Ebook O naturze wojny pdf

bą jednoczesnych rozwiązań, wtedy rzecz jasna wszelkie do niej przygotowania miałyby tendencję dążenia do ekstremum, ponieważ nie byłoby żadnej możliwości skorygowania jakiegokolwiek niedopatrzenia. Jako wskazówki rzeczywistość mogłaby nam wtedy dostarczyć co najwyżej stopień przygotowań przeciwnika w zakresie, w jakim byłyby nam znane; cała reszta natomiast byłaby czystą abstrakcją. Lecz jeśli na wynik składa się kilkanaście następujących po sobie aktów, wtedy akt poprzedzający wraz ze wszystkimi swymi etapami może zostać wzięty za podstawę planowania aktu następującego - w ten sposób rzeczywistość ponownie zastępuje abstrakcję, a zatem modyfikuje wysiłek dążenia do ekstremum. A jednak każda Wojna skończyłaby się pojedynczym rozwiązaniem albo sumą jednoczesnych rozwiązań, jeśli środki wymagane do walki zostałyby użyte w jednej chwili albo jeśli mogłyby one zostać użyte w jednej chwili; ponieważ skoro jeden niekorzystny wynik zmniejsza dostępne środki, to jeśli wszystkie dostępne środki zostałyby użyte w pierwszym etapie, drugi mógłby nie zaistnieć. Wszelkie wynikające z nich wrogie działania należałyby do pierwszego etapu i składałyby się na jego czas trwania. Widzieliśmy już jednak, iż nawet w procesie przygotowań do Wojny rzeczywistość zajmuje miejsce czysto abstrakcyjnych koncepcji - standardy sił i środków w miejsce hipotez ekstremów; a zatem obie strony na skutek wzajemnych oddziaływań pozostają poniżej granicy maksymalnego wysiłku, wobec czego nie wszystkie dostępne siły są wykorzystywane od razu. W naturze tych sił oraz ich zastosowaniu leży również fakt, iż nie wszystkie mogą być użyte w tym samym momencie. Siły te to same wojska w polu, kraj, czyli jego powierzchnia oraz jego ludność, a także sojusznicy. Faktem jest iż kraj, wraz ze swoją powierzchnią i ludnością, poza tym, że jest źródłem wszelkich sił zbrojnych, sam tworzy też ważny element składowy Wojny, będąc albo teatrem działań, albo wywierając na ten teatr znaczący wpływ. Jest owszem możliwe jednoczesne wprowadzenie do walki wszystkich ruchomych sił zbrojnych danego kraju, ale nie jego fortec, rzek, gór, ludzi - czyli nie da się wprowadzić do walki całego kraju naraz, chyba że jest on na tyle mały, iż może w całości zostać zaangażowany w pierwszy akt Wojny. Dalej, współpraca sojuszników nie zależy od Woli stron zaangażowanych w konflikt, a charakter stosunków politycznych między państwami sprawia, iż często współpraca ta nawiązuje się dopiero po rozpoczęciu działań wojennych; może też stać się intensywniejsza, aby w rezultacie nastąpił powrót do równowagi sił. Fakt, iż ta część środków oporu, której nie da się od razu wprowadzić do walki, jest w wielu przypadkach znacznie większym elementem całości niż można by się z początku spodziewać i że często przywraca ona równowagę sił, na którą znaczący wpływ mają wielkie siły użyte w chwili podjęcia pierwszej decyzji, zostanie w pełni ukazany nieco później. Wystarczy na razie wspomnieć, iż całkowita koncentracja wszystkich dostępnych środków w jednym momencie jest sprzeczna z naturą Wojny. To jednak nie daje podstaw, by zmniejszyć nasze wysiłki zmierzające do zgromadzenia możliwie dużych sił w celu uzyskania pierwszego rezultatu, ponieważ niekorzystny początek jest zawsze problemem, na jaki nikt się nie będzie celowo narażać, a także ponieważ pierwsza decyzja, chociaż nie jedyna przecież, będzie miała duży wpływ na następujące po niej wydarzenia; wpływ tym większy, im większą skalę mają działania następujące w wyniku jej podjęcia. Jednakże sama możliwość uzyskania wyników w późniejszym terminie prowadzi do zbytniego polegania na takich oczekiwaniach, co jest spowodowane niechęcią ludzkiego umysłu do podejmowania zbyt dużego wysiłku; a zatem nie gromadzi się sił i środków do pierwszej decyzji z taką energią, jakiej można by się spodziewać, gdyby taka możliwość nie istniała. To, co jeden z przeciwników zaniedbuje przez własną słabość, staje się dla drugiego obiektywnym miernikiem ograniczania własnych wysiłków, a zatem znowu na skutek wzajemnych działań i przeciwdziałań tendencje dążące do ekstremum są sprowadzone do wysiłków na ograniczoną skalę. 9. Wynik na wojnie nigdy nie jest absolutny Na koniec wreszcie nawet ostateczny wynik całej Wojny nie zawsze może być uważany za absolutny. Państwo pokonane widzi go tylko jako przemijające zło, które w późniejszym terminie może się dać zrównoważyć działaniami politycznymi. Oczywistym jest chyba, w jaki sposób nastawienie takie musi modyfikować stopień napięcia oraz zdeterminowanie w podejmowaniu wysiłków. 10. Rzeczywiste, prawdopodobne możliwości zastępują koncepcje ekstremum oraz absolutu W ten sposób cały akt Wojny zostaje wypro