Ebook Nowa wspaniała przyszłość epub

�a się we mnie moc, żeby wy­brać co in­ne­go niż to, co naj­lep­sze? Albo jest coś, co mu­siał­bym bez­względ­nie wy­brać, albo nie. Je­śli nie, to zna­czy, że Bóg nie był ani wszech­moc­ny, ani naj­do­sko­nal­ - To nie­praw­da. Ta moc, o któ­rej mó­wisz, przy­słu­gi­wa­ła ci jako du­cho­wi. Pier­wot­nie by­łeś do­bry, ale po­tem się od Boga od­wró­ci­łeś i On cię od­trą­cił. - Po­wta­rzasz wy­uczo­ne for­muł­ki. Spró­buj po­my­śleć. Jak to się sta­ło, że w Bogu, któ­ry był ca­łym ist­nie­niem, na­gle po­ja­wi­ła się moż­li­wość cze­goś złe­go? Czy był czymś ogra­ni­czo­ny? - Nie, ni­czym. - Czy tak jak grec­cy bo­go­wie, mu­siał się li­czyć z ko­niecz­no­ścią, z ma­te­rią, z czym­kol­wiek in­nym niź­li On sam? - Nie. - Był za­tem wol­ny? - Tak. - Więc cze­mu miał­by stwo­rzyć coś, co się od Nie­go od­wra­ca i za­pie­ra? - To tyl­ko to­bie się wy­da­je, że się od­wra­casz. Do­pó­ki je­steś, po­zo­sta­jesz zwró­co­ny. - Upar­ty je­steś. Po­wta­rzam: skąd we mnie mia­ła­by się wziąć moc grze­sze­nia? - Bo po­wsta­łeś z ni­co­ści. Je­steś zło­że­niem. Jak wszyst­ko, co jest, masz pew­ną ska­zę. To zna­czy ska­zę w sto­sun­ku do Je­dy­ne­go Ist­nie­ją­ce­go. Po­sia­dasz szcze­li­nę, pust­kę, nie­do­okre­śle­nie - wol­ność wy­bo­ru. Po­wsta­łeś z ni­co­ści. Nie było cię i sta­łeś się. Gdy­byś nie mógł od po­cząt­ku zgrze­szyć, gdy­byś był do­sko­na­le utwier­dzo­ny w bo­skiej do­sko­na­ło­ści, ni­czym nie róż­nił­byś się od Naj­wyż­sze­go. W Nim, i tyl­ko w Nim, nie ma róż­ni­cy mię­dzy tym, co moż­li­we, a tym, co jest. Ty na­to­miast mo­głeś być inny i sta­łeś się inny. Za­czął się śmiać, jego chi­chot od­bi­jał się od skal­nych za­ło­mów i gi­nął w cze­lu­ściach. Nie ba­łem się go jed­nak. Ustą­pi­ły zwąt­pie­nie i strach, z któ­ry­mi tak się zży­łem. Wal­ka roz­grza­ła mnie. W pierw­szej chwi­li są­dzi­łem, że nie ma dla mnie wyj­ścia i moje sto­py za­chwia­ły się - te­raz od­zy­ska­łem uf­ność. Mu­sia­łem się twar­do trzy­mać tego jed­ne­go: po­wsta­łeś z ni­co­ści. To był jego sła­by punkt i w nie­go mu­sia­łem ra­zić. - Wy­da­je ci się, że mnie do­pa­dłeś - tak samo jak po­przed­nio nie­spo­dzia­nie za­czął się śmiać, tak te­raz od­zy­skał spo­kój. Owio­nął mnie chłód - uczu­cie nie­zna­ne mi do­tych­czas na tej roz­grza­nej pa­tel­ni. Chłód, jaki mnie do­tknął, pa­ra­li­żo­wał, prze­ni­kał i czu­łem do­kład­nie, że moje ar­gu­men­ty tra­fia­ją w pust­kę, że jego nic nie jest w sta­nie po­ru­szyć, a wszyst­ko, co czy­ni, jest uda­wa­niem i wy­ra­cho­wa­niem. - A je­śli za­py­tam, skąd się wzięła ni­cość, co mi od­po­wiesz? - Ni­cość? - po­wtó­rzy­łem za­sko­czo­ny. - Z ni­cze­go. Ni­cość się nie wzię­ła, bo jej nie było. Co to za py­ta­nie? Jak coś, cze­go nie ma, może być? Na two­je py­ta­nie nie ma od­po­wie­dzi. Trak­tu­jesz bo­wiem coś, cze­go nie ma, jak to, co jest, i py­tasz, czym to jest. Mó­wisz o ni­co­ści, jak się mówi o czło­wie­ku, pta­ku, zwie­rzę­ciu. Moż­na za­py­tać, skąd się wziął czło­wiek, ale nie skąd się wziął nie-czło­wiek, je­śli owo ,,nie" bę­dzie­my trak­to­wać jako zu­peł­ne za­prze­cze­nie. - Wi­dzę, żeś nie próż­no­wał na pu­sty­ni. Od­wróć za­tem py­ta­nie: jak to się sta­ło, że je­śli naj­pierw był Bóg i tyl­ko Bóg, i nic poza Nim, i w ogó­le nie było żad­ne­go ,,poza", tyl­ko wszyst­ko było ,,w", to jak, po­wta­rzam, po­ja­wi­ło się coś in­ne­go od Boga? - Bo On to stwo­rzył. - Z cze­go? - Z ni­cze­go. Mocą swej - I to, co stwo­rzył mocą swej woli, mo­gło być złe? - Tak, bo stwo­rze­nie ma ska­zę i nie mo­gło być w Nim utwier­dzo­ne. - A nie przy­szło ci ni­g­dy do gło­wy, że i Bóg wy­ło­nił się z ni­co­ści? Że ona, nie­po­ję­ta i nie­skoń­czo­na, wy­da­ła z sie­bie wszel­kie je­ste­stwo? I że wte­dy ja, tak po­ni­ża­ny i oczer­nia­ny, okażę się nie tyle za­prze­cze­niem, ile ra­czej inną stro­ną Boga, któ­re­go ty sta­rasz się przede mną bro­nić? I czy po­tra­fisz ina­czej wy­tłu­ma­czyć to, że nie­gdyś cie­bie nie było, ani in­nych lu­dzi, ani świa­ta, ani mnie, a po­tem zno­wu bę­dzie wiecz­ność? I wszyst­ko to mia­ło­by być opar­te na woli je­dy­ne­go Pana? Skąd czer­pał­byś jed­nak pew­ność, że jego wola się nie od­mie­ni?