Ebook Najszczęśliwszy człowiek w historii mobi,epub

sobowości Jezusa bez natychmiastowego powiązania jej z religią. A religie miały słabą reputację, ponieważ nie powstrzymały - zatrzymajmy się na jednym przykładzie - potworności nazizmu, a niektóre wręcz je wspierały. Miliony wierzących stworzyły w swoich umysłach postać, która niewiele miała wspólnego z historycznym Nauczycielem, zarządzającym własnym i cudzym umysłem, odważnym i przenikliwym trenerem emocji. Marco Polo był autorem liczącej ponad osiemset stron rozprawy naukowej o procesie kształtowania się osobowości Adolfa Hitlera, stresującej atmosferze w społeczeństwie postwersalskim, podziałach politycznych, kryzysie ekonomicznym, a także o technikach masowego marketingu, które wykorzystywali naziści, żeby zawłaszczyć zbiorową podświadomość Niemców. - Racjonalistyczna edukacja, która pogardza zarządzaniem emocjami, nie rozwinie wolnych i samodzielnych umysłów - dodał Marco Polo, po czym dorzucił niepokojące pytanie: - Czy nasze uniwersytety kształcą myślicieli, czy zwykłych przetwarzaczy informacji? Marco Polo był przekonany, że skoro Niemcy, które dały przecież światu Kanta, Hegla i Schopenhauera, i które w swoim czasie szczyciły się najlepszą kartezjańską edukacją, pozwoliły się uwieść psychopacie Hitlerowi - histrionicznemu czy wręcz błazeńskiemu, aroganckiemu i prostackiemu, ale elokwentnemu przywódcy - to żaden inny racjonalistyczny naród, który nie kształci masowo wolnych umysłów, nie mógłby być odporny na uwiedzenie przez podobnych Führerowi psychopatów w zbliżonych warunkach historycznych. Hitler był postacią paradoksalną: wegetarianin, który nie chciał krzywdzić zwierząt, ale poprowadził miliony niewinnych ludzi, w tym dzieci, na śmierć w obozach koncentracyjnych. Psychiatra z Oksfordu wydawał się wstrząśnięty myślą o tym, że współczesne uniwersytety nie kształcą prawdziwych myślicieli. - Trudno jednak studiować przeszłość kogoś, kto umarł dwa tysiące lat temu. - Dlaczego? Przecież prowadzimy badania na temat Sokratesa, który nie napisał ani jednej książki. Studiujemy Platona, Arystotelesa, którzy nie mają szczegółowej biografii. Tymczasem człowiek o imieniu Jezus, o którym napisano co najmniej cztery powszechnie uznane na całym świecie biografie, w ogóle nie był przedmiotem badań. Rzadko kiedy ktoś, czyje życie zostało tak dokładnie opisane, spotkał się z takim zlekceważeniem. - Jestem w szoku, doktorze Polo! Muszę przeanalizować materiały, które zebrałeś! - Posłuchaj zatem moich debat. Zanim się rozłączył, Marc MacDonald sformułował pytanie, które od dawna kołatało mu w głowie: - Nie Jesteś jednym z najbardziej sceptycznie nastawionych ateistów, jakich znam. Czyżbyś porzucił ateizm? Marco Polo zrobił krótką przerwę, zanim odpowiedział: - Jestem człowiekiem, który dopiero podlega procesowi formacji, myślicielem, który przechadza się po teatrze czasu w poszukiwaniu najważniejszego adresu. - Jakiego adresu? - Tego najważniejszego adresu, który tkwi wewnątrz mnie! - stwierdził Marco Polo. Marc MacDonald głęboko odetchnął, po czym stwierdził z pokorą: - Wirus uprzedzenia krąży w naszym krwiobiegu. Zacznę słuchać twoich debat. - I po kolejnej przerwie zachęcił przyjaciela: - Powodzenia, Marcu. Nawet jeśli świat cię odrzuci, nie przestawaj wierzyć w to, co rodzi się w twoich myślach. Ach, chciałbym mieć twoją odwagę! Tak zakończyła się ta niezwykła rozmowa. Dziesięć minut później przybyli na miejsce, w którym miała się odbyć debata. Na widowni zgromadziły się setki ludzi o najróżniejszym pochodzeniu etnicznym, pragnące usłyszeć, co miał do powiedzenia nasz psychiatra. Ludzie tłoczyli się na niewielkiej przestrzeni. Sofia zaczęła się martwić. - Jak pan będzie przemawiał bez mikrofonu, do tego ze spuchniętą twarzą i siniakami? I co gorsza, czy oni zrozumieją? Marco Polo odparł jej z uśmiechem: - Człowiek, którym się zajmujemy, przemawiał w tym samym miejscu przed co najmniej dziesięć razy większą publicznością, będąc przy tym zagrożony śmiercią! Dlaczego ja, zwykły naukowiec, nie miałbym się odważyć mówić trochę głośniej? Widmo krytyki napełnia mnie lękiem, ale naprawdę przeraża mnie widmo, że będę ludzką istotą, która nie zostanie usłyszana. Przemawianie bez mikrofonu pod gołym niebem na tak kontrowersyjny temat było trudnym zadaniem. Tak właśnie wyglądała codzienność doktora Marca Polo: przyjaciele w najbliższym otoczeniu, krytycy dookoła i wrogowie na czatach. Jednak największe ze stojących przed nim wyzwań nie miały charakteru fizycznego, ale intelektualny: rozwikłać intrygujące szyfry socjoemocjonalne najbardziej tajemniczego przemówienia w historii. Były to szyfry, które miały moc wstrząśnięcia milionami umysłów, także takimi, które należały do intelektualistów i duchownych