Ebook Odprysk Świtu mobi,epub

ządku. Rzu­cił się do przodu, się­ga­jąc do Dali­nara. Szeth od razu się przy nim zna­lazł, ale zawa­hał się przed doby­ciem dziw­nego Ostrza. Poru­sza­jąc się z wdzię­kiem węgo­rza nie­bie­skiego, Nale obró­cił Sze­tha i rzu­cił nim o drew­niany pokład. Ode­pchnął wciąż ukryty w pochwie miecz Shina, ude­rzył męż­czy­znę w zagłę­bie­nie łok­cia i zmu­sił do upusz­cze­nia broni. Następ­nie od nie­chce­nia uniósł rękę i zła­pał strzałę wystrze­loną przez Sznur z Łuku Odpry­sku z odle­gło­ści zale­d­wie kilku stóp - nie­ludzki wyczyn. Dali­nar zło­żył dło­nie, się­ga­jąc poza rze­czy­wi­stość do pro­sto­pa­dło­ści. Nale prze­sko­czył nad Sze­them i rzu­cił się w stronę Dali­nara, gdy inni na plat­for­mie krzy­czeli, pró­bu­jąc zare­ago­wać na atak. Nie, powie­dział Ojciec Burz do Dali­nara. Dotknij go. Dali­nar zawa­hał się - moc pro­sto­pa­dło­ści miał na koń­cach pal­ców - po czym wycią­gnął rękę i przy­ci­snął dłoń do piersi Nalea, gdy ten pró­bo­wał go pochwy­cić. Błysk. Dali­nar zoba­czył Nalea odcho­dzą­cego od porzu­co­nego Ostrza wbi­tego w skałę. Błysk. Nale trzy­ma­jący dziecko na ręku, z wycią­gnię­tym Ostrzem, a po pobli­skiej grani wspi­nają się mroczne siły. Błysk. Nale sto­jący z grupą uczo­nych i roz­wi­ja­jący duży zwój wypeł­niony pismem. - Prawo nie może być moralne - powie­dział im Nale. - Ale wy może­cie być moralni, gdy two­rzy­cie prawa. Zawsze musi­cie bro­nić naj­słab­szych, tych, któ­rzy naj­czę­ściej są wyko­rzy­sty­wani. Wpro­wadź­cie swo­bodę poru­sza­nia, by rodzina, która czuje, że ich pan jest nie­spra­wie­dliwy, mogła opu­ścić jego domenę. A póź­niej powiąż­cie wła­dzę pana z ludźmi, któ­rzy mu służą. Błysk. Nale klę­czący przed arcy­spre­nem. Błysk. Nale wal­czący na polu bitwy. Błysk. Kolejna bitwa. Błysk. Kolejna bitwa. Błysk. Wizje nad­cho­dziły coraz szyb­ciej i szyb­ciej, Dali­nar nie odróż­niał już jed­nej od dru­giej. Aż... Błysk. Nale ści­ska­jący dło­nie bro­da­tego Ale­thyj­czyka, wład­czego i mądrego. Dali­nar wie­dział, że to Jeze­re­zeh, choć nie umiał powie­dzieć, dla­czego. - Przyjmę to zada­nie - powie­dział cicho Nale. - Jako zaszczyt. - Nie uwa­żaj go za zaszczyt - sprze­ci­wił się Jeze­re­zeh. - Obo­wią­zek, ow­szem, ale nie zaszczyt. - Rozu­miem. Choć nie spo­dzie­wa­łem się, że przyj­dziesz z tą pro­po­zy­cją do wroga. - Ow­szem, wroga. Ale wroga, który od początku miał rację, przez co to ja jestem zło­czyńcą, a nie ty. Napra­wimy to, co znisz­czy­li­śmy. Ishar i ja się zgo­dzi­li­śmy. Ze wszyst­kich żyją­cych cie­bie w tym pak­cie widzie­li­by­śmy naj­chęt­niej. Jesteś naj­bar­dziej hono­ro­wym męż­czy­zną, jakiemu mia­łem przy­wi­lej się prze­ciw­sta­wiać. - Chciał­bym, żeby to była prawda. Ale będę słu­żył naj­le­piej, jak potra­fię. Wizja znik­nęła i Nale cof­nął się gwał­tow­nie. Dyszał ciężko i miał sze­roko otwarte oczy. Mię­dzy nim a Dali­na­rem cią­gnęła się linia świa­tła. Kowalu Więzi, powie­dział Ojciec Burz w umy­śle Dali­nara. Utwo­rzy­łeś z nim tym­cza­sowy Zwią­zek. Co widzia­łeś? - Jego prze­szłość, tak myślę - szep­nął Dali­nar. - A Nale podra­pał się po gło­wie, a Dali­nar ujrzał nakła­da­jącą się na niego szkie­le­tową postać. Jak echo świa­tła podą­ża­jące za Sze­them, tyle że zatarte, blade. Dali­nar zro­bił krok do przodu, idąc mię­dzy oszo­ło­mio­nymi straż­ni­kami, i dostrzegł osiem świe­tli­stych linii wypły­wa­ją­cych z Nalea i zni­ka­ją­cych w prze­strzeni. - Sądzę, że widzę Pakt Przy­sięgi. To, co wią­zało ich razem, i spra­wiło, że byli zdolni utrzy­mać wroga w Potę­pie­niu. Klatka, wykuta z ich duchów. Została znisz­czona. Nawet zanim Jezrien umarł, roz­trza­skali ją tym, co zro­bili przed wie­kami. - Nie, tyko jedna linia jest cał­ko­wi­cie zerwana. Pozo­stałe są obecne, ale słabe, bez­silne. - Dali­nar wska­zał na jedną linię, świe­cącą i potężną. - Poza jedną. Wciąż jest pełna ener­gii. Nale pod­niósł na niego wzrok, po czym zerwał linię Związku łączącą go z Dali­na­rem i rzu­cił się z plat­formy. Herold zapło­nął bla­skiem i odle­ciał, gdy - zbyt późno - kilku Wia­tro­wych przy­było na pomoc swo­jemu dowódcy. Dzier­żysz moc bogów, Dali­na­rze. Nie­gdyś sądzi­łem, że znam zakres two­ich moż­li­wo­ści. Porzu­ci­łem to wyni­ka­jące z nie­wie­dzy zało­że­nie. - Czy mógł­bym go odtwo­rzyć? Czy mógł­bym odtwo­rzyć Pakt Przy­sięgi i znów zwią­zać Sto­pio­nych? Ni