Ebook Msza za Aleppo mobi,epub,pdf

miasta pozostawał nadal pod nadzorem regularnej armii połączony wąskim korytarzem z terenami strzeżonymi przez rząd. Dla mieszkańców Aleppo nadeszły wyjątkowo ciężkie dni. Matkę Miriam wydobyto spod gruzów następnego dnia rano. Na ciele i twarzy nie było widać żadnych obrażeń. Wyglądała tak jakby spała. Jedynie kurz, który osiadł na twarzy i nieruchome rysy świadczyły, że był to sen wieczny. Pogrzeb odbył się godzinę później na cmentarzu przyległym do niewielkiego starożytnego kościółka. Ciało owinięte w płótno spoczęło w płytkim grobie żegnane przez Miriam i kilku znajomych. Sędziwy ksiądz, proboszcz tutejszej parafii odmówił modlitwę za zmarłych, poświęcił całun i skinął na grabarzy, którzy w ciągu kilku minut uformowali nagrobek zwieńczony niewielkim krzyżem i metalową tabliczką zawierającą personalia pochowanej osoby. Ksiądz po skończonej ceremonii ujął dziewczynkę za rękę mówiąc. -- Dziecko chodź ze mną. Nie zostaniesz bez opieki. Przy kościele mamy schronisko dla kilku osób więc i dla ciebie znajdzie się miejsce. Nieoczekiwana propozycja - Kwiecień 2016. Paweł Cieszewski z pośpiechem wbiegł do gmachu redakcji. Termin dostarczenia zamówionych materiałów zbliżał się nieuchronnie, więc każda chwila była niezwykle cenna, a on jeszcze dziś rano zbierał w terenie ostatnie dane i teraz miał zaledwie kilka minut na uporządkowanie artykułu. Ten nerwowy styl pracy został mu poniekąd narzucony przez brak stałego etatu. Po skończeniu studiów dziennikarskich przez dłuższy czas próbował zdobyć miejsce w jednej z licznych redakcji. Bez powodzenia. Jednak podczas rozmów rekrutacyjnych często padały propozycje, aby Paweł z własnej inicjatywy przygotował i dostarczył ciekawy materiał, a wówczas w kolejnym wydaniu może on zostać opublikowany. Paweł wypróbował ten sposób raz z pomyślnym skutkiem i od tego momentu stał się tak zwanym wolnym strzelcem współpracującym z tuzinem redakcji. Po wejściu do biura Paweł przyłączył laptop do redakcyjnej sieci i zajął się porządkowaniem informacji wchodzących w skład przygotowanego artykułu. -- Paweł jesteś wolny? -- zainteresował się Rafał Górny, redaktor naczelny w tutejszym wydawnictwie, przechodzący korytarzem obok. -- Właśnie kończę i za pięć minut będę do dyspozycji. -- Świetnie! Wpadnij wówczas do mojego gabinetu. Mam dla ciebie pewną propozycję. -- Jak mówiłem. Będę za pięć minut. Cieszewski po raz ostatni przejrzał przygotowany materiał i uznając, że aktualna wersja jest wystarczająco dobra do publikacji, zapisał plik na redakcyjnym serwerze. Dodatkowo wysłał jeszcze email do redaktora wydania, kończąc w ten sposób etap prac obejmujący bieżące wydanie. Wreszcie był wolny, więc mógł udać się do gabinetu Naczelnego. Po drodze, lekko zaintrygowany, zastanawiał się nad rodzajem zasygnalizowanej propozycji. Miał nadzieję, że nie będzie to zakonczenie dalszej współpracy, choć jako wolny strzelec współpracujący z kilkoma redakcjami i takie doświadczenia miał w swoim życiorysie. Tym razem chyba jednak nie o to chodziło, gdyż taka oferta raczej nie należała do interesujących. Z ciekawością zajrzał do gabinetu Rafała. -- A więc o co chodzi z tą propozycją? -- kuł żelazo póki gorące. -- Wydawca zażądał serii reportaży z bliskiego wschodu. Arabska wiosna, bezpośrednie relacje z pola walki, opinie wszystkich zaangażowanych stron. Potrzebuję więc reportera, który zajmie się tym tematem. -- I jak to sobie wyobrażasz? -- Paweł chciał poznać szczegóły. -- Mam zrobić kwerendę we wszystkich agencjach i poprosić o przysłanie odpowiednich materiałów? Dodatkowe pytanie. Czy mam się skupić na wybranym konflikcie czy też będzie to szerokie spektrum obejmujące kraje północnej Afryki, półwyspu arabskiego i bliskiego wschódu? -- Pierwszy reportaż może nawiązywać do całego zagadnienia a następne będą dotyczyć konkretnego kraju. Mam na myśli wojnę w Syrii. -- O! To gorący temat i na dodatek słabo udokumentowany. Masz nadzieję uzyskać za friko dostatecznie interesujące materiały. Raczej wątpię. -- I tu jest sedno sprawy. Nasz reporter musi znaleźć się na miejscu i stamtąd przysyłać relacje. Chodzi o cykl co najmniej dziesięciu reportaży. Myślę, że miesięczny pobyt będzie wystarczający. I co ty na to? -- Interesująca rzecz. Ale co z finansami? Samolot, hotel, wyżywienie, podróże na miejscu. Przecież to spory kraj i na dodatek pustynia. Chyba potrzebny będzie jakiś samochód. -- Koszty przelotu pokrywa redakcja. Wyżywienie i hotel również. Aby zdobyć akredytację musieliśmy zapłacić z góry. Hotel, w którym masz rezerwację, jest zarazem centrum prasowym. Na miejscu dołączysz do międzynarodowego zespołu dziennikarzy. Z pomocą rządu, który organizuje transport w kluczowe miejsca będzie