach zawołał: - Wstajemy, posterunkowy! Wstajemy! ... Zaspany Franco Fog otworzył oczy, uciszył raz na zawsze szalejący budzik, po czym zwrócił się do Luigiego: - Jaki dziś dzień, przyjacielu? - Piątek. - Czyli jutro wolne? - Tak, Franco. W końcu wyśpimy się za wszystkie czasy! - Pod warunkiem, że ten faszysta - mrugnął okiem w kierunku cerbera - da nam żyć. - Spokojnie, Franco. Przecież on też musi się kiedyś wyspać. Podniesiony na duchu rudy pers przybił piątkę z przyjacielem i majestatycznym krokiem zeskoczył ze stolika na podłogę. Próbując coś jeszcze ugrać, podszedł do sierżanta Dojnego i, ocierając się o nogawkę jego spodni, zagaił: - Słyszałem, że pan sierżant będzie miał niedługo obronę pracy doktorskiej. - To prawda. - A jakie to zagadnienie natury filozoficznej będzie pan sierżant roztrząsał? - To nie będzie nic z filozofii - sierżant Dojny dał się w końcu wciągnąć w rozmowę. - Tylko z literatury. - Naprawdę? - Tak. Tematem mojej pracy jest próba znalezienia odpowiedzi na pytanie, jaki wpływ ma literatura kobieca na świadomość społeczną mężczyzn. - No, proszę! - Luigi aż się złapał pod boki. - I co pan ustalił? - Na podstawie badań, nie tylko moich, doszedłem do wniosku, że tak zwani ,,prawdziwi mężczyźni" są odporni na oddziaływanie tego typu literatury i nadal chcą traktować kobiety jako przedmiot pożądania. - To straszne! - Bez dwóch zdań. - A czemu tak się dzieje? - Odpowiedź na to pytanie jest szalenie prosta. ,,Prawdziwi mężczyźni" brzydzą się tego typu literaturą i w ogóle do niej nie sięgają. Nawet pod groźbą kar cielesnych! - I bardzo dobrze - Franco Fog włączył się do dyskusji. - Prawdziwi mężczyźni nie czytają takich bzdur, tylko piją whisky, grają w pokera i podrywają kelnerki. - Tak jest! - zawtórował mu Luigi. - Literaturę kobiecą niech sobie czytają kobiety - zdegradowany pan inspektor spojrzał z pogardą w stronę cerbera. - - Tak? - sierżant Dojny postanowił sprawdzić odwagę rozmówcy. - Albo frajerzy! - Franco Fog wypalił jak z armaty. - Ciemięgi, mięczaki oraz leniwe kluchy! Widok triumfującego podwładnego rozsierdził sierżanta Dojnego na tyle, że ten w jednej chwili wyjął pistolet z kabury i, mierząc z niego do zebranych, wycedził przez zaciśnięte usta: - Świnie jesteście - zaczął lamentować. - Dobrze wiecie, że na przestrzeni lat udało mi się stworzyć doskonałą biblioteczkę, na którą składają się najlepsze romanse, wyciskacze łez oraz stosowne poradniki. - Jakie? - zdegradowany pa