Ebook Opowiadania ze świata Króla Myśli mobi,epub

porzucił wszystkie inne swoje ulubione, bądź wykonywane z rozkazu zajęcia. Kapitan widząc ich wysiłek i zgraną współpracę, był z nich wręcz dumny. Rozdzielił ich zajęcia pomiędzy innych członków załogi. Czas mijał, mapa Wszechświata była coraz dokładniejsza, a mimo to nie było widać celu. -- Chyba mieliśmy pecha i weszliśmy na wszystkie ścieżki prowadzące donikąd -- stwierdziła w pewnym momencie Soura. Usłyszał to Amon, który ze słów swojej zastępczyni wywnioskował, że są już bardzo blisko celu. Tymczasem Promień zaczął przekazywać coraz dokładniejsze dane o Drodze Mlecznej. Galaktyka była spiralna, z charakterystyczną poprzeczką. Zawierała według wstępnych szacunków do 400 miliardów gwiazd. Miała średnicę około 100 000 do 120 000 lat świetlnych i grubość ok. 1000 lat świetlnych. Poruszała się w kierunku Supergromady Lokalnej, jak nazwała ją Soura. Ta zaś wraz z badaną galaktyką, przyciągana była przez Wielki Atraktor, czyli olbrzymie skupisko galaktyk, które jak zauważyła Soura, były zgrupowane w gromady i supergromady. Oddziaływanie grawitacyjne między Galaktyką a Wielkim Atraktorem, czyli olbrzymim skupiskiem gromad galaktyk powodowało, że Galaktyka poruszała się w kierunku jego centrum z prędkością ponad dwóch milionów kilometrów na godzinę. Soura skupiła swą uwagę na tej Galaktyce. Zauważyła, że ma ona kształt, który przypominał jej dysk, którym rzucała na duże odległości, będąc jeszcze w szkole, czym budziła zachwyt u kolegów i koleżanek. Ten dysk różnił się od jej sportowego tym, że miał pośrodku soczewkowate zgrubienie. Soura zauważyła, że Galaktyka ma coś na kształt ramion. Dla swoich potrzeb wymyśliła naprędce dla nich nazwy: Ramię Strzelca, Ramię Łabędzia, Ramię Perseusza (ta nazwa przyszła jej do głowy nie wiadomo skąd) i Ramię Tarczy. Poza tymi czterema ramionami, w miarę jak spływały kolejne dane od Promienia, Soura odkryła mniejsze ramiona, których postanowiła tymczasowo nie nazywać. Badanie struktury Galaktyki było utrudnione nawet dla grendula, z uwagi na duży pył kosmiczny. Soura, ku swojemu zaskoczeniu zauważyła, że dysk otoczony jest kulistym halo, składającym się ze starych gwiazd oraz z około 200 gromad kulistych. Promień halo Galaktyki według jej wstępnych wyliczeń wynosił aż 300 000 lat świetlnych. W Centrum Galaktyki znajdowała się supermasywna czarna dziura, podobna do tej, w którą wpadł DK. W centralnej części poprzeczki Galaktyki Soura zaobserwowała pierścień, przypominający kształtem symbol nieskończoności z dwoma płatami skierowanymi na boki. Soura przyglądała się tej Galaktyce, nie wiedząc, co o niej myśleć. -- Kolejna droga donikąd? -- jej rozmyślania przerwał Girdon. -- Być może -- odparła od niechcenia, zaprzeczając w myślach samej sobie. -- Nie jest aż tak wielka, może przyjrzymy jej się od środka? -- zasugerował kapitan, który pojawił się znikąd. Soura spojrzała na Echo. -- Co ty na to? -- Ja jestem tu od wykonywania rozkazów, a nie od podejmowania decyzji. -- Wlećmy do jej środka -- zdecydował kapitan. Galaktyka okazała się przyjazna i wyjątkowo atrakcyjna. Sourę zapatrzoną w Sferę zainteresowała pewna gwiazda, krążąca po Galaktyce, niby z boku, niby niepozornie. Przyglądając się rozkładowi i ruchowi gwiazd oraz sił rządzących w galaktyce, księżniczka wydedukowała, że gwiazda ta musi być wyjątkowa. Postanowiła sprawdzić na czym polega ta wyjątkowość. Na rubieżach Układu Słonecznego Promień natknął się na małą sondę kosmiczną, do której pod podporami anteny przymocowano aluminiową, pokrytą złotem płytkę z wizerunkami kobiety i mężczyzny. Płytka zawierała też bardzo uproszczony schemat Układu Słonecznego, zawierający, co zauważył grendul dość istotny błąd. Znajdowały się na niej jeszcze inne informacje, których grendul nie potrafił z niczym skojarzyć. -- Miałam nosa! -- Soura uśmiechnęła się i wyprostowała w fotelu, po raz kolejny aresztując wzrok Girdona, który wylądował na jej biuście. -- Możesz się nie gapić ciągle na moje cycki? -- krzyknęła, udając oburzenie. -- Mogę, ale na mostku nie ma nic bardziej interesującego -- odpowiedział bez zakłopotania mężczyzna. -- Jak nazywają tę planetę, z której pochodzi sonda? -- Amon nie zwracał uwagi na zaloty swoich zastępców. -- Ziemia -- odpowiedział mu Promień. -- Polećmy na nią. Echo, otocz nas zasłoną niewidzialności. -- Zrobi się, kapitanie. Kiedy przybyli na Ziemię był początek sierpnia 2013 roku, o czym nie wiedzieli. Odwiedzili wiele krajów, podpatrując ludność, jej zwyczaje i osiągnięcia. Cały czas szukali odpowiedniego człowieka, któremu mogliby powierzyć zadanie opowiedzenia ludziom o Królu Myśli. Odwiedzili wielu pisarzy, dziennikarzy i scenarzystów filmowych, a nawet naukowców. Amon L