Ebook Owoce, które leczą mobi,epub

ziałce, lub w ogródku przydomowym. Kasztan jadalny - Castanea sativa Kasztan jadalny jest potężnym drzewem, dorastającym nawet do 20 m wysokości (w ojczyźnie do 40 m). Kasztan jadalny to oczywiście zupełnie inne drzewo niż to, które popularnie nazywa się kasztanem, a które rośnie na terenie całej Polski w parkach, na skwerach, wzdłuż dróg. Ten "kasztan" to poprawnie kasztanowiec, który z prawdziwym kasztanem jadalnym nie jest nawet spokrewniony. Kasztan jadalny ma szeroką koronę, która zacienia spory obszar wokół drzewa. Liście wyrastające na gałązkach, kształtu lancetowatego, o brzegach ząbkowanych, osiągają długość 15-20 cm. Laurowiśnia wschodnia - Laurocerasus officinalis Laurowiśnia wschodnia ma wielu krewniaków, lecz tylko ją - jako jedyny gatunek - można uprawiać w Polsce. Na uwagę zasługuje przede wszystkim ze względu na swą niezwykłą dekoracyjność. Tworzy dość okazałe krzewy, mogące dorastać do 5-6 metrów wysokości. Liście ma zimozielone, duże (długie do 15 cm), sztywne, skórzaste, z wierzchu błyszczące, kształtu lancetowatego. Leszczyna pospolita - Corylus avellana Leszczyna jest rozłożystym, silnie rosnącym krzewem (czasem drzewem) osiągającym do 4 m wysokości. Gałęzie mają ciemnoszarą korę, liście są owalne lub odwrotnie jajowate, krótkoogonkowe, ząbkowane i szorstkie. Mahonia pospolita - Mahonia aquifolium Opisywana roślina to zimozielony krzew, przeważnie dorastający do 1 metra wysokości. Pędy ma sztywne, liście również sztywne, błyszczące, złożone z 5 - 7 (czasem więcej) listków o kolczastych brzegach. Malina czarna - Rubus occidentalis Malina czarna to gatunek, który wyglądem przypomina trochę i naszą malinę właściwą, i jeżynę. Liście ma niewielkie, złożone z kilku listków, podobne do liści maliny właściwej, kwiaty niepozorne, bez żadnej wartości dekoracyjnej, a owoce zbudowane identycznie jak u europejskiej krewniaczki, tyle że barwy czarnej. Zbiera się je po zupełnym dojrzeniu. Są one wówczas wyborne w smaku i aromatyczne. Malina właściwa - Rubes idaeus Malina właściwa, to znany, ceniony i od stuleci uprawiany krzew owocowy, o sztywnych, pokrytych niewielkimi, ale za to bardzo ostrymi kolcami, pędach mogących osiągać wysokość do 1,2 - 1,5 metra. Morela zwyczajna - Armeniaca vulgaris Morela to drzewo owocowe, które może osiągać od 5 do 17 m wysokości. W Polsce bywa spotykane na działkach i w ogródkach przydomowych, chociaż - tu ciekawostka - istnieje tylko jeden region w kraju, najbliższe okolice Sandomierza (w tym obszar samego miasta), gdzie znajdują się towarowe sady morelowe. Morela jednak zasługuje na większe upowszechnienie i chociaż jest w owocowaniu dość zawodna, winna być częściej uprawiana przez sadowników amatorów. Morwa biała - Morus alba i Morwa czarna - Morus nigra Teraz omówię dwa gatunki: morwę białą i morwę czarną. Chyba wszyscy wiemy, iż liście morwy białej służą za karmę dla gąsienic jedwabnika. Wspomnę więc tylko, iż właśnie dzięki wykradzeniu tajemnicy produkcji jedwabiu Chińczykom, a co się z tym wiąże, wywiezieniu z Państwa Środka nasion morwy i kokonów motyli, morwa rozprzestrzeniła się na inne rejony globu ziemskiego. Morwa czerwona - Morus rubra Prócz morwy białej i czarnej, istnieją także i inne gatunki morwy. Jest ich około 12. Wszystkie występują na półkuli północnej, w klimacie umiarkowanym, bądź pośrednim pomiędzy umiarkowanym, a subtropikalnym. Teraz opiszę jeden z tych gatunków, mimo iż jest on dość wrażliwy na niskie temperatury. Nieszpułka zwyczajna - Mespilus germanica Nieszpułka to ciernisty krzew (rzadziej niewielkie drzewko) mogący osiągnąć najwyżej 6 m wysokości. Orzech czarny - Juglans nigra Orzech czarny to potężne drzewo, dorastające do 50 metrów. Charakterystyczne jest to, iż kora pni i starych konarów jest czarniawa i mocno spękana. Jednoroczne przyrosty ma z lekka omszone. Liście ma nieparzystopierzaste, składające się nawet z ponad 20 listków. Kwiaty omawianej rośliny są prawie identyczne niż kwiaty orzecha włoskiego, owoce natomiast z kształtu - od gruszkowatych do prawie kulistych, ich skorupa jest barwy czarnej, karbowana. Orzech mandżurski - Juglans manshurica, syn.: Juglans mandschurica Orzech mandżurski w porównaniu ze swoimi kuzynami nie jest zbyt wysokim drzewem, bo dorasta maksymalnie 20 metrów. Na starszych egzemplarzach kora pni i grubych konarów ma barwę od ciemnoszarej po prawie czarną. Orzech sercowaty - Juglans cordiformis Orzech sercowaty to dość okazałe drzewo, mogące osiągać wysokość 20 i więcej metrów. Liście ma nieparzystopierzaste. Budowa kwiatów - jak u wszystkich orzechów. Owoc jest podobny do owocu orzecha włoskiego, smaczny. Orzech szary - Juglans cinerea Orzech szary to dość okazałe drzewo, mogące osiągać wysokość ponad 20 metrów. Kora pnia i