Niewinność Lukrecji - Audiobook mp3

�, która pozyska od McKenziego informacje, jakich nie możemy zdobyć w żaden inny sposób. Zależy nam, żeby się jej zwierzał. - Horn nie przypuszczał, że strategia Twigga może być tak naiwna. Albert McKenzie był znany z tego, że otacza się - zawsze na krótko - pięknymi, młodymi kobietami. Faktycznie przez lata podejrzewano go o kontakty z gangsterami, w tym z samym Tao Gunem. Nigdy niczego mu nie udowodniono, po drodze zatuszowano kilka skandali, związanych między innymi z czerpaniem osobistych profitów z handlu ludźmi - konkretnie korzyściach polegających na prawie codziennej dostawie nowych prostytutek. Raczej im się nie zwierzał. To była kompletna bzdura. - Samo zadanie wydaje się proste, sir. Jednak senator nie bez powodu cieszy się taką, a nie inną opinią, i skłonienie go do opowiedzenia o swoich przestępczych powiązaniach wydaje się niewykonalne. McKenzie jest bardzo ostrożny, policja i media polują na niego od dawna, z premedytacją co noc zmienia towarzystwo, jestem przekonany, że również ze względów bezpieczeństwa. Twigg nie słuchał. - Agentka jest już wybrana. To osoba, która od pewnego czasu przebywa w tak zwanym uśpieniu. Właściwie nie pracuje już dla nas. Pana zadaniem będzie przekonać ją, aby wkroczyła do akcji. Proszę użyć wszelkich argumentów, zapewne będą musiały być niestandardowe. Liczę na pana wielką inteligencję i empatię. Może pan powołać się na jej zobowiązania wobec firmy, ale proszę nie przesadzać. Od tego elementu zależy powodzenie całej akcji. Proszę działać szybko. Nasza przyszła para zostanie sobie przedstawiona na balu dobroczynnym za pięć tygodni. Pseudonim kobiety - Lukrecja. Prawdziwe nazwisko Anna Litewski. To wszystko. Słucham pytań. - Dlaczego senator miałby chcieć się z nią ożenić, sir? - Zobaczy pan. Dziękuję. - To ja dziękuję za zaufanie i szansę. Horn odwrócił się w stronę drzwi. - Kapitanie? - mruknął Twigg. - Tak, sir? - To jest bardzo trudne zadanie. Nie muszę dodawać, że na tej sprawie można wypłynąć lub polec. Horn sam już to wiedział. Wychodząc, pod gabinetem spotkał Hermana. Jedna z sekretarek tłumaczyła mu, że szef nie może go przyjąć. Jej nieprzyjemny ton zdradzał zniecierpliwienie i lekceważenie. - Proszę, a dla pana Horna znalazł czas - gorączkował się Herman. - Był wcześniej umówiony - nie ustępowała asystentka. - Paul - młodszy agent zwrócił się do niego ze źle skrywaną agresją. - Co u ciebie słychać? - Wszystko w porządku - uśmiechnął się Horn, ściskając mu dłoń. - A ty jak się miewasz? - Byłoby OK, ale jak sobie pewnie zdajesz sprawę, podebrałeś mi robotę. - Ja? - zdziwił się kapitan. - Nie wiem, o czym mówisz. - Panowie, nie tutaj, przeszkadzacie nam pracować - wtrąciła starsza sekretarka. - Już uciekamy, do widzenia! - wycofywał się Paul, podczas gdy Herman najwyraźniej nadal nie zamierzał ruszyć się z miejsca. Przez drzwi do pokoju zajrzał generał. - Pani Erdo - zwrócił się do nobliwie wyglądającej urzędniczki - poproszę o akta N-30. - Kapitanie, jeszcze tu pan jest? - uśmiechnął się. - Przepraszam, panie - zaczął Herman, nie zwracając uwagi na groźne spojrzenia obu pań. - Czy mógłbym zająć panu chwilę? - Proszę przyjść pojutrze, poruczniku - uciął Twigg. - Pani Erda wpisze pana w grafik. Asystentka posłusznie zaczęła wertować kalendarz. Szef uśmiechnął się do niej ciepło i zniknął w swoim gabinecie. *** Paul Horn jechał wiejską drogą do posiadłości Anny Litewski. Lukrecja. Takiego pseudonimu używała najczęściej. Podobno pochodził od słodyczy i Lukrecji Borgii. Niezła kombinacja. W służbie czynnej w latach 1987-2001. Data urodzenia nieznana. Dziwne. Sierota, rodzice NN? Extra agentka do zadań specjalnych, której pełne dane znajdują się w tajnym archiwum firmy? Wsławiła się kilkoma spektakularnymi operacjami. Podobno swego czasu była wysoko ceniona przez przełożonych, chociaż jej działania bywały odbierane jako kontrowersyjne. Na zdjęciach występowała jako brunetka, blondynka, ruda, z krótkimi i długimi włosami, szczupła lub z wyraźną nadwagą - plastyczny typ urody, podatna na charakteryzację. W grudniu dwa tysiące pierwszego roku odeszła z SAW. Odznaczona krzyżem zasługi i orderem państwowym drugiego stopnia. Paul Horn w głębi duszy nie cenił wysoko kobiet w tej branży. Wiedział, że są niezbędne i nie kwestionował ich kwalifikacji, jednak podświadomie sądził, że w żadnym wywiadzie nie zajdą daleko - świat krzyżujących się ze sobą męskich rozgrywek skutecznie zablokuje ich ambicje - pojedyncze przypadki tylko potwierdzały regułę. Nie mówiło się o tym głośno, ale przecież wiadomo było, że w wielu przypadkach ich działania nosiły znamiona prostytucji. Hornowi to oczywiście nie przeszkadzało, ale uważał, że na innych polach też są trochę g