Ebook Pancerna brzoza mobi,epub

em w przypadku absolutnie żartobliwego podjęcia tematu słownik mógłby stać się zbyt hermetyczny dla tych, którzy prawicowomowy i związanych z nią internetowych żartów i memów nie śledzą na co dzień. Pojęcia odkodowywane w słowniku generalnie podzielić można na dwie podstawowe grupy. Pierwsza z nich, o wiele liczniejsza, to pojęcia, których autorem jest sama prawica, używająca ich w politycznych dyskusjach i propagandzie. Druga z nich, o wiele mniejsza, to pojęcia, które wymyślili tejże prawicy przeciwnicy, używający ich do jej obśmiania. Są też pojęcia wykorzystywane przez obie grupy, ale funkcjonujące w zupełnie odmiennych znaczeniach i używane w odmiennych intencjach. Najtrudniejszym - a jednocześnie pod pewnymi względami najłatwiejszym - zadaniem było odpowiedzenie sobie na pytanie, jak definiować prawicę. Wszak spory tożsamościowe poszczególnych ruchów społecznych mają bardzo długą tradycję. Każdy odłam prawicy (na lewicy zresztą jest podobnie) stanowi tę prawdziwą prawicę. Konserwatyści, nacjonaliści, wolnorynkowcy, chadecy czy nacjonaliści populiści - wszyscy oni mają się za prawicę, a innych często za prawicę nie uważają (np. wolnorynkowcy mają Jarosława Kaczyńskiego za socjalistę). Użyłem więc dwóch najprostszych kryteriów, to jest kryterium samoidentyfikacji członków danego ruchu oraz obecności w głównym nurcie debaty ideologicznej. Tym samym zrezygnowałem ze szczegółowego opisu środowisk faszystowskich czy korwinowskich i bardziej skupiłem się na prawicy rozumianej jako prawica pisowska z całym jej wyborczym i publicystycznym zapleczem. Słowem, mało tu ,,Najwyższego Czasu!", za to dużo ,,Do Rzeczy", ,,Gazety Polskiej" oraz portalu Celowo zrezygnowałem także z pojęć ekonomicznych. Tak bowiem jak lewica z liberałami ma wspólną agendę emancypacyjną, tak prawica z liberałami ma wspólną agendę ekonomiczną. Objaśnianie i odkodowywanie więc takich pojęć jak ,,krzywa Laffera", ,,nie ma darmowych obiadów", ,,Szwecja upada" czy ,,roszczeniowcy" mija się z celem o tyle, że pojęcia te używane są zarówno przez liberałów, jak i przez prawicowców, wobec czego nie są językiem prawicę wyróżniającym. Należy pamiętać, że nie ma idealnego języka i każdy ruch polityczny czy też ideologiczny pewnie też mógłby mieć taki słownik. Żaden z nich jednak, może poza wolnorynkowymi ekonomistami, tak bardzo nie wpłynął i nie wpływa na polityczną narrację, a w konsekwencji na polityczne myślenie. Żaden z nich nie jest też tak silny w politycznym internecie. Książkę tę dedykuję czytelnikom mojego bloga, zwłaszcza jego wieloletnim towarzyszkom i towarzyszom. Za wydanie dziękuję zaś Krytyce Politycznej, w tym zwłaszcza Jasiowi Kapeli i wszystkim osobom pracującym przy jej wydaniu, oraz twitterowiczowi Kamilokowi za nieoceniony wkład w dobór haseł i nie tylko. Galopujący Major, czerwiec 2019 Słownik prawicowej polszczyzny A A co z domniemaniem niewinności? - pytanie retoryczne mające na celu obronę osoby oskarżanej o naruszanie prawa lub określonych standardów, mimo winy, w którą wierzą nawet obrońcy stosujący tę retorykę. Wbrew powszechnemu mniemaniu istotą domniemania niewinności jest fikcja prawna, to jest odgórnie przyjęte fikcyjne założenie, że oskarżony jest niewinny, dopóki sąd nie udowodni mu winy. Oznacza to, że nawet jeśli oskarżony na oczach tysięcy świadków dokona przestępstwa (np. zabójstwo na scenie), to nadal jest on niewinny, albowiem w rozumieniu prawa winny jest dopiero wtedy, gdy sąd go prawomocnie uzna za winnego. Wyrażenie ,,domniemanie niewinności" mogłoby więc zostać przetłumaczone na ,,fikcyjne uznanie niewinności do czasu wyroku", aczkolwiek taka zamiana pozbawiałaby ,,argument z domniemania niewinności" jego podstawowej zalety. Domniemanie niewinności jest bowiem traktowane przez prawicę jako swoisty immunitet o charakterze mrożącym, pozwalający na wstrzymanie dokonania osądu osób o prawicowych poglądach, nawet jeśli są one w najbardziej oczywisty sposób winne popełnienia przestępstwa. Co istotne, domniemanie niewinności znajduje zastosowanie tylko w postępowaniu karnym, tymczasem prawica domniemanie niewinności traktuje jako bezwzględny nakaz dla całej społeczności, co oznacza, że prawo nakazywać by mogło nawet, co dana osoba może myśleć, a czego nie. Ta swoista myślozbrodnia dokonywana jest przez prawicę ze względu na wspomniane wyżej dobrodziejstwo domniemania niewinności, mimo że to lewica ma ponoć narzucać, jak kto ma myśleć, a samo domniemanie jako fikcja jest niezgodne z imperatywem prawdy. Jeszcze bardziej zaskakującym przykładem są tak hołubione przez prawicę prawo do samoobrony oraz prawo do wymierzania sprawiedliwości na miejscu. Przyjmując bowiem interpretację, że sprawca powinien być z automatu uznany za niewinnego w każdych okoliczno