Ebook Ogród na Long Island mobi,epub

z uroków życia. Powinnaś poprosić Lottę, by cię poznała ze znajomymi księcia. - Ja wśród arystokratów? Umiesz to sobie wyobrazić? Bo ja nie. - Caro znów się skrzywiła. - A czemu nie? Na początek zacznij inaczej się ubierać. Koniec z dzierganymi bluzeczkami i dziwnymi spódnicami - roześmiała się Stella. - Lotta chyba nie narzeka na swój los, jak sugerowałaś - dodała jeszcze, wskazując na rozradowaną buzię Lotty na zdjęciu. - Nie wiadomo, co Lotta naprawdę o nim myśli. Od dziecka ją uczono, by bez względu na okoliczności zawsze miło się uśmiechała i wyglądała na zadowoloną. Lotta jest przemiłą osobą o dobrym sercu, ale rzadko ma okazję zachowywać się zupełnie naturalnie. Do: Od: Temat: ??? Ty z Philippeem??? Do: Od: Temat: Re: ??? Moja babka znowu chwyta się swoich sztuczek, ale tym razem chyba wpadłam w jak śliwka w kompot. Nawet nie wiesz, jak mi z tym źle. Szczerze mówiąc, jestem już zdesperowana! Napisałaś wcześniej, że zrobiłabyś dla mnie wszystko. Pamiętasz? Wiesz, w związku z tym mam pewien pomysł. Chyba że tylko żartowałaś, ale to nie w twoim stylu, prawda? Musimy pogadać w cztery oczy. Wiesz, przez telefon nie mogę rozmawiać zupełnie swobodnie. Chwilowo nie ma mowy o wyjeździe z Montluce. Philippe jest w tym tygodniu w Londynie. Dałam mu twój numer. Zadzwoni do ciebie i wszystko ci wytłumaczy. Jeśli mój plan wypali, wszyscy na tym skorzystamy, zobaczysz! Twoja Lotta Caro przeczytała mejla od Lotty kilka razy. O jaki plan mogło chodzić? No i przede wszystkim jaką rolę miał do odegrania Philippe de Montvivennes? Ktoś taki na pewno nie rozwiąże jej problemów. Nawet książę nie zmusi Georgea, by porzucił Melanie i wrócił do dawnej dziewczyny, błagając na kolanach o przebaczenie. Ani tym bardziej nie zmusi banku zarządzającego masą upadłościową, że nie należy zamykać delikatesów, w których pracowała. To chyba oczywiste, prawda? A cóż za problemy dręczą księcia Philippea? Czyżby jego towarzystwo powiernicze zarządzało za dużą ilością pieniędzy? No dobrze, przesadziła z tymi niedorzecznymi domysłami. Chociaż... No tak, zapewne kręciło się wokół niego za dużo pięknych dziewcząt i miał problem z dokonaniem wyboru. Potrzebuje pomocy, by niektóre z nich taktownie odsunąć na dalszy plan. Philippe jej wszystko wyjaśni?! A zatem zadzwoni do niej prawdziwy książę, spadkobierca rodu z Montluce. W głowie jej się to nie mieściło. Zacisnęła zęby na myśl o tym, co też Lotta mogła mu powiedzieć na jej temat. Oby przyjaciółka nie zdradzała zbyt wiele, a niektóre sprawy pominęła milczeniem. W sumie powinno jej być obojętne, co pomyśli o niej Philippe. Caro kochała swoje miasteczko Ellerby. Jej marzenia były proste i bardzo banalne. Chciała mieć kochającą rodzinę, odpowiedzialnego, oddanego jej męża, wygodny dom, satysfakcjonującą pracę, która pozwalałaby na spokojne życie bez kłopotów finansowych. Nie wymagała chyba za wiele? Philippe nie zrozumiałby takich przyziemnych marzeń. Zastanawiała się, jak powinna prowadzić z nim rozmowę. Postawić na naturalność? Rozmawiać na luzie i bez skrępowania? A może lepiej udawać zabieganą kobietę interesu, która nie jest zbyt zadowolona, że książę zabiera jej cenny czas? Jasne, lepiej byłoby udawać, że jego telefon przeszkodził jej w czymś niesłychanie ważnym. W ten sposób udowodniłaby, że z brzydkiego kaczątka, jakim bez wątpienia była w wieku piętnastu lat, przeobraziła się w świadomą swej wartości kobietę. Ale właściwie po co udawać? Przecież jest w sumie zadowolona ze swego życia, no i kiepska z niej aktorka. Lepiej pozostać sobą, nie przejmować się, co pomyśli o niej książę. No i dlaczego tak się zadręcza? Z powodu jednego telefonu? Co za niedorzeczność. Będzie rozmawiać z księciem, ale to jeszcze nie koniec świata. Niby czym miałby jej zaimponować? Okej, chodzi na eleganckie przyjęcia i jest bardzo przystojny, jednak to nic nadzwyczajnego. Nie, nie pozwoli, by jego pochodzenie ją przytłoczyło. Philippe nie zadzwonił ani tego dnia, ani następnego. Pod koniec tygodnia Caro utwierdziła się w przekonaniu, że najzwyczajniej w świecie zlekceważył prośbę Lotty. Żeby odpędzić nawał myśli, Caro postanowiła zająć się czymś pożytecznym. Otworzyła laptopa i zalogowała się na stronę Dostała dwie wiadomości. Pierwsza pochodziła o sześćdziesięciopięciolatka, który próbował ją przekonać, że pomimo zaawansowanego wieku pozostał młody duchem. Po uważnym zlustrowaniu jego zdjęcia profilowego Caro bez zwłoki otworzyła drugą wiadomość. Jej autor nie zamieścił niestety żadnej fotki, jednak posługiwał się wymownym nickiem ,,Pan Sexy". Według portalu on i Caro osiągnęli mierny wynik dopasowania, zaledwie siedem procent. Poczuła, jak jej i tak kiepski nastrój gwałtownie się pogars