Ebook Naśladowcy Jezusa mobi,epub

Paweł i Maria naprawdę mówili, robili i przeżywali. Z drugiej strony, jednocześnie zmuszeni są zbadać, jak przeszłość zapamiętali ludzie, którzy później o niej rozmawiali i ją opowiadali - nawet jeśli historie te nie są do końca zgodne z prawdą historyczną. Mówiąc nieco sarkastycznie, czasem łatwiej jest ustalić, jak przeszłość została zapamiętana, niż dowiedzieć się, co się naprawdę w niej wydarzyło. Odróżnienie historii od legendy, sfabrykowanych przekazów od historycznych wydarzeń, jest czasem, mimo najszczerszych wysiłków, niemożliwe. Najbardziej niefortunnym aspektem historii jest przemijanie. Zachowane do dziś ślady przeszłości są często niekompletne, cząstkowe, niewyraźne i podlegają najróżniejszym interpretacjom. Historycy dokładają starań, by na podstawie zachowanych materiałów źródłowych zrekonstruować minione wydarzenia. Jednak historia nie jest nauką empiryczną, w której wiarygodne wnioski można podeprzeć powtarzalnymi eksperymentami i niepodważalnymi wynikami badań. Historia jest w takim samym stopniu nauką, jak dziedziną sztuki. [...] Część pierwsza Szymon Piotr Rozdział I Kruszenie skał: nasze źródła dotyczące Piotra-Skały Szymon Piotr to bez wątpienia najlepiej znany uczeń Jezusa. Rodzi się jednak pytanie, co tak naprawdę o nim wiemy. Znamy jego imię, Szymon, oraz przydomek, Kefas, nadany mu jakoby przez samego Jezusa. Przydomek, który w pierwszym wieku nie był jeszcze imieniem, a rzeczownikiem oznaczającym skałę (współczesnym odpowiednikiem przydomka Piotra byłby więc Rocky)5. Tak przynajmniej rzeczownik ten brzmiał w języku aramejskim, którym posługiwali się zarówno Jezus, jak i Szymon. Na grekę, język Nowego Testamentu, słowo skała tłumaczy się jako petra, od którego pochodzi powszechnie znane imię Piotr. Zatem Szymon Piotr to dosłownie Szymon Skała. Biorąc pod uwagę zapalczywy i zmienny charakter, którym wykazał się Piotr jeszcze za życia Jezusa, można nieomal podejrzewać ironię ze strony Mistrza. Wracając jednak do naszego pytania: jak dobrze możemy poznać Piotra na podstawie zachowanych źródeł? Wypada żałować, że nie dysponujemy pełną biografią apostoła, spisaną przez jednego ze współczesnych, mimo że wiele starożytnych przekazów informuje nas o tym, co Piotr powiedział i uczynił, zarówno za życia Jezusa, jak i po jego ukrzyżowaniu. Jednym z zadań historyków jest ustalenie, którym z owych opowieści - jeśli w ogóle - wolno zaufać jako źródłu historycznemu, a które przez pierwszych chrześcijan zostały podkoloryzowane i bliżej im do legendy. Problem ten dotyczy nie tylko legend zawartych w pismach niekanonicznych Nowego Testamentu, lecz także opowieści ostatecznie uznanych przez chrześcijan za część Pisma Świętego. Fakty i fikcje w opowieściach o Piotrze Jeden z wczesnych przekazów dotyczących misyjnej działalności Piotra po śmierci Jezusa ukazuje apostoła na rzymskim Forum, gdzie próbował on przekonać tłum pogan (tzn. politeistów) do porzucenia fałszywych bogów i zawierzenia mocy Chrystusa, jedynego Syna Bożego. Nagle na scenie pojawiła się głęboko zasmucona kobieta: jej jedyny syn, największa radość i miłość życia, właśnie zmarł. W akcie desperacji kobieta zwróciła się do Piotra, aby ten wskrzesił syna z martwych. Piotr odpowiedział tymi słowy: ,,Biorąc tych tu na świadków, pójdź i przynieś swojego syna, aby mogli oni zobaczyć i uwierzyć, że z mocy Boga powstał z martwych"6. Piotr posłał grupę mężczyzn po ciało. Po upewnieniu się, że młodzieniec faktycznie nie żyje, przynieśli oni go do czekającego na środku Forum Piotra. Apostoł odmówił krótką modlitwę nad ciałem zmarłego i rozkazał: ,,Młodzieńcze, wstań i pójdź z matką swoją, dopóki będziesz jej przydatny". Według źródła ,,martwy [młodzieniec] natychmiast się podniósł, a rzesze zdumiały się na ten widok i zawołały: - Ty jesteś Bogiem, Boże Zbawco, Boże Piotra, Boże niewidzialny, Zbawco"7. W ten sposób Piotr dowiódł swojej mocy, Bóg doznał chwały, a nawrócone masy poszły za Chrystusem. Ale czy to się naprawdę wydarzyło? Jak się okazuje, tego opisu nie znajdziemy w Nowym Testamencie, a w zbiorze pism znanych jako Dzieje Piotra, powstałych ok. 150 lat po jego śmierci. Czy to historia prawdziwa, czy tylko pobożna legenda? Porównajmy ją z nieco wcześniejszym przekazem: ,,W mieście Joppa (Jaffa), na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego, zmarła właśnie dobra chrześcijanka, imieniem Tabitha. Zrozpaczeni uczniowie posyłali po Piotra, by przybył i pomógł im. Piotr niezwłocznie wyruszył w drogę; przybywszy do miasta, wszedł do pokoju na piętrze domu, w którym złożono ciało. Kazał wszystkim wyjść, następnie padł na kolana przy martwej Tabithcie i modlił się, a na koniec przemówił: ,,Tabitho, wstań". Ta otworzyła oczy, podała Pio