Ebook Odkryj w sobie psychopatę i osiągnij sukces mobi,epub

m akcentem ewidentnie z południowego Londynu robić za wtyczkę w północnoirlandzkim Derry, czy - jak ostatnio - rozmawiać z członkami zarządu przedsiębiorstwa, które leży i kwiczy, bo owi szanowni decydenci nie potrafili odróżnić słonia od słoniny. Pieprzę to. Spadnę na cztery łapy i tyle. Zawsze spadałem, nawet jako młody chłopak. Nigdy nie myślałem o czymś, że może być niebezpieczne, wszystko traktowałem jak zabawę, jak przechodzenie na kolejne poziomy w grze komputerowej. Ale kiedy dochodziło już do działań - czy to była akcja pożarnicza, czy bezpośrednie starcie, czy po prostu obława na mnie - zawsze pozostawałem absolutnie świadomy, co się wokół dzieje, i zawsze skupiony na tym, co muszę uczynić. Na pewno nie rozmyślałem o fiasku. Czasem nawet byłem tym wszystkim pobudzony. I właśnie podejście, o którym Kevin mówił: ,,pieprzę to", bez wątpienia towarzyszyło mi przez większość życia. W trakcie walki - fizycznej czy werbalnej - miałem wrażenie, jakbym stał z boku, na zewnątrz. Jakbym praktycznie oglądał siebie w zwolnionym tempie i trzeźwo myślał o tym, jaki kolejny ruch należy wykonać i jak zamierzam to zrobić. Nie było miejsca ani na strach, ani na emocjonalny związek z rozgrywającymi się wydarzeniami. Kevin miał całkowitą rację. Zawsze miałem poczucie, że jest we mnie coś z kosmity. Bo nie rozumiałem, dlaczego ludzie martwią się o rzeczy, nad którymi nie mają kontroli. Dlaczego wszyscy myślą o jutrze, a ignorują dzisiaj - teraźniejszość, w której wszystko się wali? Czemu nie mogą przeanalizować, co się wokół nich dzieje, po prostu zmierzyć się z realiami, zamiast tylko biadolić na ich temat? Po odwiedzinach w laboratoryjnym świecie Kevina wszystkie elementy układanki zaczynały pasować do siebie. Zawsze czułem się inny, nawet za młodu wśród dzieciaków z osiedla. Nigdy dotąd jednak nie załapałem, dlaczego tak się ROZDZIAŁ 1 Przepraszam, my się chyba nie Czołem! Andy McNab z tej strony. Być może słyszeliście o mnie dzięki mojej ostatniej książce lub kilku poprzednim. Jeśli rzeczywiście tak jest, to wszystko gra. A jeśli nie, to teraz przeczytacie sobie kilka słów o mnie. Spędziłem osiemnaście lat w szeregach armii brytyjskiej. Osiem lat jako żołnierz piechoty, dziesięć w jednostce sił specjalnych (SAS - Special Air Service). Ale najwięcej osób kojarzy mnie prawdopodobnie dzięki debiutowi literackiemu Kryptonim ,,Bravo Two Zero"[1], książce, w której opowiadam o misji oddziałów specjalnych przeprowadzonej przez ośmiu komandosów w Iraku, na tyłach wroga, w trakcie pierwszej wojny w Zatoce Perskiej. Wraz z trzema innymi żołnierzami oddziału patrolowego Bravo Two Zero zostałem odznaczony za odwagę. Można przy tym wspomnieć, że misja Bravo Two Zero stała się najbardziej uhonorowaną akcją wojenną od czasów wojny burskiej, a konkretnie bitwy pod Rorkes Drift z 1879 roku. Potem napisałem jeszcze kilka innych książek. Część można zaliczyć do literatury faktu, pozostałe to thrillery i scenariusze. Byłem także producentem filmowym. Uchodzę za pisarza należącego do trzydziestki najbardziej poczytnych autorów wszech czasów. Kiedy przychodzi sukces, najważniejsze to nie stać się jego więźniem. Jeżeli ktoś jest w stanie panować nad sukcesem i odpowiednio go wykorzystać, jest na najlepszej drodze do dalszych osiągnięć. Z tych właśnie powodów zajmuję się działalnością biznesową na Wyspach i w Stanach, zwłaszcza na prawdziwym polu minowym start-upów. Ale to nic takiego. Dla mnie każde wyzwanie jest mniej więcej takie samo. Zza militarnych linii przeciwnika przeniosłem się na front filmowy, a z planów bitewnych przestawiłem na biznesplany, niespecjalnie się nawet nad tym zastanawiając. Być może właśnie dlatego przychodzi mi wszystko tak łatwo: po prostu nie myślę o tym. Tak czy siak, nigdy nie miałem problemu z jakimiś problemami! Sądzę nawet, że to one boją się mnie. A opowiadam wam teraz o tym, ponieważ znam pewien powód mojego sukcesu. Mówiąc wprost: główny powód. Otóż wszystko zawdzięczam temu, że jestem psychopatą. Tylko ! Dobrym psychopatą. Moje wyznanie brzmi nieco zaskakująco, kiedy słyszy się je po raz pierwszy, nieprawdaż? Nawet mnie ono zaskoczyło. Jeszcze do niedawna nie miałem o tym pojęcia. Wszystko się zmieniło, kiedy kilka lat temu poznałem Kevina wraz z jego słabością do ekscentrycznych marynarek i jeszcze dziwaczniejszych perfum. Przed chwilą też go poznaliście i chociaż zupełnie nie przypomina akademika (a już na pewno nie wtedy, kiedy się go sł), to jednak taka jest prawda: Kevin to profesor psychologii na Uniwersytecie Oksfordzkim. Facet zna się na psychopatach jak mało kto, a jego wiedza jest naprawdę godna podziwu. Ale może dość o mnie, przynajmniej na razie. Przecież TY chcesz wiedzieć, co ta książka może u