Ebook Na zakręcie mobi,epub

ęki - powiedziała. Nieco bez tchu. Wrzuciła do samochodu swoją torbę. Tuż obok jego worka z wytrzymałego płótna. Pasowały do siebie. Ten widok wzbudził w niej niepokój. Zła na siebie, wślizgnęła się na miejsce pasażera i zapięła pas. Damon usiadł za kierownicą. Poczuła lekki zapach jego wody, trochę korzenny, trochę egzotyczny. Męski. Ciekawe, gdzie ją kupił. W Europie? Na Bliskim Wschodzie? Gdzieś w Azji? Gorączkowo szukała bezpiecznego tematu. Damon był wczoraj na wieczorze kawalerskim Kenta, lecz lepiej nie ryzykować i nie pytać o wrażenia. Musiałaby powiedzieć, że ślub został odwołany. Damon i tak o wszystkim się dowie, ale teraz wolała uniknąć tłumaczeń. Na szczęście on też nie rwał się do rozmowy. Przejechali główną ulicą, o tej wczesnej porze pustą i senną. Oboje milczeli. Czy też cofnął się pamięcią w przeszłość? Też walczy ze wspomnieniami? Nie mogła odepchnąć od siebie natrętnych myśli, obrazów napływających z przeszłości. Oczami wyobraźni widziała Damona czekającego na nią przed kawiarnią, w znoszonej koszulce i poszarpanych dżinsach. Zawsze gdy ją widział, jego srebrzyste oczy zapalały się jasnym blaskiem. Pamiętała radosne podniecenie, kiedy pochylał ku niej usta, otaczał ją ramionami. Osiemnastoletni Damon urzekał ją i niebezpiecznie pociągał. I był dla niej zakazanym owocem. Obudził w niej pragnienia, które nigdy nie zostały zaspokojone. Skręcili w prawo, wyjechali z miasteczka. Samochód przyśpieszył, a w Belli narastało nieodparte poczucie déj? vu, przenosząc ją do chwili, gdy wraz z Damonem wyjeżdżała z miasteczka. To było tuż przed zakończeniem roku szkolnego, Damon był w ostatniej klasie liceum. Umówili się ze znajomymi na piknik. Tuż przed skrętem Damon zjechał na pobocze i zatrzymał samochód w cieniu. - Chcesz jechać dalej? - zapytał. - Dalej, czyli dokąd? - Nie wiem. Tak daleko, jak będziemy mieli ochotę. Nigdy cię nie kusiło, żeby ruszyć przed siebie i zobaczyć, co jest za zakrętem? Ten pomysł natychmiast do niej przemówił, lecz rozsądek nakazywał rozwagę. - Ale wszyscy na nas czekają. - Jeśli im powiemy, przygoda straci urok. Niech się zastanawiają. Mówił z przejęciem, oczy mu błyszczały. Jego zapał z miejsca się jej udzielił, serce zabiło jej żywiej. Wciąż ją zaskakiwał, uwielbiała go za to. - Nie mogę tak po prostu z tobą pojechać. - Będzie dobrze. Odstawię cię do domu na czas. Bell, nie daj się prosić. To będzie wspaniała przygoda. - Patrzył na nią jasnym spojrzeniem, a ona topniała pod jego uśmiechem. - Pocałuj mnie, a ja się zastanowię. - Przepadała za jego pocałunkami, wciąż było jej mało. Zatracali się w pocałunkach, zapominając o bożym świecie, dopiero klakson przejeżdżającego samochodu przywołał ich do rzeczywistości. Uśmiechała się, z trudem łapała powietrze. - Dobrze, niech ci będzie. Ruszajmy w drogę. Wtedy bardzo łatwo podejmowało się ryzyko. Wtedy. Serce się jej ścisnęło, ogarnęła ją gorzka melancholia. Mówiła sobie, że to normalna reakcja po tych niespodziewanych dzisiejszych wydarzeniach. Przez ostatnie kilka tygodni była pochłonięta przygotowaniami do ślubu, wybieraniem sukni, kwiatów, ustalaniem weselnego menu. Jej przyszłe życie było dokładnie zaplanowane. Zostanie żoną Kenta, najbliższego sąsiada i przyjaciela od zawsze, zamieszka z nim na farmie Willara Downs, w pobliżu farmy taty. Dziś rano, gdy zdecydowali o odwołaniu ślubu, odczuła ulgę, lecz teraz zaczynała docierać do niej rzeczywistość. Nie ma pracy, nie ma żadnych planów. Przyszłość jest wielką niewiadomą. Czuła się jak lunatyczka, przebudzona nagle na środku pustyni. Spotkanie z Damonem przywołało wspomnienia i pogłębiło depresyjne myśli. Przypomniało o dawnych marzeniach, ekscytujących rzeczach, jakie zamierzała zrobić. Nic z tego nie wyszło. Była ostrożna, nie ryzykowała. I do czego to ją doprowadziło? Jest bez pracy, bez partnera, bez planów na przyszłość. Nie ma nic do zrobienia. Nawet powiadomienie gości o odwołaniu ślubu spadło na Kenta. Poprosił Zoe, jej druhnę, by pomogła mu załatwić pozostałe sprawy. Teraz, gdy dziadek wyruszył na wariacką eskapadę z Violet, to Damon będzie go ścigać. Jej nie pozostanie nic innego, jak zamknąć się w domu i stawić czoło plotkom. Damon skręcił z szosy na zakurzoną drogę wiodącą na farmę ojca Belli. Bellę nagle olśniło. Wyprostowała się gwałtownie. - Wiesz co? Ja też powinnam pojechać. - Nie rozumiem. Dokąd chcesz pojechać? - Za dziadkiem i Violet. Sam nie sprawdzisz wszystkich miejscowości. Wypożyczę drugi samochód. - Popatrzyła na niebo. - Z dachem. Damon w milczeniu rozważał jej słowa. - Piękny pomysł - odezwał się po dłuższej chwili. - Twój narzeczony z pewnością nie będzie mieć nic przeciwko temu. - Popat