Ebook Niepokonani mobi,epub

ba, to sam chwyta za kamerę. I na koniec wielkie dzięki dla Ani Janiak-Szołańskiej - pierwszej wizytówki naszego programu i zarazem takiego zderzaka. Osoby, której praca jest najmniej wdzięczna, bo polega na wydzwanianiu do gości programu, namówieniu ich na udział w programie i ustaleniu z nimi najdrobniejszych szczegółów. Nie jest to łatwe zadanie, bo wymagające cierpliwości i odporności, ale jest ono finalnie kluczowe! Bez ich udziału i pomocy przy programach w TVP napisanie tej książki byłoby o wiele trudniejsze, jeśli nie niemożliwe! Chociaż nie. Niemożliwe byłoby zrobienie jej bez bohaterów! Dlatego im również bardzo dziękuję, za to, że zgodzili się najpierw przyjść na plan, a teraz zagościć na katach tej publikacji. Życzę dobrej lektury, wzruszeń i niezapomnianych wrażeń, które - oby - stały się dla Państwa inspiracją we własnym życiu! Wstęp Człowiek współczesny, mimo że pozornie otoczony wieloma przyjaciółmi, to w dużej mierze jednostka zagubiona i samotna. Oficjalnie niezależna i mocno zindywidualizowana, a jednak często dość zastraszona. Obawiająca się wielu realnych, jak i pozornych zagrożeń. Istota ludzka początku XXI wieku to jednostka również coraz bardziej zamknięta w sobie. Niepotrafiąca, a może i niechcąca porozumieć się z innymi. Nierozmawiająca i niesłuchająca innych, za to coraz chętniej wygłaszająca monologi. Coraz mniej zainteresowana udziałem we wspólnocie, za to coraz bardziej nastawiona egoistycznie i roszczeniowo do życia, w którym najważniejsza staje się samorealizacja. Taki współczesny ,,kult jednostki". Świat, do którego aspiruje, na początku wygląda kolorowo, ale po pierwszym głębszym hauście okazuje się, że ten wymarzony cel nie jest zawsze krystaliczny i pachnący, ale w znacznej mierze dość bezbarwny i pozbawiony smaku. Jest to świat jałowy, pozbawiony duchowości i uczuć, które zagłuszył egoizm, brak drugiego człowieka i troski o niego. Zbyt wielu z nas zżera dziś tęsknota, bo - myśląc niemal wyłącznie o własnym szczęściu - zbyt szybko zadeptujemy innych. Czasem z obawy przed konkurencją, a czasem z powodu nieumiejętności poruszania się w tym globalnym składzie porcelany. Czy nie za łatwo i nie za szybko zaakceptowaliśmy bylejakość i świat bez wartości? Ilu z nas, tak jak odrzuca wszelkie niepowodzenia, odsuwa już same myśli o utracie sił, zdrowia, śmierci i bólu. Zazwyczaj nie chcemy o tym nawet rozmawiać, nie zawracając sobie głowy problemami innych. Kto dziś nie ma wystarczająco wiele własnych? Swoimi kłopotami moglibyśmy innych zamęczać godzinami, ale cudze przeżywamy już raczej To jednak bardzo często zmienia się pod wpływem pewnych naprawdę trudnych przeżyć. Może to być wypadek, przewlekła choroba czy utrata kogoś bliskiego. Coś, co zmusza do myślenia i zadania sobie ważnych pytań. Po co żyję? Jaki jest sens mojego istnienia? Co jest najważniejsze? Jedni ratują się buntem i uciekają od życia, znajdując ,,schronienie" w środkach znieczulających i uspokajających. Wielu zaakceptowało ten stan rzeczy, pogodziło się z ,,przegraną" i, uspokajając poniekąd samych siebie, szuka wytłumaczenia w psychoterapii, poradach u wróżbitów, jasnowidzów czy alkoholu. Inni, jak ten Samarytanin czy też jak prawdziwy harcerz, przyjmują ten cios i idą dalej służyć bliźnim. Tak bowiem pojmują sens istnienia. Życie potrafi robić nam niespodzianki i płatać figle - jak by powiedzieli jedni. Wszystko to wielki przypadek. Inni opiszą to jako krzyż, który dostaliśmy do udźwignięcia i z którym trzeba się pogodzić. Ale i jedni, i drudzy musieli się z tym jakoś zmierzyć. Co sprawiło, że niektórzy poddali się, odnieśli porażkę? Brak sił, woli, hierarchii wartości? A co dało siłę innym? Co pozwoliło im przetrwać najgorsze i sprawiło, że nie tylko się podnieśli, ale i zaczęli zdobywać znacznie wyższe szczyty niż wcześniej? Znalezienie odpowiedzi na to pytanie jest trudne, lecz próba jej znalezienia może się dla nas stać receptą na dobre, czyli wartościowe życie! Z pomysłem napisania tej książki nosiłem się od dawna. Ale - jak to najczęściej bywa - na drodze zawsze pojawiały się istotniejsze sprawy. A to skupienie się na wymagającej przecież dobrego przygotowania codziennej pracy w telewizji. A to obowiązki domowe, których jakoś wciąż tylko przybywa. Będąc od kilku lat ojcem trójki pociech, doskonale znam dziś smak powiedzenia: ,,Małe dzieci - mały problem, duże dzieci - duży problem". I tak pewnie jeszcze bym się usprawiedliwiał i zwlekał z opracowaniem tych ważnych rozmów, gdyby nie pewien wrześniowy dzień, kiedy do redakcji ,,Wiadomości" dotarła informacja o śmierci Dawida Zapiska, siedmioletniego chłopca z Gdyni. Młodego, a tak już boleśnie doświadczonego przez życie człowieka, ale równocześnie tak wielkiego bohatera, k