Ebook Ogłupiająca idea mobi,epub

yznaje na stronach tej książki, że miał szczęście znaleźć sobie niszę, do której uciekał od ówczesnej rzeczywistości, co w Polsce nazywaliśmy emigracją wewnętrzną. Podobna była droga Andreia Pleşu. Obaj byli intelektualistami biedującymi w humanistycznych instytucjach naukowych, zmarginalizowanych i stosunkowo mało interesujących reżim. Wykorzystywali czas marginalizacji ludzi myślących głęboko i niezależnie na prywatną refleksję o strasznym świecie, w którym przyszło im żyć. Pleşu stracił swą marną pracę dopiero w latach osiemdziesiątych jako osoba związana z ruchem medytacji transcendentalnej, którego prześladowanie stało się dla władz pretekstem do odsunięcia na jeszcze głębszy margines pewnej liczby intelektualistów do niczego niepotrzebnych. Dla niego i dla Liiceanu mistrzem intelektualnym był przede wszystkim jeszcze bardziej zmarginalizowany wybitny filozof Constantin Noica, więzień polityczny przez sześć lat na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, którego na przełomie lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych odwiedzali wielokrotnie w miejscu jego zesłania, górskiej miejscowości Păltiniş w Siedmiogrodzie Południowym. Twórcze możliwości otworzył przed nimi upadek komunizmu w grudniu 1989 roku. Po nim dopiero opublikowali niezliczone książki. Pleşu był też w latach 1989-1991 ministrem kultury, a w latach 1997-1999 ministrem spraw zagranicznych Rumunii, zaś Liiceanu stworzył najbardziej dziś renomowane w tym kraju wydawnictwo Humanitas. Trzeci z autorów tej książki jest o pół generacji młodszy od dwóch pierwszych. Przed upadkiem komunizmu, jako młody fizyk, trudnił się pracą naukową nad produkcją półprzewodników. Wielu inteligentnych Rumunów odkryło w czasach dyktatury, że dobrą ucieczką przed absurdem jest praca nad konkretami z dziedziny nauk ścisłych i technicznych. Po upadku Ceauşescu Patapievici zabłysnął jako autor esejów, książek, programów telewizyjnych - przenikliwy i głęboki analityk otaczającej go rzeczywistości. Jego wkład do tej książki charakteryzuje szczególnie chłodne i precyzyjne myślenie specjalisty od nauk ścisłych zastosowane do rzeczywistości politycznej, kulturowej, historycznej. Dzięki temu myśleniu i tym zainteresowaniom Patapievici pełnił w ostatnich kilku latach z sukcesem stanowisko dyrektora Rumuńskiego Instytutu Kultury zajmującego się promocją kultury rumuńskiej na świecie i kierującego działalnością rumuńskich placówek kulturalnych w wielu krajach. Bezlitosna przenikliwość, z jaką autorzy tej książki podejmują krytykę komunizmu, bierze się zarówno z ich osobistego doświadczenia, jak i z doświadczenia, które przeżył ich kraj, a wreszcie z bardzo konsekwentnego i bezkompromisowego namysłu nad tym, co się stało. Autorzy są świadomi, że narażają się na oskarżenie o skrajny antykomunizm, źle widziany w świecie zachodnim, w którym komunizm przez poprawną politycznie opinię publiczną jest wciąż mniej surowo oceniany niż nazizm. Pierwszą tezą, którą głoszą i uzasadniają cytatami z dzieł komunistycznych klasyków, jest twierdzenie, że zbrodnie komunizmu, które przyniosły 100 milionów ofiar, nie były efektem ,,błędów i wypaczeń" tylko przemyślanego zamiaru wynikającego wprost z teorii rewolucji zaprojektowanej przez Marksa. Im - z ich rumuńskim doświadczeniem - łatwiej jest przyjąć do wiadomości tę prawdę niż nawet nam, których komunizm dotknął stosunkowo łagodniej. I jeszcze łatwiej im dostrzec niezliczone ofiary stalinowskiego ludobójstwa w Rosji, Wielkiego Głodu na Ukrainie, eksterminacji połowy narodu w Kambodży. Czyż to nie raczej względna łagodność fizycznych represji, jakie spotkały Polskę w okresie stalinowskim, była wynikiem ,,błędów i wypaczeń" polskich komunistów, którzy przecież mogli i powinni zabić więcej ludzi, a tego nie zrobili? Lektura tej książki skłania do postawienia takiego makabrycznego pytania zawierającego bardzo kontrowersyjny komplement wobec komunistów polskich. Druga teza postawiona w tej książce głosi, że projekt komunistyczny dokonał radykalnej destrukcji naturalnego przebiegu gospodarczego rozwoju ludzkości. W sposób szczególnie przejrzysty pisze o tym Gabriel Liiceanu. Projekt komunistyczny zakwestionował kapitalizm, podobnie niedoskonały jak demokracja i tak jak ona nadający się do stopniowej naprawy, chociaż stosunkowo najlepszy - jak dotąd - system współpracy pomiędzy ludźmi, jaki wypracowała historia w naturalnym procesie rozwoju. Brutalny wysiłek zastąpienia kapitalizmu utopią raju na ziemi zaowocował zorganizowaną przemocą, która miała na celu jego zniszczenie i eksterminację ludzi z nim utożsamianych. Projekt komunistyczny doprowadził także do skrajnej niewydolności gospodarki realnego socjalizmu zagrażającej przetrwaniu społeczeństw, które miały nieszczę�