Ebook Podwójne życie lady Marryn mobi,epub

ując coraz gwałtowniej i ściskając mocniej udami. Wiedział, że zaraz wślizgnie się pod kołdrę i przylgnie do niego, a A wtedy rozgorzeje kolejny wielki skandal, Harriet Knight zostanie księżną Farne, a jego życie ponownie legnie w gruzach. Jedną niewierną żonę można potraktować jako nieszczęśliwe zrządzenie losu, jednak gdy w taki sposób doświadczony mężczyzna powiedzie do ołtarza następną latawicę czy też, mówiąc inaczej, kobietę nowoczesną, solidnie zasłużyłby na miano skończonego głupca. Nie potrzebował żony wyzwolonej, hołdującej tym wszystkim obyczajowym nowinkom. Och, w ogóle nie potrzebował żony! Nagle poczuł, że sen mu przeszedł i jest zupełnie trzeźwy. Mógł pragnąć Harriet - przecież ciało rządziło się tylko impulsem - ale został mu jeszcze mózg! Garrickowi do cna obrzydło zwykłe spółkowanie bez uczuć czy choćby ulotnej sympatii, i nie miał też zamiaru dać się w ten sposób złapać. - Nie! - Chwycił ją za ramię i mocno odepchnął. Zachwiała się, pisnęła i spadła z łóżka. - Jesteś dla mnie zbyt łaskawa. - Wstał i podniósł szlafrok Harriet. - Wiem, że potrzebujesz pociechy po śmierci drogiego opiekuna i czuję się zaszczycony, że chciałaś mi ofiarować dziewictwo. - Niech mi Bóg wybaczy te kłamstwa, pomyślał. - Nie mogę jednak przyjąć takiej ofiary. Okrył Harriet półprzezroczystym materiałem i pchnął w kierunku drzwi. Popatrzyła na niego mściwie i rzuciła wściekle: - Powiem pani Roach, powiem mamie, powiem wszystkim, że mnie uwiodłeś! - Nie sądzę - odparł chłodno. Gdy wpatrywała się w niego gorejącymi ze złości oczami, pomyślał, co tak naprawdę zobaczyła. Mężczyznę, któremu w ogóle na niej nie zależy? I który ma za nic jej groźby? Chyba tak, bo w jej oczach mignął strach, zaraz jednak wybuchła: - Niech cię wszyscy diabli! - Jak sobie życzysz. - Garrick wzruszył ramionami. Obróciła się na pięcie i wypadła z komnaty, w której znowu zapanowała cisza. Jednak nie na długo, bo spod łóżka, na którym znużony Garrick wyciągnął się wygodnie, rozległo się głośne kichnięcie. Lady Merryn Fenner leżała uwięziona pod łóżkiem co najmniej od pół godziny. Policzek miała przyciśnięty do zakurzonej podłogi, bała się poruszyć. W czasie krótkiej, lecz bogatej kariery w biurze detektywa Toma Bradshawa, nigdy jeszcze nie znalazła się w podobnej sytuacji. Nikt też nigdy nie złapał jej na gorącym uczynku. Czytała właśnie, kiedy usłyszała kroki na korytarzu i miała zaledwie parę sekund na to, by się ukryć. Liczyła na to, że ucieknie, kiedy książę zaśnie, jednak pojawiła się jakaś kobieta. Merryn słyszała jej gardłowy głos, widziała opadający szlafroczek, a potem poczuła, jak ugina się materac, i zrozumiała, że właśnie odbiera lekcję w nieznanej jej sferze życia. Właśnie wtedy przylgnęła policzkiem do podłogi i kurczowo zamknęła oczy. Zatkała też uszy, mając nadzieję, że wszystko potoczy się migiem, a kochankowie zasną wyczerpani tym, co zaraz uczynią. Jednak docierały do niej jakieś dźwięki, przez materac odczuwała też ruchy, i przez to wszystko zrobiło jej się gorąco. Z zawstydzenia? Z pewnością, ale nie tylko. Jak miałaby zdefiniować te emocje? Nie potrafiła. Wiedziała jedno: owe emocje były dla niej całkiem nowe i bardzo niepokojące. Bo jakże to tak? Przecież nagle ubranie zdało się jej więzieniem, krępującymi pętami, i zapragnęła wyślizgnąć się z niego jak z ciasnego kokonu. Dziwne, doprawdy dziwne. A potem wciągnęła do nosa odrobinę pajęczyny i chociaż przez jakiś czas dzielnie walczyła, i tak w końcu musiała kichnąć. Dobry Boże, co teraz będzie? - myślała spanikowana. Na pewno mnie usłyszeli! Po chwili ktoś wywlókł ją za ramię spod łóżka, a następnie bez cienia uszanowania brutalnie postawił na nogi. Merryn wyprostowała się więc na pełną wysokość pięciu stóp, ale i tak zabrakło jej jeszcze co najmniej stopy, by spojrzeć z góry na prześladowcę. W dodatku łzawiły jej oczy. Jak wyjaśnić tę sytuację? - myślała gorączkowo. Nie, jakiekolwiek wyjaśnienia nie mają żadnego sensu. Więc jak stąd uciec? - Mam wrażenie, że moja sypialnia nagle stała się bardzo popularna - oznajmił prześladowca. Och, znała go doskonale. Był to Garrick Farne, najlepszy przyjaciel jej brata Stephena. I jego zabójca. Merryn wydało się wprost nieprawdopodobne, że kiedyś podkochiwała się w Garricku, taka jednak była, prawda. Traktowała go jak boga, kogoś z innego świata. Sama żyła skromnie wraz z siostrami i pochłaniała wszelkie dostępne książki, a już szczególnie uczone traktaty, całkiem niewłaściwe jak na jej wiek i płeć, jednak cały realny świat Merryn tak naprawdę ograniczał się do wioski Fenridge i najbliższych okolic. Natomiast Garrick, podobnie jak jej brat, studiowa