Ebook Noc kosa mobi,epub

zie spał. Ale zatrudniliśmy Michaela, zanim jeszcze coś się między wami zaczęło. Zakładam, że on też przyjedzie do Bostonu. - Czy mógłbyś przestać się głupio uśmiechać? - zapytała. - Przepraszam. Rozbawiło mnie, twojego niedoszłego kochanka, że najpierw żyjesz w celibacie, a potem chcesz spędzić święta z dwoma mężczyznami swego życia jednocześnie. - - ostrzegła go. - Może to nawet dobry pomysł. Mama i tata mogą cię ochronić. Wstała. - Dziękuję za pomoc w sprawach zawodowych. - Gdybyś nie uważała mnie za łajzę, może postarałbym się być Nadal się śmiał. - Uważaj, bo doniosę twojej żonie. - Ona i tak wie, że się w tobie od dawna podkochuję. Chyba ta sytuacja rozbawi ją tak samo jak mnie. - Jesteś niemożliwy. Wychodzę. - Kochasz mnie, tak czy inaczej - zawołał, gdy już zmierzała do drzwi. - Wcale cię nie kocham - krzyknęła, odwracając się. - Koniecznie weź rachunek i daj kelnerowi napiwek. - Uwielbiasz mnie! - odpowiedział. Stojąc w drzwiach, obejrzała się. Uniósł brew i zanucił: - Danny ROZDZIAŁ DRUGI Michael McLean traktował pracę poważnie. To był cholernie ciężki dzień. Osiągnął to, co sobie zaplanował, częściowo taktem i dyplomacją, częściowo dzięki determinacji i metodzie silnej ręki. Drgnął, gdy zadzwonił telefon. Leżał zmęczony i senny. Choć jego praca wiązała się z rozmowami o różnych dziwnych porach, nie oczekiwał, że teraz ktoś do niego zadzwoni. Musieli być jednak przygotowani na każdą ewentualność. Po chwili usiadł na łóżku i zmierzwił ręką włosy. Sięgnął po słuchawkę, a potem zorientował się, że dzwoni telefon komórkowy. Wstał i znalazł właściwy aparat. Spojrzał na wyświetlacz. Moira. - Cześć, kochanie, co się stało? Wszystko w porządku? Jest już późno. - Wiem, przepraszam. Powinnam zadzwonić wcześniej. - Możesz telefonować, kiedy tylko chcesz, w dzień i w nocy, wiesz przecież o tym. - Dziękuję. Znał bardzo dużo kobiet. Miał wiele z nich, tak, ale żadna nie była taka jak Moira. Urzekło go brzmienie jej głosu. Piękna, z ciemnorudymi włosami i zielonymi oczami. Wysoka, elegancka, o ciekawej osobowości. Nie bała się pracy i śmiała się z każdej przeszkody. Wikłała się w najbardziej absurdalne sytuacje. Gdy odpowiedział na ogłoszenie w sprawie pracy drugiego producenta w KW Productions, znał ją już z telewizyjnych nagrań, które przestudiował, przygotowując się do rozmowy. Na taśmie prezentowała się dobrze. W rzeczywistości - jeszcze lepiej. Zaskoczyły go podniecenie i emocje, jakie w nim wywoływała. Chciałby, żeby teraz mu towarzyszyła. Zadziwiające, jak sam tylko dźwięk głosu może podziałać na mężczyznę. - Powinnam była zadzwonić już kilka godzin temu - dodała, a potem nagle zamilkła. - Nie rozmawiałeś dziś z Joshem, prawda? - upewniła się. - Nie. Usłyszał jej westchnienie. - To dobrze. Lepiej, że sama ci powiem. Telefonuję tak późno, bo zbierałam się na odwagę. Chciał już jej oświadczyć, że nie musi się zbierać na odwagę, żeby do niego zadzwonić, gdy dodała: - Wiem, ile pracy już wykonałeś... - Jasne, że wiesz. Jesteś szefem. - Nie do końca. Josh i ja zawsze podejmujemy decyzje wspólnie, a od kiedy z nami pracujesz, nie musimy się nawet za bardzo wysilać. O Boże, Michael, tak mi przykro, nagle zmieniliśmy plany. Już wiedział, co za chwilę usłyszy. - Wiem, że ty i Josh bardzo się napracowaliście nad uzyskaniem zezwoleń, zmieniamy program na dzień świętego Patryka. Naprawdę bardzo mi przykro. - Naciski rodziny, co? - zapytał spokojnie. - Mój ojciec będzie miał w przyszłym tygodniu badania. Mama twierdzi, że to nic poważnego, ale założę się, że tata nadal sam prowadzi pub do późna w nocy. Zresztą, mama rozmawiała ze mną tak, jakbym zamierzała udusić wielkanocnego zajączka i ja się poddałam. - Nie przejmuj się - odpowiedział. - Przyjrzałem się już sytuacji w Bostonie. - Co takiego? - Josh i ja tego się właśnie spodziewaliśmy. Milczała. - Moiro, wszystko w porządku. Z przyjemnością spotkam się z twoją rodziną. Chyba mnie zaakceptują, prawda? Jako kogoś, kto jest dla ciebie najważniejszy na świecie? - Jesteś niesamowity, wiesz? - Tak, oczywiście. Przecież na to zasługujesz. - Wiesz co? - Co? - Miło cię słyszeć. Jej głos był jak jedwab. - Właśnie chciałem ci powiedzieć to samo. - Oni są trochę zwariowani, wiesz? - Kto? - Moi rodzice. - Moiro, masz przecież odpowiedniego faceta. Moja rodzina to też Irlandczycy. To fakt, że nie mamy pubu i nie biegamy przez cały dzień, gwiżdżąc ,,Danny Boy". Ale poradzę sobie z opowieściami o zjawach i skrzatach. Nie martw się. Milczała przez chwilę, a potem powiedziała: - Moi tak. - Co? - Przez cały czas gwiżdżą ,,Danny Boy". Roześmiał się. - Nie mam nic przeciwko tej piosence. Z