Ebook Odkłamać wczoraj i dziś mobi,epub

olskiej kultury w jej klasycznym wydaniu były totalitarne ideologie (narodowy socjalizm i komunizm), które zostały przeszczepione do Polski z zewnątrz. To one starały się odebrać narodowi jego ,,duszę", dając absolutnie sprzeczne z tradycją rozumienie świata. Szczególnie kilkadziesiąt lat PRL-u doskonale pokazuje skalę owego zagrożenia. Nieustanne zmagania między katolicyzmem a marksizmem są tego namacalnym dowodem. Głęboko rozumiał tę walkę prymas Stefan Wyszyński, dlatego prowadził ją nie na linii czysto politycznej, ale nade wszystko kulturowo-religijnej (Wielka Nowenna na tysiąclecie chrztu państwa polskiego, obchody milenijne itp.)11. Wydaje się, że po upadku sytemu komunistycznego mamy tym razem do czynienia z konfrontacją klasycznej wizji polskiej kultury z wizją liberalną. Dotyczy to zarówno sfery religijnej, szczególnie sporu o wizję człowieka, jak i kwestii społeczno-politycznych12. Warto odnieść się do kilku wypowiedzi osób przedstawiających w sposób reprezentatywny najnowsze trendy liberalne na gruncie polskim. Kilka lat temu głośnym echem w polskiej przestrzeni medialnej odbiły się poglądy Janusza Majcherka, publicysty ,,Rzeczpospolitej", który przedstawił projekt nowoczesnego zdefiniowania głównych założeń polskiej polityki. ,,Akces do struktur euroatlantyckich - pisał Majcherek na łamach ,,Rzeczpospolitej" - uczestnictwo w europejskim i światowym rozwoju cywilizacyjnym wymaga zgody na ograniczenie wielu atrybutów suwerenności i niepodległości. Trzeba się zgodzić na podporządkowanie własnej armii zewnętrznym rozkazom i stacjonowanie obcych oddziałów na własnym terytorium, rezygnację z własnej waluty i banku emisyjnego, zlikwidowanie granicy i prawa kontroli cudzoziemców, uznanie nadrzędności prawodawstwa i sądownictwa międzynarodowego nad krajowym, dopuszczenie zagranicznego kapitału do wszystkich przedsięwzięć i dziedzin życia publicznego, ekspansję obcych języków i wzorów kulturowych, ogólnie biorąc na ograniczenie swobody w kształtowaniu stosunków politycznych, ekonomicznych i kulturalnych w państwie"13. Jak widać, mamy tutaj wprost zdefiniowaną potrzebę odejścia w polskiej polityce od paradygmatu romantycznego, charakterystycznego dla XIX wieku, kiedy to kolejne pokolenia Polaków przelewały krew w powstaniach. Według Majcherka trzymanie się owych schematów zamknie Polakom perspektywę osiągnięcia życiowego sukcesu ekonomicznego. Nie trzeba tutaj dowodzić, że tezy powyższe stoją w radykalnej sprzeczności z tradycyjnymi celami polskiej polityki, przede wszystkim z pragnieniem bycia suwerennym. Majcherkowi na płaszczyźnie rozważań politycznych i kulturowych wtórował Krzysztof Kłopotowski. Także na łamach ,,Rzeczpospolitej" postulował on odrzucenie polskiej ,,trzystuletniej, cierpiętniczej nerwicy". ,,Najszczęśliwszym dniem kultury polskiej - pisze - będzie dzień odesłania Dziadów i Wesela do archiwum pamiątek po nieszczęściach. Pan Tadeusz razem z Zemstą i Trylogią powinny trafić do odwiedzanego z podziwem muzeum polszczyzny. Gdy po ciężkiej chorobie wracamy do zdrowia, trzeba odrzucić używki, które znieczulały ból"14. Zatem Kłopotowski również postuluje zmianę, tym razem nie tylko w polityce, ale także w dziedzinie sztuki - ma to być przejście z ,,paradygmatu romantycznego na pragmatyczny". Oczywiście w powyższym rozważaniu można wykazać cały szereg nieścisłości. Trudno chyba zaliczyć do ,,archiwum pamiątek po nieszczęściach" Trylogię, opisującą chwałę oręża polskiego w XVII wieku, czy Zemstę Aleksandra Fredry - pokazującą w doskonały, komediowy sposób polską mentalność XIX wieku. Podobnie rzecz się ma z innymi utworami wymienionymi przez Kłopotowskiego. Powyższy cytat został przytoczony przeze mnie nie w celu podjęcia jakiejś gruntownej polemiki z autorem omawianego tekstu, lecz bardziej w celu ilustracji najnowszych trendów myślowych, charakterystycznych dla niektórych współczesnych polskich środowisk liberalnych. Wydaje się, że przedstawione powyżej rozumowanie jest sprzeczne z tym wszystkim, co zwiemy klasyczną tradycją polskiej kultury. Z jednej strony mamy tu zasadniczą niezgodność z chrześcijańskim postrzeganiem człowieka15 (wszak liberalizm wyrasta z dziedzictwa epoki oświecenia), z drugiej zarzucenie wielosetletniej tradycji zmagań o niepodległość. Zagrożenie kosmopolitycznym liberalizmem nie jest sprawą marginalną, nie dotyczy problemu wyschnięcia takiej czy innej sfery aktywności twórczej (kulturowej) Polaków (np. upadku teatru polskiego czy rodzimego muzealnictwa). Sprawa rozgrywa się o najbardziej fundamentalne kwestie. Uderzenie w chrześcijańskie podstawy rozumienia świata, a dalej w przywiązanie do wolności (suwerenności) narodowej i państwowej, to jakby zanegowanie symbolicznie zakreślonych dat, stojących u źródeł narodowej kultury: lat 966 i 1000. Starcia c