Ebook Ogólna teoria wszystkiego mobi,epub

em komunikacji publicznej. Stolica Malezji, Kuala Lumpur, liczy mniej więcej tyle samo mieszkańców co Warszawa, ale futurologiczną architekturą wyprzedza naszą stolicę o jakieś trzydzieści lat. Pewnym pocieszeniem jest to, że większe są tam nie tylko wieżowce, ale i korki. Obsesja nowoczesności dopada także zwykłych obywateli, o ile oczywiście mogą sobie na nią pozwolić finansowo. Czasem ten sympatyczny świrek przybiera rozmiary wręcz groteskowe, jak w przypadku pewnego pana, który w towarzystwie żony i dwóch mam wypłynął na wycieczkę po kilku tajlandzkich wysepkach. I stał się konkurencją dla przepięknych widoków, odwalił bowiem niezwykły spektakl, stając się bezwiednie mimowolnym bohaterem krótkiego rejsu. Ekwipunek potrzebny na taką wyprawę jest raczej skromny: ręcznik, klapki, maska z rurką. Dlatego już na starcie skośnooki Mister Gadżet wzbudził zainteresowanie. Wgramolił się bowiem do łodzi z gigantycznym plecakiem (z gatunku tych, które mają niestworzoną liczbę klamerek, pasków i zatrzasków niewiadomego przeznaczenia), jeszcze większą torbą, kilkoma mniejszymi pakunkami oraz futerałem na sprzęt fotograficzny, do którego przytroczony był monstrualny statyw. I tak się zaczęło. Najpierw Chińczyk wyjął z plecaka coś, co po rozłożeniu okazało się nieprzepuszczającym wilgoci postplastikowym (bo nie był to zwykły plastik) workiem typu Ocean 40. Do niego starannie zapakował swojego canona i kilka pomniejszych gadżetów. Następnie wyjął coś, co po rozłożeniu okazało się postdrucianą (bo nie były to zwykłe druty) przezroczystą siatką, a może raczej klatką, do której włożył plecak, i karabińczykiem przymocował ten pakunek No cóż, nie miał do czego. Sam zaś oblekł się w piankę najnowszej generacji, założył piankowe obuwie do połowy łydki i zainstalował aerodynamiczna rurkę, której nie straszne było nawet tsunami. A potem - przez całą wycieczkę - wyjmował, przekładał, rozwijał, wkładał, rozstawiał, zwijał, zatrzaskiwał, zmieniał gumowe obuwie (do kostki) na inne, a kombinezon na piankowe kąpielówki i w ogóle nieustannie coś robił, bowiem ten cały ultranowoczesny ekwipunek komplikował mu najprostsze czynności, a reszta wyprawy obserwowała go ze współczuciem pomieszanym z rozbawieniem. W dodatku pływał dość nieporadnie. Z nowoczesnością trzeba zatem ostrożnie, żeby nie przeszkadzała, zamiast pomóc. A poza tym - i jest w tym coś sympatycznego - pianka nie czyni pływaka, aparat fotografa, a dobre oprogramowanie muzyczne - Beethovena. Wciąż potrzeba czegoś więcej. Koktajl dwuskładnikowy IV RP istnieje. I to nie ta chroma, co poległa niedawno, ale znacznie lepsza, z bogatszym wyposażeniem i bajerami. Miejsce jakby wyjęte z marzeń pogrobowców niedoszłej koalicji PO-PiS, której pewnie już nigdy nie będzie. Oczywiście to nie Polska, a nawet nie Irlandia. To Singapur. Miasto-państwo na czubku Półwyspu Malaj skiego wygląda, jakby przez lata rządził nim obóz IV Rzeczpospolitej, a nie Lee Kuan Yew. Oczywiście gdyby naprawdę panoszyli się tam Gosiewski z Nowakiem, to właśnie otwierano by z hukiem 25. kilometr autostrady i radośnie świętowano fakt, że dach nowego lotniska mniej przecieka. Chodzi raczej o to, że Singapur wygląda jak wspólna, pisowsko-platformerska projekcja marzeń o państwie idealnym. Duch PiS objawia się tam w prawnym zamordyzmie. A bez złośliwości - w iście szwajcarskim porządku. Teorię o ,,wybitym oknie" potraktowano w Singapurze wyjątkowo konsekwentnie. Jedzenie czy picie w metrze karane jest bardzo wysoką grzywną, śmiecenie również, a za przemyt gumy do żucia można trafić do pierdla. Alkohol jest horrendalnie drogi i oczywiście nie można go żłopać na ulicy. Za posiadanie narkotyków - czapa. Brzmi to groźnie, ale efektem jest sterylna czystość na ulicach, która robiłaby wrażenie nawet w Europie. Obwieszeni bronią funkcjonariusze nie warują jednak na każdym skrzyżowaniu. Są zapewne gadżety a la Zbigniew Ziobro - kamery, mikrofony, podsłuchy. Nie ma za to przestępczości (acz zawsze może się pojawić! - przestrzegają billboardy) oraz korupcji. A to w Azji rzadkość, która czyni z Singapuru doskonałe miejsce do robienia biznesu. I tu zaczyna się sen Platformy Obywatelskiej. Singapur to mała wyspa, bez bogactw naturalnych, która dzięki niskim podatkom i ciężkiej pracy stała się ekonomicznym rajem. Oraz wielkim sklepem. Całe miasto to jeden ogromny dom towarowy, przyciągający ludzi z całego świata niewiarygodnie niskimi cenami. Ja nie miałem w planach żadnych zakupów, ale musiałbym być idiotą, żeby kupować laptopa w Media Markt, skoro w Singapurze był połowę tańszy. Zyski z handlu powodują, że miasto kwitnie. Dosłownie. Nigdzie w Azji nie ma tak wielkich i wspaniale utrzymanych ogrodów. I nigdzie życie nie jest tak łatwe, nawet dla zupełnie