Niewierni - Audiobook mp3

­rycz­nych spra­wach, uży­wała wła­ści­wej ter­mi­no­lo­ cho­ciaż to Part­ne­rzy nie wąt­pią w szcze­rość Hansa i Carla. Obaj dwu­krot­nie prze­szli bada­nia na wario­gra­fie z wyni­kiem nega­tyw­nym. Nie­mniej jed­nak w spra­wie pozo­stało tak wiele zna­ków zapy­ta­nia, a mate­riał wywia­dow­czy jest tak szo­ku­jący (wła­ści­wie użył słowa ,,prze­ra­ża­jący"), że jesz­cze długo trzeba będzie pra­co­wać nad uwia­ry­god­nie­niem źró­dła jego pocho­dze­nia (). Part­ne­rzy zdają sobie sprawę, że nie są w sta­nie prze­pro­wa­dzić tego sami. Nie chcą też na razie anga­żo­wać Ame­ry­ka­nów ani Angli­ków, któ­rzy mają wpraw­dzie duże doświad­cze­nie w pracy na kie­runku rosyj­skim, ale to wła­śnie oni byli głów­nym obiek­tem zain­te­re­so­wa­nia ,,Jak zwy­kle pozwo­lił pan sobie zabar­dzo naczel­niku!" - Kon­rad prze­czy­tał na mar­gi­ne­sie adno­ta­cję gene­rała Pęka, zapewne świad­czącą o głę­bo­kiej dys­lek­sji. Moż może nawet miał rację! - pomy­ślał. Per Gusta­vs­son (KSI). Poin­for­mo­wał, że Carl Jor­gen­sen jest wciąż koman­do­rem Szwedz­kiej Mary­narki Wojen­nej i ofi­ce­rem wywiadu. Wszystko to, co się zda­rzyło tam­tego dnia, było dla niego potęż­nym wstrzą­sem. Wciąż jest pod opieką psy­cho­lo­gów, podob­nie jak jego kon­ku­bina Sophie Lund­berg. Mimo to radzi sobie nad­zwy­czaj dobrze. Powstała nie­zwy­kła sytu­acja, z którą part­ne­rzy nie wie­dzą jesz­cze, jak sobie pora­dzić. Carl Jor­gen­sen i Hans wła­ści­wie prze­stali ist­nieć, gdyż ofi­cjal­nie spło­nęli w domu w ?kersberdze i zostali pocho­wani w Jakobs­bergu. Jed­no­cze­śnie Hans Jor­gen­sen nabył swoje nazwi­sko na dro­dze prze­stęp­stwa popeł­nio­nego w Niem­czech. Czy zatem Carl Jor­gen­sen nosi to nazwi­sko zgod­nie z pra­wem? Hans Jor­gen­sen nazywa się Andriej Woł­kow­ski, ale nie ma na to żad­nych dowo­dów, a jego wieś nie ist­nieje. Jak stwier­dził z pew­nym roz­ba­wie­niem , aby ure­gu­lo­wać sta­tus Jor­gen­senów, trzeba by zmie­nić cztery punkty w kon­sty­tu­cji Szwe­cji, pięć ustaw i ogromną liczbę innych prze­pi­sów. To jest z oczy­wi­stych powo­dów nie­moż­liwe. Part­ne­rzy poszu­kują praw­nych moż­li­wo­ści ure­gu­lo­wa­nia tej kwe­stii. Naj­waż­niej­szym pro­ble­mem pozo­staje wyja­śnie­nie, dla­czego Rosja­nie zde­cy­do­wali się na likwi­da­cję Hansa Jor­gen­sena, a nie mieli tego samego zamiaru wobec Carla. Dodat­kowo przy zwło­kach Gar­bi­nowa zna­le­ziono urzą­dze­nie z nie­zna­nym dotąd szwedz­kim spe­cja­li­stom, co pod­kre­ślił G., środ­kiem che­micz­nym mogą­cym wywo­łać atak serca. Rosja­nie mogli prze­cież wezwać do Moskwy, mogli też go porwać, a tym­cza­sem zde­cy­do­wali się na jego eli­mi­na­cję w tak spek­ta­ku­lar­nych oko­licz­no­ściach. Według oceny part­ne­rów pośpiech w ich dzia­ła­niu wska­zy­wał, że cze­goś się oba­wiali i nie ufali Ich deter­mi­na­cja musiała być czymś spro­wo­ko­wana. Naj­bar­dziej praw­do­po­dobna jest wer­sja, że Rosja­nie odkryli, iż Carl jest ofi­ce­rem szwedz­kiego wywiadu, i doko­nali ana­lizy wszyst­kich infor­ma­cji, jakie na jego temat prze­ka­zy­wał Mogli uznać, że ukry­wał to z powo­dów oso­bi­stych, bo nie chciał nara­żać syna. Tak czy ina­czej Carl nie byłby uży­teczny dla Rosjan, gdyby Hans nie powie­dział mu o sobie prawdy, a mieli pod­stawy się oba­wiać, że Carl nie prze­szedłby na ich stronę. Wów­czas stra­ci­liby ich obu wraz z całą wie­dzą, jaką posia­dają. Byłoby lepiej, gdyby Hans zmarł na atak serca, bo Rosja­nie zabra­liby swoje doku­menty i dopiero wtedy przy­stą­pili do kontr­ude­rze­nia i wer­bunku Carla, opie­ra­jąc się na mate­ria­łach, jakie mieli na jego ojca. Ta wer­sja ozna­cza zatem, że Carl był roz­pra­co­wy­wany i któ­ryś z jego agen­tów w Kali­nin­gra­dzie jest pod­sta­wiony przez Rosjan. A może nawet nie­je­den. Kolejne pyta­nie, na które usi­łują odpo­wie­dzieć sobie part­ne­rzy, to dla­czego Gar­bi­now i ,,Bli­zna", mimo że zabili poli­cjanta w hotelu i wie­dzieli, że posta­wili w stan goto­wo­ści całą Szwe­cję, pod­jęli ryzyko dokoń­cze­nia akcji. Naj­wy­raź­niej musieli mieć takie roz­kazy. Ozna­cza to ni mniej, ni wię­cej, tylko koniecz­ność reali­za­cji zada­nia dokład­nie tego dnia, kiedy Säpo roz­po­częło dzia­ła­nia w ?kersberdze. Part­ne­rzy są zatem prze­ko­nani, że Rosja­nie wie­dzieli o pla­no­wa­nych dzia­ła­niach i chcieli uprze­dzić służby szwedz­kie. Zatem - Rosja­nie mają w ich sze­re­gach swo­jego infor­ma­tora. Po ,,natu­ral­nej" śmier