Ebook Nie szukaj daleko mobi,epub

dce, lecz zamiast tego została zrugana. - Niczego ci nie odebrałem, Auroro. Dobrowolnie mi je oddałaś. - Akcentując słowa, zdjął jej stopę ze swego kolana i rozluźnił uścisk. - Wręcz mnie błagałaś. - Odwrócił się z powrotem do komputera. - Stare dzieje. Było, minęło. Kłamał. Dla Nica seks był częstym, choć nieco odartym z emocji elementem życia. W romanse zawsze angażował się w dyskretny, kontrolowany sposób. Do spotkań dochodziło w hotelowym apartamencie, nigdy w jego domu. Nie mogły się jednak równać z pełnym westchnień, żaru i potu połączeniem się z Aurorą. Nic nigdy tego nie przebije. - Było, minęło? - powtórzyła z niedowierzaniem. - Zdarzyło się to tylko raz, dawno temu. - Minęły cztery lata, Nico. Tak, od tamtej pamiętnej nocy minęły już cztery lata, a Nico nadal za nią musiał płacić. To jedno potknięcie kosztowało go miliony. Dziesiątki milionów. Koszt budowy nowego hotelu był dla niego lepszym wyborem niż kolejna noc pod dachem Messiny. Nie spojrzał, gdy wstała i podeszła do okna. Był w piekle. Nico zdawał sobie sprawę, że potraktował ją podle. Nigdy nie powinien był się z nią przespać. Oczekiwano, że się pobiorą. Oczywiście, nikt ich nie pytał o zdanie, ale gdy już dorośli, brano to za pewnik. Jej ojciec, Bruno, przeznaczył dla nich dom odziedziczony po babci Aurory, by zamieszkali w nim zaraz po ślubie. Nico nie mógł sobie wyobrazić gorszego losu. Uwięziony w tej przeklętej wiosce w domu naprzeciwko teściów, całymi dniami tyrając w winnicy. Gdy powiedział Aurorze, że nigdy się nie pobiorą, dobrze to przyjęła. Wybuchła śmiechem i powiedziała coś w stylu: ,,Dzięki Bogu!". Powtarzał sobie, że oczy zaszkliły jej się od słońca. Miała szesnaście lat i była chudą, malutką dziewczyną. Nie widział się z nią po tym przez parę lat. Ale gdy spotkali się Kątem oka zerknął w jej stronę. Stała przy oknie, zwrócona w kierunku Watykanu. Choć chciał wrócić do ekranu komputera, nie mógł się powstrzymać przed kolejnym spojrzeniem. Nie ma nic piękniejszego, pomyślał Nico, od urodziwej Sycylijki. Miała ciemne oczy i ciemne włosy oraz zmysłowe, naturalne krągłości. Poniżej jej pełnych piersi zakrytych białą dzianiną znajdował się cienki, skórzany pasek związany w kokardkę. Nie wyobrażał sobie, by jakakolwiek inna kobieta mogła wyglądać równie seksownie w takim stroju. Chciał rozwiązać tę kokardkę, obnażyć piersi i posadzić ją sobie na kolanach. Chciał całować jej usta i należycie powitać ją w Rzymie. Jego spojrzenie padło na jej całkiem przeciętne buty. Nie można było jednak tego powiedzieć o jej nogach: przyglądał się odsłoniętej, oliwkowej skórze opalonych łydek. Wzrokiem wspinał się po linii długich nóg, aż dotarł do miejsca złączenia obu nóg. Pamiętał objęcia tych ud. Była jak ogień, on zaś nie mógł pozwolić, by go ten ogień pochłonął. Nico bowiem przede wszystkim pragnął w swoim życiu porządku. Aurora czuła na sobie jego spojrzenie i delektowała się nieokreślonym, wytrącającym z równowagi uczuciem ucisku w brzuchu i falą gorąca między nogami. Już się z nim widywała po tamtej pamiętnej nocy. Nigdy jednak nie zostawali ze sobą sam na sam. Teraz, przez tych kilka cennych chwil, byli sami. Aurora przygotowywała się od dawna do tej chwili. Ćwiczyła słowa i gesty tak w głowie, jak i przed lustrem. Przysięgała sobie, że będzie się kontrolować. Co zaś do tej pory robiła? Prowokowała, przymilała się i próbowała wymusić reakcję tego zimnego, niezmiennego mężczyzny, przez którego reszta chłopców z wioski straciła nią zainteresowanie. Jednak nie potrafiła wywołać u siebie poczucia żalu z powodu oddania mu dziewictwa. Nigdy nie będzie tego żałowała. Spróbowała nawiązać beznamiętną rozmowę. - Lubię Rzym. - Fajnie. - Choć uwielbiam go wczesnym rankiem. Dziś o brzasku ruszyłam zwiedzać... Nico spojrzeniem powrócił do monitora. - Czułam się, jakbym miała całe miasto wyłącznie dla siebie. Oczywiście, nie cał Pomyślała o otwieranych kawiarniach i sklepach, o sprzątaczach ulic napotkanych podczas porannego spaceru. Podczas przechadzki obiecała sobie solennie, że będzie spokojna i powściągliwa. Dystyngowana, jak szczupłe ślicznotki, z którymi się umawiał. Gdy czytała o nich w prasie towarzyskiej, przewracało jej się w żołądku. - Dziś wieczorem jedziemy na wycieczkę autokarową... - urwała, gdy zdała sobie sprawę, że wychodzi z niej nieobyta turystka. - Cieszysz się z otwarcia hotelu w Silibri? - spytała, gdyż ten temat wydał jej się bezpieczny. - Będę się cieszył, gdy już to będzie za nami. Gdy będzie mógł przekazać obowiązki menedżerom, wszystko zacznie działać bez zarzutu i minie pełen napięcia okres przygotowań. Teraz jednak w jego gabinecie napięcie można by