Ebook Nie wiesz o mnie wszystkiego mobi,epub

b, które bardziej by się różniły. Ojciec: metr dziewięćdziesiąt i chyba ze sto kilo wagi, ale żaden brzuch, był po prostu postawny, duży, a pod T-shirtem rysowały się mięśnie. Kilka razy w tygodniu chodził na siłownię. Miał mocno zarysowaną szczękę, ostry zarost, który musiał codziennie golić, stalowoszare oczy. Łysiał, więc włosy obcinał bardzo krótko, właściwie to prawie na zero. Adam też był wysoki, ale dwa razy szczuplejszy. Miał delikatne ramiona i lekko się garbił. Jego włosy delikatnie się kręciły. Były ciemne i długie za uszy, czasem niektóre kosmyki układały się nad czołem w loki. Miał duże piwne oczy, po matce, i długie rzęsy, jasne, pełne wargi i subtelną, prawie kobiecą twarz. Wyglądał jak męska wersja swojej matki, po ojcu odziedziczył chyba tylko nos, który w tej twarzy wydawał się trochę nazbyt drapieżny. - Wyjedziesz do Warszawy. Halina załatwi ci miejsce w szkole, już do niej dzwoniłem - odezwał się nagle ojciec. Nie usiadł: stał i opierał się rękami o stół. Adam uważał, że w ten sposób pokazuje, że ma nad nim władzę. - Nic nie powiesz? - Dziękuję. - Myślałem, ż Szczerze mówiąc, myślałem, że będziesz protestował. To dobrze, że rozumiesz sytuację. Ja też problemy - powiedział, a Adam zwrócił w jego stronę zaskoczoną twarz. - Problemy? Przeze mnie? - Nieważne. Adam, Musisz się zmienić. ,,Przecież on wie - pomyślał chłopak. - Dlaczego nie potrafimy o tym mówić otwarcie?". - Zmienić? - zapytał ostrożnie. - Chyba rozumiesz. Nie możesz chodzić tak ubrany, co to jest? - Pokazał na fioletową koszulę. - Nie moż Zapiszesz się na siłownię i zaczniesz ubierać jak wszyscy, kupisz sobie jakieś normalne ciuchy, ja ci dam pieniądze. - - Milcz! - Ojciec nagle się wściekł. - Nie rozumiesz, że takiego jak ty łatwo podejrzewać... że No wiesz. Czyli nie rozumiał? Kiedy Adam przypominał sobie tę rozmowę, jego myśli biegały jak szalone, od jednego słowa do drugiego, prześlizgiwały się po każdym zdaniu jak palce po różańcu. Takiego jak ty łatwo podejrzewać. ,,Nie, chyba jednak nie wiedział - ocenił Adam. - Myślał, że jestem po prostu jakiś taki dziewczęcy, i Tylko dlaczego nie zapytał wprost?". Synu, czy ty nie jesteś przypadkiem gejem? Synu, czy zauważyłeś, że bardziej podobają ci się chłopcy? ,,Nie zapytał, bo bał się, jak odpowiem" - uznał. - I znajdziesz sobie dziewczynę - dokończył wtedy ojciec. - Po prostu musisz stać się normalny. o Ciotka weszła do jego pokoju bez pukania, co go zdenerwowało. W jego domu to byłoby nie do pomyślenia. Ledwo się powstrzymał, żeby tego nie skomentować. - Ręcznik masz tu - powiedziała. - Idź się myć, nie siedź, jutro pójdziesz do nowej szkoły. Tylko nie przynieś mi wstydu. Adam przełknął ślinę i skinął głową. Jasne. - Ja się już kładę. Dobranoc. Teraz zauważył, że ciotka przebrała się w piżamę. Szaro-czarną, kraciastą. Wyglądała na męską. ,,Ciekawe, czy jak śpi z wujkiem, to też w tej piżamie" - uśmiechnął się. Nie wyglądała w niej zbyt atrakcyjnie. Wujek miał przyjechać dopiero za jakiś czas, dużo pracował, jeździł tymi tirami po całej Europie. ,,W sumie to ciotka jest jak żona marynarza" - pomyślał Adam, patrząc na jej oddalającą się, zwalistą sylwetkę. Wszedł do łazienki i spojrzał w lustro. Taki ładny chłopiec. Słyszał to całe życie. Taki ładny chłopiec. Te rzęsy! I włoski tak mu się kręcą! A te oczy, takie śliczne, jak u dziewczyny, jak u sarenki, jak u jelonka Bambi. Stąd się wzięła ta ksywa. Bambi. Boże, miał przerąbane. Znowu ogarnął go strach. Jego ciało się napięło, przez chwilę nie mógł oddychać. Jak to będzie? Musiało być inaczej, bo czegoś podobnego więcej by nie przeżył. Na pralce leżały duże nożyczki. Przez chwilę się wahał, a potem ściął pierwszy kosmyk. ROZDZIAŁ 2 STRACH, jako jedna z najbardziej prymitywnych emocji, rodzi się w prymitywnej części naszego mózgu - w ciele migdałowatym. W chwilach niepokoju dobrze jest odwołać się do innych części mózgu, na przykład tych, gdzie rodzi się logika. Porozmawiać ze strachem. Zadać sobie pytanie: co naprawdę może się wydarzyć? Albo: co może wydarzyć się najgorszego? Poszukać źródła strachu i je usunąć. Pokonywać strach małymi kroczkami. Jesteś nieśmiały? Odważ się, powiedz coś. Jedno słowo lub zdanie. To tylko strach, część ciebie. Nie możesz go wyeliminować, ale możesz zaakceptować, a nawet pokochać. - Wstawaj! - Ciotka zawisła nad Adamem jak wielki Muminek i ściągnęła z niego kołdrę. Poczuł wściekłość. Nie miała prawa wchodzić do jego pokoju i tak go traktować, jakby był jej synem! Sama była nadal w piżamie i wcale się tym nie przejmowała. Odpięły jej się dwa guziki na brzuchu i było widać kawałek bladego, tłustego ciała.