Antonia - Audiobook mp3

słał orchidee, ale szybko zwiędły. Tuż po nim powinna być wizytówka ambasadora. Od niego, zdaje się, były belgijskie czekoladki. Wszak stamtąd pochodził - odpowiedziała znudzonym głosem aktorka, nie patrząc w zszokowane źrenice mężczyzny, które rozszerzyły się jeszcze bardziej, gdy usłyszał od niej historię zasuszonego bukiecika fiołków. - Tylko na taki bukiecik od lada kwiaciarki z Powiśla stać teraz Hienia Podlodowskiego. Część majątku stracił na prezenty dla mnie. Drugą część przegrał w kasynie przez głupi zakład, ale i przeze mnie. Pojawił się tu wieczorem, chyba z tydzień temu. Taki zrezygnowany, bezbarwny. Zupełnie straciłam do niego zamiłowanie. Żebranina napełnia mnie ohydą! Że też kiedyś mnie bawił! Za to Lodzia powinna częściej zaglądać tu ze sprzątaniem - skończyła gwiazda z pretensją. Inspicjent spojrzał na nią ze strachem. Oluśka właśnie mu przypomniała, kto tak naprawdę rządzi teatrem i kto kogo trzyma w szachu. Nie bez powodu nazywają ją w Warszawie Diamentową Aleksandrą. Diamenty to piękne, ale zimne kamienie. Jak jej serce. I czyste. Właśnie - czyste. Tego jednak chyba nie mógł o niej powiedzieć. Mężczyznę z zakłopotania wybawiło pojawienie się wyczekiwanego medyka. Niestety nie na długo. - Złamanie - stwierdził lakonicznie doktor po dość szybkim, ale wnikliwym badaniu chorej. -Dość niefortunne, bo w stawie. Możliwe, że któraś z drobnych kości kolana się przemieściła. Tego niestety przy opuchliźnie stwierdzić się nie da. Później, no cóż... Albo wróci na swoje miejsce z płynem stawowym, - Zamyślił się i nic więcej nie musiał dodawać. Pacjentka i jej opiekun zdawali sobie sprawę z zagrożenia. - Na teraz zalecam łupki i zimne okłady. Po kilku dniach, jak opuchlizna zelżeje, założymy opatrunek gipsowy. Już trzydzieści lat mija, jak Pirogow wprowadził go do medycyny, a za rzadko go stosujemy. Później pół roku rekonwalescencji Co najmniej! - krzyknął doktor, bo Diamentowa Aleksandra już rozchylała karminowe usta, chcąc zaprotestować. - Noga potrzebuje czasu, aby wrócić do pełnej sprawności. Konieczny jest czas na powolne ćwiczenia, na masaże i wodolecznictwo. Kuracja u wód może być potrzebna. I dopiero jak kość się zrośnie poprawnie, bo Powtórne łamanie, kolejny opatrunek, dłuższy - Aleksandra przerwała na chwilę wywód doktora gestem, ale ten, niezrażony, kontynuował: - Radziłbym na wypoczynek jakieś spokojniejsze miejsce niż stolica. Wyjazd na prowincję. - O, nie! - krzyknęła gwałtownie aktorka. - Konkurencja i pismaki dopiero by mieli używanie! Gdzie uciekła przed finałem wiosennego sezonu? A gdy się zwiedzą o wypadku? O, nie! Nie dopuszczę, aby ,,Kuryery" się o mnie rozpisywały! Utyka czy nie utyka? Zatańczy czy nie zatańczy? Lepiej się czuje czy może gorzej? Te sępy gotowe wysłać za mną Prusa albo innego dziennikarzynę. Dosyć się napiszą o zniknięciu przed finałem sezonu! Już widzę te nagłówki! - denerwowała się Aleksandra, do żywego dotknięta niekorzystną diagnozą. - Nigdzie nie pojadę! I nikt nie może się dowiedzieć, że jestem chora! - zagroziła. - Moja dalsza kariera już wisi na włosku przez nierozgarniętą Manię, ale gdyby się teraz Byłabym skończona! - Tajemnica lekarska to rzecz święta - oburzył się doktor, od lat wynajmowany przez Teatr Rewiowy do dyskretnego leczenia bolączek jego pracowników. - Zrobisz pani, jak zechcesz. - Podniósł się z fotela i skierował ku wyjściu. - Ja zalecam jak najwięcej spokoju i zmianę klimatu na prowincjonalny. - Ukłonił się urażony i wyszedł, przeciskając się przez zebrany pod drzwiami garderoby teatralny tłum. - Oluśka, nie nerwuj się bezpotrzebnie. Zaraz coś wymyślimy. Twoje zdrowie jest najważniejsze - pocieszał inspicjent nie tyle swoją gwiazdę, ile samego siebie. - Wszystko się ułoży i będzie dobrze. Musisz odpocząć. Zawołam dorożkę pod boczne - Zwariowałeś? Jak ty coś wymyś - parsknęła kpiąco Aleksandra. - Dyskrecja. Tego nam teraz potrzeba. Dyskrecji. Za godzinę będzie tu Zygmunt i jakby nigdy nic wrócę do domu jego powozem. Gdybym miała przy sobie Paulinę, już bym wiedziała, co robić. - Aktorka zagryzła usta. - Po pierwsze, nie doszłoby do tego wypadku. - Inspicjent przysiadł na brzegu łóżka i otarł czerwoną twarz kraciastą chustką. - Gdyby nie uciekła, nie byłyby potrzebne roszady w zespole. - Od razu uciekła! - żachnęła się aktorka. - Skorzystała z okazji. Szkoła baletowa przy orkiestrze wiedeńskiej nie przyjmuje obcokrajowców codziennie, a gdy ma się dodatkowo poparcie Sama ją przekonałam i wysłałam. Tylko że nikt nie rozumie mnie tak jak ona. - Ola posmutniała. - A ja się nie liczę? - Do garderoby zajrzał elegancki blondyn z ogromnym bukietem uwielbianego przez aktorkę jaśminu. - Co się dzieje