Książka ?Niegrzeczne? Jacka Hołuba to pozycja odważna, oddająca głosu ludziom, wiedzącym o jej tematyce najwięcej z analizy własnych doświadczeń. Posiada wszystkie cechy, dzięki którym można by obdarzyć ją mianem lektury obowiązkowej, dającej praktyczny wymiar zjawisk nieobciążony przymusem ich autentycznego poznania.
Jacek Hołub to autor kilku reportaży poruszających się w tych miejscach, o których każdy wie, lecz nikt do nich samowolnie nie wchodzi- życie z dziećmi niepełnosprawnymi, bycie ofiarą przemocy domowej. Uczula w każdym możliwym tego słowa znaczeniu, zasiewając w czytelnikowi zarówno ostrożność wobec cierpienia jak i ciepło wobec ludzi tak godnych bycie godnie postrzeganymi.
W książce ?Niegrzeczne? Hołub odważnie, lecz nadal na palcach porusza się po planecie pejoratywnie postrzeganych schorzeń natury psychicznej. Obiera z naukowych terminów opisywane przez siebie problemy, pytając o to, co najważniejsze, zwłaszcza po zamknięciu książki- czyli codzienność życia dzieci z ADHD, autyzmem i zespołem Aspergera. Czy wejście samotnej matki pod prysznic trwa tyle samo co zabawa jej dziecka prowadząca do upadku z łóżka, na które nie będzie w stanie, mimo nastoletniego wieku, wejść? Czy otrzymanie zalecenia pilnej rehabilitacji waży w głowie matki tyle samo, co ciężar słyszanych przez telefon terminów? W którym Kościele stoi konfesjonał i z jakiego musi być drewna, by znieść bez jęknięcia spowiedź rodzicielki uderzonej trzeci raz w twarz przez swoje chore dziecko? Pisarz brak odpowiedzi na te pytania dźwiga w bystrym zwróceniu uwagi na formalne i prawne przeszkody, ściągając z bliskich ciężar odpowiedzialności i opłakując ciężar powinności.
Autor zdaje się posiadać ten rodzaj ciekawości poznawczej, który potrafi dotknąć bardzo dużych i poważnych tematów używając słów bardzo małych i dostępnych każdemu czytelnikowi. Sięgnięcie po ten reportaż poskutkuje wzbogaceniem wiedzy zarówno psychologa, jak i każdego innego odbiorcy z otwartym umysłem.
?Niegrzeczne? Pana Hołuba to książka, która spełnia w czytelniku podstawową potrzebę przynależności, w sposób surowy mierząc się z nieczytelnością jej bytu w naszych myślach, słowach, czynach i przede wszystkim- zaniedbaniu.
Opinia bierze udział w konkursie