Ebook Pisma mobi,epub

. ,,Wierzyć Bogu" to drugi stopień zbawiającej nas wiary. Równa się on przyjmowaniu, że Bóg jest Prawdą i prawdziwe są wszystkie Jego słowa; oznacza mocne wierzenie wszystkim Jego obietnicom i Jego groźbom. Wiara ta jest wspólna wszystkim chrześcijanom - zarówno złym, jak i dobrym, grzesznikom i sprawiedliwym. ,,Wierzyć w Boga" to trzeci stopień, najbliższy zbawieniu. Taka wiara skłania nas do pokładania całej naszej nadziei w Bogu; sprawia, że kochamy Go jako największe Dobro i przez pełnienie dobrych uczynków dążymy do Niego jako do naszego celu ostatecznego. Stanowi ona przywilej wyłącznie dobrych wiernych, ponieważ tacy trzymają się drogi rzeczywistej sprawiedliwości. Teologowie nazywają ją wiarą żywą i uformowaną, bo jak uczy nas Paweł: ,,działa ona przez miłość" (Ga 5,6) i tych, którzy ją mają, czyni sprawiedliwymi przed Bogiem. Musimy jednak rozumieć, że nabycia takiej żywej wiary nie potrafią zapewnić żadne ludzkie wysiłki. Jest ona darem Boga, który daje ją proszącym o nią, zachowuje w nas i umacnia. Dlatego gdy Piotr wyznał wiarę w Jego boskość, Jezus mu odpowiedział: ,,Nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie" (Mt 16,17). Bóg, w którego wierzymy, jest nieskończenie wyżej niż wszelkie Jego imię, toteż żadne słowo nie potrafi Go wyrazić ani określić w Nim samym. W tym sensie Pismo Święte nazywa Go na zmianę Panem, Najwyższym, Obrońcą, Życiem, Światłem, Miłosierdziem, Najmiłosierniejszym itd. Kiedy więc mówimy o Bogu prawdziwym albo kiedy o Nim myślimy, powinniśmy zawsze rozumieć, że jest to duch czysty, substancja wieczna, nieskończenie dobra, potężna i inteligentna, niemająca początku i końca, niematerialna, niezmierzona, niepojęta, doskonale prosta, niewyrażalna, niewysłowiona, niezmienna, wszechobecna, będąca pierwszym źródłem wszystkich rzeczy, od którego wszystko otrzymuje istnienie i trwanie, nad którą nie można pojąć nic większego, lepszego i doskonalszego. Taka powinna być nasza idea Boga. Nie próbujmy jednak całkowicie przenikać tajemnicy Bożej substancji, bo wtedy nasza ciekawość byłaby tylko niesłychaną zuchwałością i autentycznym szaleństwem. Poprzestańmy na wierze i adorowaniu. § 2. Ojciec wszechmogący Boga nazywamy Ojcem, ponieważ z samej swej natury jest On Ojcem naszego Pana Jezusa Chrystusa, Słowa Wcielonego; w porządku łaski jest Ojcem wszystkich wiernych, którzy - jak mówi św. Jan Apostoł - ,,wierzą w Jego imię", a wreszcie, w sensie mniej ścisłym, ponieważ jest Ojcem wszystkich stworzeń, które wyszły z Jego rąk. Bóg jest ,,Ojcem Pana naszego Jezusa Chrystusa" (Ef 1,3), którego rodzi przez wszystkie wieki jako swoje Słowo. Rodzi z siebie i przez siebie, ze swej własnej substancji, bez udziału kogoś drugiego, dając Mu całą swoją własną substancję, a nie tylko jej część. Nie należy uważać, że rodzenie to powołuje do istnienia innego Boga. Te dwie Osoby, Ojca i Syna, są całkowicie odrębne, ale są jednym i tym samym Bogiem. Ani Ojciec nie istniał przed Synem, ani Syn nie zaistniał później niż Ojciec; nie można by pojąć jednego bez drugiego, bo mają Oni jedną i tę samą istotę, jedną i tę samą boskość, jedną i tę samą wieczność. Bóg jest Ojcem wiernych, przez to że ludzi pochodzących według ciała od grzesznika Adama ponownie rodzi nie ze swej własnej substancji, jak swego jedynego Syna, lecz z nasienia czysto duchowego, jakim jest Jego słowo prawdy. Tego drugiego narodzenia dokonuje Jego własny Syn, Jego Słowo przedwieczne, głoszona przez Niego dobra nowina i ustanowione przez Niego sakramenty oraz moc Ducha Świętego. Dokonuje się to jednak tylko wtedy, gdy ludzi tych ożywia żywa wiara, o której mówiliśmy wcześniej. Tego właśnie uczą nas święci apostołowie Piotr, Paweł i Jan, ukazując plany nieskończonego Miłosierdzia wobec tych, których zbawia z łaski, bez żadnej z ich strony zasługi: ,,Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa. On w swoim wielkim miłosierdziu [...] na nowo zrodził nas do żywej nadziei, do dziedzictwa niezniszczalnego i niewiędnącego, które jest zachowane dla was w niebie" (1 P 1,3-4). Jednym słowem - odpowiednio do stopnia cieszenia się tymi nieskończonymi, jednakowymi dla wszystkich wybranych dobrami - przez to nowe narodzenie Bóg obdarza każdego uczestniczeniem w swej własnej naturze, nieśmiertelności, chwale i życiu wiecznym. Podczas gdy wieczne rodzenie Słowa stanowi przynależność właściwie i jedynie pierwszej Osoby Trójcy Świętej, którą nazywamy Ojcem, to drugie ojcostwo duchowe jest wspólne wszystkim trzem Osobom i tak samo jak Ojcu przynależy również Synowi i Duchowi Świętemu. Z tego właśnie powodu prorok Izajasz nadaje Synowi imię Przedwiecznego Ojca (Iz 9,5) i zgodnie z tą samą zasadą Kościół nazywa Ducha Świętego ,,Oj