Ebook Myśl i bogać się mobi,epub

agen­tów ubez­pie­cze­nio­wych, któ­rzy po­tra­fią sprze­dać po­li­sy za sumę po­nad mi­lio­na do­la­rów rocz­nie. Za­wdzię­czał to swe­mu przy­wią­za­niu do ,,lek­cji", jaką wy­cią­gnął z przed­wcze­snej re­zy­gna­cji w prze­my­śle wy­do­byw­czym. Jest rze­czą do­wie­dzio­ną, że za­nim się od­nie­sie ży­cio­wy suk­ces, na­tknąć się wy­pad­nie na przej­ścio­we po­raż­ki, a może na­wet i na bo­le­sną klę­skę. Kie­dy czło­wie­ka przy­gnia­ta­ją nie­po­wo­dze­nia, naj­prost­szą i naj­lo­gicz­niej­szą re­ak­cją wy­da­je się re­zy­gna­cja. I tak wła­śnie za­cho­wu­je się więk­szość lu­dzi. Po­nad pię­ciu­set naj­szczę­śliw­szych w in­te­re­sach lu­dzi w Ame­ry­ce wy­zna­ło au­to­ro­wi, że naj­po­myśl­niej­sze suk­ce­sy osią­ga­li znaj­du­jąc się o krok od po­ra­żek, któ­re by ich po­wa­li­ły. Klę­ska jest prze­bie­głym ka­wa­la­rzem o wy­ro­bio­nym zmy­śle iro­nii; znaj­du­je ona szcze­gól­ne upodo­ba­nie w do­pa­da­niu lu­dzi w chwi­li, gdy wy­da­ją się mieć suk­ces w za­się­gu ręki. O dziec­ku, któ­re zdo­by­ło prze­wa­gę nad do­ro­słym W nie­dłu­gi czas po tym, jak pan Dar­by zdo­był ów dy­plom w ,,In­sty­tu­cie Moc­nych Kop­nia­ków Losu" i zde­cy­do­wał się wy­ko­rzy­stać swe do­świad­cze­nie z prze­my­słu wy­do­byw­cze­go, zda­rzy­ło mu się być świad­kiem pew­nej sy­tu­acji, któ­ra go prze­ko­na­ła, że ,,NIE" nie­ko­niecz­nie musi ozna­czać od­mo­wę. Pew­ne­go po­po­łu­dnia do­po­ma­gał swe­mu stry­jo­wi przy mie­le­niu zbo­ża w dość sta­ro­świec­kim mły­nie. Stryj za­rzą­dzał dużą far­mą, na któ­rej pra­co­wa­ła też pew­na licz­ba ko­lo­ro­wych dzier­żaw­ców, W ja­kiejś chwi­li drzwi otwo­rzy­ły się i we­szło mu­rzyń­skie dziec­ko, có­recz­ka jed­ne­go z dzier­żaw­ców. Stryj spo­strzegł dziec­ko i za­py­tał szorst­kim to­nem: - Cze­go chcesz? Dziec­ko od­po­wie­dzia­ło nie­pew­nie: - Ma­mu­sia mnie przy­sła­ła, żeby pan dał mi dla niej pięć­dzie­siąt cen­tów. - Nie ma mowy. Zmy­kaj do domu. - Do­brze, psze pana - od­po­wie­dzia­ło dziec­ko. Ale nie ru­szy­ło się z miej­sca. Stryj pana Dar­byego tak był po­chło­nię­ty pra­cą, że nie zwró­cił uwa­gi na to, iż dziec­ko nie wy­szło z mły­na. Kie­dy je wresz­cie spo­strzegł, ofuk­nął dziew­czyn­kę: - Mó­wi­łem ci, że­byś wra­ca­ła do domu. Zmy­kaj stąd, bo ci przy­ło­żę. Dziew­czyn­ka od­po­wie­dzia­ła - Do­brze, psze pana - ale na­wet nie drgnę­ła. Stryj od­sta­wił na bok wo­rek zbo­ża, któ­ry za­mie­rzał wła­śnie wsy­pać do bęb­na młyń­skie­go, zła­pał ja­kiś kij le­żą­cy pod ręką i z groź­ną miną ru­szył w stro­nę dziec­ka. Dar­by wstrzy­mał od­dech. Był pe­wien, że za chwi­lę sta­nie się świad­kiem mor­der­stwa. Znał gwał­tow­ne uspo­so­bie­nie stry­ja. Kie­dy ten zna­lazł się przy wej­ściu, gdzie sta­ło dziec­ko, dziew­czyn­ka po­stą­pi­ła o krok na­przód i za­wo­ła­ła roz­pacz­li­wie: - Ma­mu­sia musi do­stać te pięć­dzie­siąt cen­tów! Stryj za­trzy­mał się na­prze­ciw dziec­ka, przez do­brą mi­nu­tę mu się przy­glą­dał, a po­tem odło­żył kij, się­gnął do kie­sze­ni, wy­jął z niej pół­do­la­rów­kę i po­dał dziew­czyn­ce. Dziec­ko wzię­ło mo­ne­tę do ręki, od­wró­ci­ło się po­wo­li w stro­nę drzwi nie spo­glą­da­jąc ani razu na męż­czy­znę, nad któ­rym wła­śnie zdo­by­ło prze­wa­gę. Kie­dy dziew­czyn­ka wy­szła, stryj pana Dar­byego przy­siadł na jed­nej ze skrzyń sto­ją­cych na pod­ło­dze i przez ja­kieś dzie­sięć mi­nut ga­pił się przez okno. Roz­my­ślał z na­boż­ną czcią o na­ucz­ce, ja­kiej mu udzie­lo­no. Pan Dar­by rów­nież roz­my­ślał o tym zda­rze­niu. Po raz pierw­szy w ży­ciu ze­tknął się oto z sy­tu­acją, w któ­rej mu­rzyń­skie dziec­ko po­kie­ro­wa­ło po­stę­po­wa­niem do­ro­słe­go bia­łe­go czło­wie­ka. W jaki spo­sób ta dziew­czyn­ka tego do­ko­na­ła? Co się ta­kie­go zda­rzy­ło w umy­śle stry­ja, co spra­wi­ło, że za­pa­no­wał nad swą gwał­tow­no­ścią i stał się ła­god­ny jak ba­ra­nek? Ja­kiej to ta­jem­nej mocy uży­ło dziec­ko, aby za­pa­no­wać nad sy­tu­acją? Ta­kie oto py­ta­nia drą­ży­ły myśl Dar­byego, ale od­po­wiedź na nie zna­lazł do­pie­ro po la­tach, kie­dy mi opo­wia­dał o ca­łym zda­rze­niu. Dziw­nym tra­fem opo­wieść o tym nie­zwy­kłym zda­rze­niu przed­sta­wił au­to­ro­wi tej książ­ki w sta­rym mł