Ebook Największa wygrana pdf

� ją dłonią. Jej zadanie zaczęło się nagle wydawać jeszcze trudniejsze niż kilka godzin wcześniej. W jaki sposób miała się dostać do jego prywatnego komputera, kiedy zajdzie taka potrzeba? - Czy w takim razie mogę zaproponować panu kawę? - zapytała zrezygnowana. - Dziękuję, zwykle sam robię sobie kawę. Zaśmiał się, widząc zaskoczenie malujące się na jej twarzy. - W przeciwieństwie do twoich wcześniejszych przełożonych nie wychowałem się w domu pełnym służby. Potrafię sam o siebie zadbać. Czy tylko jej się wydawało, czy wyczuła niechęć w jego głosie, gdy zrobił aluzję do Maksa De Luca i Aleksa Megalosa? - Czy życzy pan sobie czegoś jeszcze? - Dziękuję, to wszystko. Poproszę tylko o sprawozdania. Żmudną analizę danych finansowych przerwało ciche brzęczenie komórki. Damien wyjął ją niechętnie i zerknął na ekran. Rozpoznał numer swojego brata Rafea. - Co tam, Rafe? - Wyciągnął się na krześle i kątem oka zarejestrował zachód słońca za oknem. - Zacumowałem jacht na przystani. Kiedy masz zamiar wyjść z roboty i spędzić wieczór jak normalny człowiek? - Przyganiał kocioł garnkowi - zaśmiał się Damien. - A może urządzimy sobie partyjkę bilarda, co? Muszę się na tobie odegrać. Ostatnim razem udało ci się fuksem. - W najbliższym czasie będzie trudno. Moje najnowsze zlecenie będzie wymagało zbyt wiele uwagi. James Oldham, nowy przewodniczący rady nadzorczej Megalos-De Luca Enterprises, zatrudnił mnie do reorganizacji firmy. W słuchawce zapadła cisza. - Zawsze powtarzałeś, że w końcu znajdziesz sposób, by odpłacić rodzinie De Luca za to, co zrobili naszemu dziadkowi. - To zabawne, jak czasem sam los zdaje się mi sprzyjać - mruknął Damien. Od wielu lat marzył o tym dniu. W końcu zrealizuje swój plan, by zniszczyć rodzinę De Luca. Kiedyś obrócili w perzynę dziedzictwo jego rodziny, czego konsekwencje odczuł na własnej skórze. Od dziecka czuł, że jego zadaniem będzie odpłacić im pięknym za nadobne. - Kiedy zaczynasz? - Dzisiaj - odparł, odczuwając na samą myśl nowy przypływ adrenaliny. - Zapewnili mi biuro w siedzibie Megalos-De Luca. - Wpuścili wilka między owce - roześmiał się Rafe. - Dostałem też do pomocy ładniutką asystentkę. Jest w dodatku bardzo lojalna. - I to zapewne masz zamiar zmienić. - O ile będzie to konieczne - przyznał Damien, któremu nagle przed oczami stanęły niebieskie jak niezapominajki oczy Emmy Weatherfield. - Bądź ostrożny. Cieszysz się opinią osoby, która nie ulega emocjom i potrafi podejmować trudne decyzje. Ten kontrakt to odpowiedź na twoje długoletnie pragnienie zemsty. Trudno ci będzie zachować obiektywizm. - Nie martw się, braciszku. Zawsze kieruję się rozumem i tym razem nie będzie inaczej. - Daj mi znać, gdybyś mnie potrzebował. Damien uśmiechnął się. - Spotkamy się, jak już będzie po wszystkim. Będzie co świętować. Następnego dnia wstępny plan reorganizacji był już gotowy, a na tablicy w gabinecie widniało siedemdziesiąt pięć punktów do wykonania. Damien nie zamierzał korzystać z usług zaoferowanych mu przez zarząd pracowników. Będzie musiał przesunąć swoich zaufanych ludzi do pracy przy tym kontrakcie. O czwartej po południu rozległo się pukanie i przez uchylone drzwi zajrzała Emma. - Przepraszam, że przeszkadzam, ale nie jadł pan nic od samego rana, wię - Wejdź, proszę - powiedział, zaskoczony tym niespodziewanym przejawem troski. - Co tam masz? - Nie wiedziałam, co pan lubi, więc zdałam się na swoją intuicję. - A intuicja podpowiedziała ci, że nie jestem wegetarianinem. - Uśmiechnął się, widząc polędwicę wołową z frytkami i sałatkę z pomidorów. - Jeśli zawsze tak trafnie potrafisz odgadnąć upodobania swoich przełożonych, przestaje mnie dziwić twój szybki awans. Z czystej ciekawości zapytam, co zamówiłaś dla siebie. - Zazwyczaj mam przy sobie kanapki. - Nie korzystasz z firmowej stołówki? - Siła przyzwyczajenia. - Wzruszyła ramionami. - Już w szkole średniej sama przygotowywałam sobie lunch przed wyjściem z domu. - To tak jak ja - powiedział. - O ile było co włożyć do plecaka. Spojrzała na niego pytająco. - Wychowywałem się w rodzinach zastępczych - wyjaśnił krótko. W jej oczach malowało się zakłopotanie pomieszane ze współczuciem. - Mnie wychowywała matka. Ojciec zmarł, gdy byłam jeszcze dzieckiem. Spojrzał na nią uważnie i przez chwilę miał wrażenie, jakby nagle połączyła ich nić porozumienia. Zobaczył, jak zmieszana odwraca wzrok. - Mam nadzieję, że będzie panu smakował - Emma, jesteś tu? - rozległ się donośny męski głos zza drzwi. Wzdrygnęła się i podeszła do drzwi. - Brad, jestem w biurze pana - Dziękuję, jesteś już wolna - zaczął Damien, ale zamilkł, widząc niecierpliwy ruch jej ręki. - Nie, dziś wieczorem to niemożliwe, muszę się p