Ebook Operacje specjalne Polski model i nie tylko mobi,epub

rzez jednego z ich liderów, Józefa Piłsudskiego, koncepcja przeobrażenia ruchu rewolucyjnego w powstanie narodowe. Zakładano, że ruch rewolucyjny był bliższy masom i łatwiej przy ideach rewolucyjnych dokonać ich zrywu, natomiast narodowy to kierunek, który w powszechnym niepokoju może doprowadzić do uzyskania niepodległości. Józef Piłsudski był znaczącym działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej, zajmującym się od 1894 do 1904 roku propagandą i krzewieniem wartości socjalistycznych wśród robotników Kongresówki (po kongresie wiedeńskim zabór rosyjski). Będąc od 1902 roku we władzach PPS (członek Centralnego Komitetu Robotniczego), widzi w konflikcie Rosji i Japonii szansę dla rozwoju polskiego ruchu narodowego. Podróż Piłsudskiego do Japonii po wybuchu wojny tego kraju z Rosją w 1904 roku miała podłoże czysto narodowe. W Rosji widział on największego wroga polskości i przeciwko temu krajowi prowadził działalność wywrotową. W ofercie Piłsudskiego przedstawionej rządowi Japonii było utworzenie jednostki polskiej w ich siłach zbrojnych, rekrutowanych z ochotników zesłańców polskich na Syberii oraz jeńców i dezerterów polskich z armii rosyjskiej. Zaoferował on również dostarczanie informacji wywiadowczych o siłach zbrojnych Rosji na terenach kontynentu europejskiego. Program współpracy był bardzo szeroki i uwzględniał wiele nurtów, które w całości mogły stanowić ciekawą możliwość współpracy z przeniesieniem wysiłku militarnego Japonii na inny kierunek - front europejski. Koncepcja Piłsudskiego nie została przyjęta, a Japonia w krótkim starciu zdecydowanie pobiła Rosję. Wątek Polski w rozmowach pokojowych między tymi krajami nie został podjęty, jednak sama wizyta i prowadzone rozmowy skutkowały nawiązaniem współpracy wywiadowczej Piłsudskiego z rządem Japonii, który go przez pewien czas finansowo i sprzętowo wspomagał1. W późniejszych latach, nawet w działaniach drugiej wojny światowej, państwa polskiego i narodu polskiego Japonia nigdy nie traktowała jako wroga. Znamiennym faktem jest, że nie przyjęła ona od Polski wypowiedzenia wojny, które to rząd w Londynie w ramach sojuszu przeciwko państwom Osi dokonał. W Rosji w 1905 roku wybucha rewolucja. Działająca na terenach Rosji PPS do ochrony demonstracji robotniczych tworzy Organizację Bojową PPS, której organizatorem i przywódcą zostaje Józef Piłsudski. Wkrótce potem, w 1906 roku, następuje rozłam w strukturach PPS, a Józef Piłsudski staje na czele PPS Frakcja Rewolucyjna, zachowując w swoim podporządkowaniu organizację bojową. W działalności tego męża stanu ten rok jest przełomowy. Zdał on sobie sprawę z braku możliwości utworzenia państwa polskiego w wyniku obalenia caratu, będącego skutkiem ruchu rewolucyjnego (wystąpienie Lenina w Genewie w 1905 roku - Polska państwem federacyjnym w ramach Rosji). Jego koncepcja ideowa łącząca ruch rewolucyjny i narodowy legła w gruzach, ale nowa frakcja, której był przywódcą, stała się podwaliną bardziej narodowej koncepcji niepodległościowej. Następuje przeorientowanie z działalności ideowo-politycznej w działania bojowo-niepodległościowe. Wszelkie działania organizacyjne ukierunkowane na tworzenie pododdziałów paramilitarnych na terytorium ówczesnych Austro-Węgier musiały mieć zgodę formalną jej administracji państwowej. W 1906 roku Józef Piłsudski nawiązuje kontakt z wywiadem austriackim2. PPS Frakcja Rewolucyjna dostarcza danych wywiadowczych z Kongresówki w zamian za ochronę i możliwość działania na terenie Galicji. W 1908 roku z inicjatywy Kazimierza Sosnkowskiego we Lwowie powstaje paramilitarna organizacja o charakterze konspiracyjnym pod nazwą Związek Walki Czynnej3 (ZWC). Organizacja jest rozwinięciem bojówek PPS w struktury paramilitarne o orientacji narodowej. Przemiana ideologiczno-narodowa spowodowała, że dla Józefa Piłsudskiego Organizacja Bojowa PPS przestała być źródłem przyszłego zrywu narodowego. Dalsza jego działalność zostaje ukierunkowana na ponadpartyjne narodowe organizacje paramilitarne. Kazimierz Sosnkowski staje się bliskim współpracownikiem i przyjacielem Piłsudskiego, który zmieniając jego założenia w struktury organizacyjne, wciela idee w życie. Na terenie Galicji w 1911 roku powstaje druga organizacja konspiracyjna Polskie Drużyny Strzeleckie4 (PDS). Obydwie organizacje do wybuchu pierwszej wojny światowej rozbudowują swoje struktury, a wraz z jej wybuchem podporządkowują się całkowicie Józefowi Piłsudskiemu. Austro-Węgry 3 sierpnia wypowiadają wojnę Rosji, a 1 Kompania Kadrowa - pododdział wojskowy zorganizowany z polskich organizacji paramilitarnych - za zgodą wywiadu cesarstwa Austro-Węgier5 pokonuje granicę i wkracza na tereny Kongresówki już w trzecim dniu konfliktu. Po tygodniu, 12 sierpnia, wkracza do odległych o 100 kilometrów od granicy z Austrią Kielc