Ebook O Szatanie, czarach, opętaniu i czcicielach Złego mobi,epub

s. 11) Ale ów dobry Archanioł, w hierarchii niebieskiej ustępujący miejsca Bogu Trójjedynemu, będący istotą duchową obdarzoną rozumem i wolną wolą, popadł w pychę i na jej skutek zgrzeszył, co znaczy - mówiąc prostszymi słowami - odrzucił prawo i zwierzchność Bożą. Ba! Mało tego, doszedł do przekonania, że jest równy Bogu i dlatego nie musi mu służyć. W ten właśnie sposób stał się ojcem wszelkiego zła. Nie tylko, że sam odwrócił się od Boga, to jeszcze na dodatek podburzył do buntu zastępy innych aniołów, które skuszone obietnicami jakie im zaprezentował, jemu dały posłuch i po jego opowiedziały się stronie, stając się tym samym ze świętych i dobrych aniołów - demonami. Skoro wcześniej przytoczyłem urywek definicji anioła, sądzę że winienem także zacytować co na temat Szatana i demonów mówi teologia katolicka: ,,SZATAN, w rozumieniu teologii chrześcijańskiej nie jest tylko mitologiczną personifikacją zła w świecie, ale istniejącym bytem, chociaż z drugiej strony nie można go uważać za niezależnego rywala Boga. Jest on stworzeniem absolutnie skończonym, którego zła natura pozostaje całkowicie w zasięgu Bożej mocy, wolności i dobroci (...)" (dz. cyt., s. 443) ,,Pojęcie demonów stosuje się najczęściej w sensie węższym na określenie ,,złych duchów". Stary Testament również zakłada istnienie takich duchów, nie przypisując im jednak żadnego szczególnego znaczenia. Wyobrażenia o demonach przybrały bardzo konkretną postać w późnym judaizmie (hierarchia, na czele której znajduje się diabeł, szatan itd.; destrukcyjna działalność; powstanie na skutek upadku aniołów) i w tej zasadniczo postaci pojawiają się też w tekstach nowotestamentowych z tym, że całkowicie przyporządkowane są historii zbawienia: demony stanowią królestwo (Mk 3, 22 - 26), które powstaje przeciw Królestwu Bożemu (...) i manifestuje się w opętaniu (...) Pewna definicja Soboru Laterańskiego IV kategorycznie wyjaśnia, że nic nie istnieje od początku jako zło, lecz wszelkie zło ma charakter skończony, czasowy i powstało na skutek wolnej woli decyzji stworzenia (...)" (dz. cyt., s. 79) No właśnie. Proszę zwrócić uwagę na to ostatnie zdanie. Otóż z tejże przyczyny przeważająca większość współczesnych teologów albo bagatelizuje osobę Szatana, usuwając ją w cień, niejako wymazując ze świadomości wiernych, albo (tych jest mniej) popada w herezję, której jasno i ostro nie przedstawia się dzisiaj Kościół (bojąc się ,,śmieszności" i pomówienia o wyznawanie ,,średniowiecznego zabobonu"), wyraźnie głosząc, że Szatan jako inteligentna i wolna osoba duchowa w ogóle nie istnieje. Na próżno przypominają papieże, że Diabeł rzeczywiście istnieje osobowo, że to nie jakaś abstrakcja, niestety sporo mędrków twierdzi coś zupełnie przeciwnego. Sądzę, że w tym miejscu także warto posłużyć się cytatem. Oto słowa, które wypowiedział publicznie Paweł VI w dniu 15 listopada 1972 roku: ,, Wobec rzeczywistego istnienia diabła zło jest nie tylko brakiem dobra, ale także prawdziwą siłą. Diabeł jest żyjącą istotą duchową, która jest zdeprawowana i deprawuje innych. Jest to straszna rzeczywistość - tajemnicza i przerażająca (...) Ludzie, którzy nie chcą wierzyć w istnienie tej strasznej prawdy, stoją w sprzeczności z przekazem biblijnym i nauką Kościoła Świętego (...) Jest on naszym pierwszym wrogiem; jest on kusicielem, który nie ma sobie równego. Wiemy, że ta ukryta i niepokój czyniąca istota rzeczywiście istnieje i że z niezwykłym sprytem stale pracuje. Jest on ukrytym nieprzyjacielem, który sieje błędy i nieszczęścia historii ludzkości (...) Stadium diabła i jego wpływu na ludzi, grupy ludzkie i całe społeczeństwa i wypadki zachodzące, byłyby bardzo ważnym dziełem w doktrynie katolickiej. To zagadnienie powinno być przebadane dokładnie, a jednak nie przykłada się do niego dostatecznej wagi obecnie." (cyt. za: P. Bonifacius Gilther CCD, Szatan, największy wróg człowieka, Wrocław 1991, s. 10) W tym miejscu chciałbym zwrócić uwagę Czytelnika na znamienny fakt. Otóż, na mocy uchwał Soboru Watykańskiego I, każdy papież rzymski posiada przywilej nieomylności w sprawach wiary i moralności, jeżeli przemawia ex cathedra, to znaczy publicznie, jako papież, a nie osoba prywatna (prywatnie wolno być papieżowi heretykiem). Powyższe słowa na temat diabła Paweł VI wypowiedział właśnie ex cathedra, a zatem - świetle owego dogmatu - noszą one znamiona nieomylności. Szatan i jego zwolennicy po buncie przeciwko Stwórcy zostali ukarani przez pozostałą, wierną Bogu, część aniołów oddając się pod dowództwo Archanioła Michała. Szatana przepędzono z Raju. Lecz rychło - ciągle przepełniony nienawiścią - znalazł sobie nowe pole do działania. Otóż, gdy udało mu się zwieść pierwszych