Ebook Niepowtarzalni z Wielkopolski mobi,epub

górza 284 (dziś 253,6); b. Druga grupa: dowódca podporucznik Feliks Pamin, w składzie: kompania skalmierzycka (50 ludzi), kompania pleszewska (30 ludzi), 2 lekkie karabiny maszynowe. Zadanie: wykonać marsz przez Rojów, Myślniew w kierunku Ligoty. Zamierzano o godzinie rano 15 stycznia okrążyć Niemców zajmujących Ligotę, Trzykamienie oraz wzgórze 284 i zdobyć te punkty. W dniu 14 stycznia obydwie grupy o godz. opuściły Ostrzeszów. W pół godziny później, bez oporu ze strony Niemców, zajęto położone w odległości 4 kilometrów Rogaszyce; tak przynajmniej podał Z. Wieliczka w swoim raporcie z 18 stycznia - w realiach wojennych nie jest to jednak pewne. Podobnie bez przeszkód zajęto Myślniew, spotykając jedynie konne patrole niemieckie. O godz. w Myślniewie do grupy Pamina dołączył oddział z Mikstatu, złożony z 50 żołnierzy, z jednym lekkim karabinem maszynowym. W nocy z 14 na 15 stycznia bez oporu zajęto Kochłowy, Parzynów i Jawor, obydwie grupy nawiązały kontakt ze sobą. Przed rano oddział z Mikstatu odszedł do Kobylej Góry. Punktualnie o godzinie (zgodnie z planem) wykonano udany atak na Ligotę i wzgórze 284. Według wspomnianego raportu Z. Wieliczki straty strony niemieckiej wyniosły 61 zabitych i 46 jeńców, powstańcy stracili 3 poległych i 9 rannych. Przed godziną obydwie grupy z Kobylej Góry wyruszyły z powrotem do Ostrzeszowa". W marcu 1919 roku Komisariat Naczelnej Rady Ludowej tworzy z powstańców pochodzących z Pleszewa, Środy Wielkopolskiej oraz Batalionu Zapasowego 12. Pułku Strzelców regularne wojsko - 8 Pułk Strzelców Wielkopolskich w ramach Wojska Wielkopolskiego (Armii Wielkopolskiej, Wojska Polskie b. Zaboru Pruskiego). Jednym z oficerów tego pułku zostaje podporucznik Alojzy T. Bąk. 8 Pułk Strzelców Wielkopolskich uczestniczy w wojnie z bolszewikami w 1920 r. Wsławił się w bitwie o Berdyczów. Podporucznik A. Bąk za wielką odwagę w bitwach 1920 r. otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari. W 1919 r. otrzymał awans na stopień podporucznika. Urlopowany z wojska podejmuje naukę na studiach wyższych. Udaje się do Lwowa i zapisuje do Akademii Medycyny Weterynaryjnej. Działa w korporacji studenckiej. Jest członkiem rzeczywistym Korporacji Akademickiej Lutyko-Venedyi we Lwowie. Studia weterynaryjne kończy w 1927 r. A według informacji zawartej w ,,Liście lekarzy " Wł. Lutyńskiego: w 1929 r. dyplom lekarza weterynaryjnego na Akademii Medycyny Weterynaryjnej we Lwowie. Od 1927 r. na stanowisku lekarza weterynarii w Wojskowej Pracowni Rozpoznawczej w Warszawie. Natomiast od 1939 r. pracuje jako kierownik Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynaryjnych. Odznaczony także Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych. Stopień wojskowy - major. We Lwowie obronił pracę doktorską z zakresu nauk weterynaryjnych: ,,Przyczynek do badań nad wpływem temperatury na zjawisko aglutynacji pałeczek grupy paratyfusowej". Podczas przeglądania archiwalnych publikacji zdobytych w trakcie likwidowania biblioteki powiatowego inspektoratu weterynarii i wydobycia ich z transportu na makulaturę odnalazłem doskonale oprawiony rocznik Przeglądu Weterynaryjnego z 1928 r. i tam w numerze 4 s. 153-161 interesująca praca Alojzego Bąka podpisana ,,absolwent Akademii Med. Wet.": Przyczynek do morfologii i biologii pałeczki różycy. Praca wykonana w Zakładzie Higieny Mięsa A. M. W. we Lwowie pod kierownictwem prof. A. Trawińskiego. Autor w zakończeniu pracy zauważa: ,,Wyniki moich doświadczeń nie pokrywają się w całości z wynikami odnośnych doświadczeń Sabelli, który w sposób wyżej wskazany miał uzyskać kilkumiesięcznymi pniami, których wieku dokładnie nie podaje, prawie zupełną odporność myszek białych przeciw zakażeniu pałeczkami różycy". Uczestniczył w kampanii wrześniowej w stopniu majora rez. Dostaje się do niewoli sowieckiej. Osadzony w obozie jenieckim w Starobielsku i zamordowany w 1940 r. w Charkowie. W związku z powyższym nie można zgodzić się z informacją podaną przez Z. Popławskiego w ,,Liście członków Polskiej Korporacji Akademickiej Lutyko-Venedya (Lwów), że zginął na polu chwały we wrześniu 1939 r. Interesującą informację otrzymałem od Stanisława M. Jankowskiego z Krakowa: ,,Przy okazji poszukiwań znalazłem kopię dokumentu dotyczącą mjr. A. Bąka, który potwierdza próbę zwerbowania go do współpracy przez 5. Wydział (wywiad) GUBG NKWD, jako Bonka Alojzi. Znajdował się na liście przewidzianych do zwerbowania obok Z. Berlinga, Rosen-Zawadzkiego, L. Domonia, ale widocznie werbowanie czekistom nie wyszło, więc wpisali mjr. A. Bąka na listę śmierci ze Starobielska do Charkowa" (patrz Tucholski s. 917). Publikuję (ksero) listę polskich jeńców wojennych obozu starobielskiego sporządzoną w Moskwie 29 marca 1940 r. i przekazaną przez 5. Wydział GUGB NKWD ZSRR do Zarządu