Ebook O elegancji i obciachu Polek i Polaków od stóp do głów mobi,epub

a­nia. Po­nie­waż w skle­pach był bar­dzo ogra­ni­czo­ny asor­ty­ment (np. zimą po­ło­wa lud­no­ści mia­ła na no­gach re­lak­sy, a dru­ga po­ło­wa so­fik­sy), ko­bie­ty ku­po­wa­ły su­kien­ki i ro­bi­ły so­bie z tego bluz­ki i spód­ni­ce. Od­pru­wa­ły fal­ba­ny z góry, przy­szy­wa­ły do dołu, uży­wa­ły tka­nin obi­cio­wych, za­słon, ty­sią­ca róż­nych rze­czy. Ko­mu­ni­ści dba­li o tzw. za­ję­cia prak­tycz­no-tech­nicz­ne w szko­łach i trze­ba było to umieć. Każ­da dziew­czyn­ka, któ­ra mia­ła tro­chę ole­ju w gło­wie, na­wet jak nie chcia­ła, to się tego pra­wo-lewo na­uczy­ła. W tych la­tach sier­mięż­nych ko­bie­ty so­bie bar­dzo do­brze ra­dzi­ły. Te, któ­rym uda­ło się wy­je­chać za gra­ni­cę, ucho­dzi­ły za świet­nie ubra­ne, bo były ubra­ne zu­peł­nie in­a­czej, niż na­ka­zy­wa­ła świa­to­wa moda. To było ory­gi­nal­ne, faj­ne i w pe­wien spo­sób uro­cze. A póź­niej zmie­ni­ły się re­alia i na­gle oka­za­ło się, że już nie trze­ba kom­bi­no­wać. Do dziś ata­ku­ją nas hi­sto­rie typu: wy­glą­daj jak gwiaz­da fil­mo­wa za 150 zł! czy moż­na się ubrać za 200 zł i czy to jest do­brze? Od­po­wia­dam: wszyst­ko moż­na tak na­praw­dę. Rze­czy­wi­ście moż­na dziś wszyst­ko. Moż­na się ubrać za 200 zł, tyl­ko cza­sa­mi na­le­ży so­bie za­dać py­ta­nie: po co? Dla­te­go, że ubie­ra­nie się, moda, poza tym że słu­ży temu, że­by­śmy byli przy­kry­ci, że­by­śmy wy­ra­ża­li sie­bie, jest rów­nież ozna­ką pre­sti­żu. I czę­sto jest tak, że dą­ży­my wła­śnie do tego, żeby nie ro­bić so­bie ze­sta­wu za 200 zł, tyl­ko za 3000, a w ma­rze­niach z 30 ty­się­cy. Czy moż­na wy­glą­dać świet­nie za 300 zło­tych? Moż­na, ale wśród lu­dzi, któ­rzy będą ubra­ni za 300 do 3 ty­się­cy zło­tych. Bo na przy­kład je­śli świet­nie wy­glą­da­ją­ca oso­ba za 300 po­ja­wi się mię­dzy ubra­ny­mi za 30 i 70 ty­się­cy, to na­wet je­że­li ona bę­dzie ubra­na dużo bar­dziej es­te­tycz­nie, bę­dzie te 300 zło­tych wi­dać. Wła­śnie o to cho­dzi, że każ­dy czło­wiek musi zna­leźć swo­ją gru­pę do­ce­lo­wą. W tej ca­łej glo­ba­li­za­cji nie ma glo­ba­li­za­cji. Ka­sto­wość ist­nia­ła, ist­nie­je i ist­nieć bę­dzie. I moż­na się wspi­nać po dra­bi­nie spo­łecz­nej, każ­dy ma pra­wo i po­wi­nien pró­bo­wać, ale uda­je się to na­praw­dę nie­licz­nym. W tzw. sze­ro­kiej śred­niej pół­ce moż­na cza­sa­mi parę rze­czy udać, tyl­ko zno­wu trze­ba za­py­tać: po co? Dla­te­go ry­nek mody, czy­li ry­nek high fa­shion, ry­nek tego naj­droż­sze­go kra­wiec­twa i naj­droż­szej ga­lan­te­rii, wca­le nie wal­czy ja­koś szcze­gól­nie in­ten­syw­nie z pod­rób­ka­mi. Bo ry­nek odzie­ży pod­ra­bia­nej to jest tzw. niż­sza śred­nia pół­ka, niż­sza kla­sa aspi­ru­ją­ca. To jest ten ry­nek, któ­ry ubie­ra się w sie­ciów­kach, sły­szał o pre­sti­żo­wych mar­kach, ale nie leżą one w jego za­się­gu. Men­tal­ność w świe­cie jest nie­co inna niż na­sza, pol­ska. Je­że­li wło­ska fry­zjer­ka ma­rzy o to­reb­ce Vu­it­to­na i za­ra­bia 900 euro, pierw­szą ku­pu­je pod­ró­bę, ale po­nie­waż ma­rzy da­lej, nie odło­ży jak Po­lka na ka­fel­ki, na no­we­go mopa, nową lam­pę czy uchwyt do ła­zien­ki, tyl­ko po paru mie­sią­cach uzbie­ra i kupi ory­gi­nal­ną to­reb­kę. Bo to dla niej treść ży­cia. A w men­tal­no­ści Po­lki ucie­mię­żo­nej to się nie mie­ści. Za­wsze wszyst­ko było na jej gło­wie, bo chło­py w tej Pol­sce to albo sie­dzia­ły po wię­zie­niach, albo wal­czy­ły gdzieś w polu, więc je­że­li ona ma so­bie te­raz ku­pić za 4000 zło­tych to­reb­kę albo po­ło­żyć pa­ne­le pod­ło­go­we, to nie­ste­ty wy­bie­rze pa­ne­le. A to głu­pie, bo prze­cież do pa­ne­li nie wło­ży chu­s­tecz­ki do nosa ani szmin­ki, no i nie po­ka­że się w nich przed in­ny­mi, nikt jej ich nie bę­dzie za­zdro­ścił. od stóp do głów, czyli pobieżny przegląd zasad i najurągliwszych od nich odstępstw stopa Sto­pa jest naj­waż­niej­sza, to prze­cież pod­sta­wa. Ona jest naj­waż­niej­sza z wie­lu po­wo­dów. Raz, że znaj­du­ją się tam wszel­kie re­cep­to­ no i tu­taj kon­flikt z ob­ca­sa­mi. Ale po­mi­ja­jąc to, sto­pa jest nie­zwy­kle waż­na. Trze­ba o nią dbać, po­nie­waż cho­dzi­my na niej całe ży­cie. Czę­sto sto­pa ko­ja­rzy nam się z czymś wsty­dli­wym, cza­sem sta­no­wi fe­tysz. Mię­dzy in­ny­mi dla­te­go po­win­na być nie­zwy­kle za­dba­na. In­