Ebook O Mantykorze, która szukała domu mobi,epub

Magia jest tylko iluzją. Fatamorganą zwodzącą tych, którzy chcą iść na skróty. Prawdziwe życzenia mają moc przetrwania próby czasu?.

?O MANTYKORZE, KTÓRA SZUKAŁA DOMU? to  intrygująca, pięknie napisana i bardzo wartościowa baśń z przesłaniem, która skłania nas do refleksji. W tak krótkiej opowieści, bo zaledwie na  40 stronach, autor zawarł wszystko, co najważniejsze, w dodatku tworząc tak cudowną opowieść, która wciąga i porywa w całości.
Autor pokazuje,  jak wątpliwości strach oraz niewiedza, pchają nas do osądzania innych po wyglądzie. Osądządzamy kogoś, nim go poznaliśmy, kierując się tylko zasłyszanymi opiniami podsycanymi przez naszą wyobraźnię oraz strachem przed nieznanym. Ale również opowieść o samotności, poszukiwaniu swojej tożsamości, swojego miejsca na ziemi, marzeniach, przyjaźni i o konsekwencjach naszych działań. 
Baśń o Mantykorze jest opowieścią, w której świat magii przenika się z rzeczywistością. Autor przedstawił swoją historię w sposób niezwykle przystępny, bardzo zgrabnie, a 
dzięki plastycznemu i barwnemu piórze autora mogłam idealnie wczuć się w ten baśniowy klimat, otoczony odrobiną magii.
Autor nie zawodzi w każdym gatunku. Bardzo dobrze bawiłam się podczas czytania tej historii. Idealna dla każdego czytelnika, w każdym wieku. 

Mantykora to mityczne stworzenie, które czuje się samotne i do tej pory nie znalazła swojego miejsca, domu, w którym czułaby się ważna. Była potworem z ludzkich opowieści, który wiecznie błąka się po słonych piaskach. Wędrowała po pustyni, pomagając zwierzętom i pilnowała, aby człowiek nie zakłócał im spokoju. Mantykora czasem zwątpiła w to, kim naprawdę jest. Czuła się coraz bardziej wyobcowana, zagubiona i bezdomna, choć spędziła tam całe swoje życie. Gdy poznaje 
Tileka, który jest dżinem, podchodzi do niego z dużym dystansem i ostrożnością. To on dzięki swoim życzeniom wskazuje jej kierunek,  pokaże, co jest najważniejsze w życiu i co stanowi istnieje miejsca, którym nazywamy domem. 

?Każdy czyn niesie za sobą jakieś konsekwencje, ale nie wszyscy od razu potrafią je dostrzec?.

Autor zabiera nas na pustynię Dasht-e Kavir, gdzie żyje jedyne w swoim rodzaju magiczne stworzenie zwane Mantykorą, która od wieków była, strażniczką pustyni.  Mantykora pewnego razu spotyka nietypowego dżinna, który jest zmęczony spełnianiem zachcianek swoich panów i prosi ją, aby tym razem to ona spełniła jego trzy życzenia. Tak ruszają po piaskach pustyni, rozmawiając i dzieląc się opowieściami ze swojego życia. 

-Czy Mantykora odnajdzie miejsce, do którego by chciała wracać?
-Czy spełni trzy życzenia dla dżina?
-Czy dżin spełni jej najskrytsze marzenie? 
-Czy znajdzie kogoś, przy kim nie czułaby się samotna?
-Czy Mantykora odkryje swój cel w życiu?

Polecam. 

Pamiętacie opowieść o magicznej lampie ???? i dżinie spełniającym marzenia? ???????? Baśń autorstwa Artura Tojzy to piękna opowieść, pokazująca, jak bardzo polegamy na pozorach i stereotypach. ???? Tytułowa mantykora, która była strażniczką pustyni Dasht-e Kavir sądziła, że najbardziej na świecie chce odnaleźć swój dom. ???? Na swej drodze spotyka dżina o imieniu Tilek, którego domem jest pierścień. Mantykora poprzez potarcie pierścienia wywołuje dżina. ???? Sądzicie, że teraz mantykora zyskała 3 życzenia? ???????? Nic bardziej mylnego, to ona ma za zadanie spełnić życzenia dżina, a w zamian otrzyma, to czego jej serce pragnie najbardziej. ???????? Co stało się dalej? Przeczytajcie, a na pewno się nie zawiedziecie? ???? Baśń o mantykorze pokazuje, że czasem potrzeba czasu, aby odkryć swoje najskrytsze pragnienia. Jeśli lubicie baśnie to niezależnie od wieku warto sięgnąć po opowieść autorstwa Artura Tojzy. Jaka baśń zapadła wam najbardziej w pamięć? ?

Czytacie baśnie? Lubicie baśnie? Ja od zawsze uwielbiałam baśnie. To właśnie od nich zaczęłam przygodę z czytaniem (i od legend). Ostatnio miałam okazję przypomnieć sobie, jak polubiłam baśnie, a to za sprawą baśni Artura Tojzy ,,O Mantykorze, która szukała domu".

,,Istnieje na świecie niezwykłe miejsce, które jest tak rozległe i tak słone, że nazwano je Dasht-e Kavir, co w języku Persów oznacza Wielką Pustynię Słoną. Od wieków strażniczką tych terenów była Mantykora, potwór z perskich legend, jedyna w swoim rodzaju istota, jaka kiedykolwiek stąpała po ziemi"

To są pierwsze zdania, jakie przeczytacie! Zaciekawieni? Już od samego początku byłam ciekawa, jak to się potoczy i o czym będzie lektura, bo jak to w baśniach bywa - zawsze mają jakiś przekaz, inaczej nie mogłoby być i w tym przypadku.

Mantykora jest jedyna w swoim rodzaju, na pustyni nie było nigdy podobnych do niej istot. Przez wiele lat powstaje o niej wiele legend i pogłosek przedstawiających ją w nie najlepszym świetle. Pewnego dnia spotyka Dżinna, który ma już dość spełniania zachcianek swoich panów, dlatego prosi ją o to, aby tym razem to ona spełniła jego trzy życzenia. Jak potoczy się ta historia? Musicie przeczytać sami, a ja postaram się Was do tego przekonać!

Mimo, że była to krótka forma, a po takie rzadko sięgam (Chyba, że jest to lektura szkolna) to bardzo mi się podobała. Niezwykła, wartościowa i treściwa jak na 40 stron historii. Od początku byłam zaintrygowana, bo role się odwróciły. Tym razem nie Dżinn spełnia życzenia, tylko ktoś jego. Bo w zasadzie kto by pomyślał, że Dżinn może mieć jakieś zachcianki? Nikt! W opowieściach w końcu są to straszne istoty sprowadzające zgubę na swoich panów. Lecz czy opowieści są prawdą? Czy to co słyszymy o kimś, musi być prawdą? Często zdarza się nam oceniać kogoś po pozorach, bo tak jest łatwiej. Niż postarać się zrozumieć daną jednostkę. Czy nie łatwiej byłoby poznać kogoś zanim go osądzimy? Na te pytania odpowiedzi znajdziecie w tej oto niezwykłej baśni, bo ona wręcz skłania do refleksji by się nad tym trochę zastanowić. Często oceniamy kogoś po tym, co ktoś o nim powiedział, nie znając faktów ani danej osoby.

Ale czy to takie właściwe, a może łatwiejsze?

Czujecie się już zainteresowani? Czego jeszcze możecie się spodziewać? Ciekawej historii, świetnego stylu pisania, przez co płynie się przez lekturę (gdybym miała więcej czasu przeczytałabym ją na jednym posiedzeniu, ale rozłożenie jej też nie jest złym pomysłem), interesujący świat przedstawiony, oczami wyobraźni na pewno ujrzycie pustynię i wielu refleksji na temat oceniania innych przez pozory, konsekwencji naszych działań dla innych osób i odnalezieniu jedynego miejsca - domu.

,,Każdy czyn niesie za sobą jakieś konsekwencje, ale nie wszyscy od razu potrafią je dostrzec"

Reasumując, zdecydowanie polecam zapoznanie się z baśnią Artura Tojzy ,,O Mantykorze, która szukała domu" jej lektura nie zajmie Wam wiele czasu, a wiele można się nauczyć i wyciągnąć refleksje na wiele tematów. Zarówno będzie dobra dla dorosłych jak i dzieci, a także młodzieży. Każdy będzie się dobrze przy niej bawił, więc polecam. Już nie mogę się doczekać kolejnego spotkania z piórem autora i polecam także nadrobić jego debiut ,,Piekło kosmosu" i pozostałe baśnie za niedługo zabieram się za kolejną!