Ebook Pokój do wynajęcia mobi,epub

Internet, a ludzie go zwyczajnie denerwowali. Prawie w ogóle nie korzystał ze wspomnianego wcześniej pokoju na poddaszu, z którym wiązały się bolesne wspomnienia wspólnych chwil spędzonych z narzeczoną i senne koszmary. Z dorywczych prac na umowę-zlecenie, głównie wykonywanych za pośrednictwem Internetu, coraz trudniej było mu wyżyć i na czas opłacać wszystkie rachunki. Dlatego też zamieścił swoje ogłoszenie, licząc na młodego, mało kłopotliwego współlokatora, którego na dodatek często nie będzie w domu. ,,Wynajmę za przystępną cenę jednoosobowy pokój w mieszkaniu na dziesiątym piętrze spokojnemu studentowi, bez nałogów. Ładna okolica, blisko centrum. Możliwość korzystania z kuchni i z osobnej łazienki. Adres: Aleja Mickiewicza 17/55, telefon kontaktowy":.. - Hubert czytał na głos treść ogłoszenia. - No stary, myślę, że nie będziesz narzekać na brak chętnych - odchylił głowę, zapalając kolejnego papierosa- przy obecnym popycie na mieszkania na pewno kogoś znajdziesz. - Taką mam nadzieję - mruknął Mariusz - dwa miesiące zalegam z czynszem. - Mogę ci pożyczyć, jak chcesz. - Nie dzięki, i tak ci jeszcze nie zwróciłem poprzednich pieniędzy. Liczę na to, że niedługo ktoś się zgłosi. - Piękna długonoga blondynka o zniewalającym spojrzeniu? - zagadnął kolega z szelmowskim uśmiechem - szybko by cię wyleczyła z chandry, uwierz mi. - Tak się składa mój drogi, że wolałbym faceta - odpowiedział mu- jakoś denerwuje mnie usposobienie dzisiejszych dziewcząt. Poza tym facet to facet, będzie mieszkał tu bez żadnych niedomówień czy podtekstów, jakie niektórzy lubią pochopnie wysnuwać- puścił oko do przyjaciela. - Zależy od Nie zapominajmy, że gejostwo jest obecnie w modzie - odciął się Hubert. - Nigdy jakoś nie nadążałem za modą- zaśmiał się Mariusz- dobrze wiesz, że jestem staroświecki. - A kto cię tam wie - westchnął Hubert, zerkając na zegarek - słuchaj, ja muszę już lecieć. Mam parę spraw do załatwienia na mieście. Zadzwoń do mnie, jeśli ktoś sensowny odpowie na ogłoszenie, bo będę musiał osobiście go poznać, zanim podejmiesz ostateczną decyzję. Wiesz, w dzisiejszych czasach lepiej być ostrożnym - dodał dziwnie poważnym tonem - możesz trafić na psychopatę. - Co ty gadasz - ta rzadko spotykana powaga u przyjaciela szczerze rozbawiła Mariusza - stary, coś mi się zdaje, że oglądasz zbyt dużo filmów sensacyjnych. - Ja bym w każdym razie uważał na twoim miejscu - powiedział Hubert już ze swoim zwykłym, szelmowskim uśmiechem. * * * Mijały tygodnie, a telefon milczał. Mariusz stwierdził w duchu, że być może Hubert trochę przedwcześnie zawyrokował, że przy obecnym popycie chętni będą walić drzwiami i oknami. Zwłaszcza że rok akademicki na uczelniach dawno się rozpoczął. Poza tym dziesiąte piętro w starym wieżowcu ze stale psującą się windą nie jest zbyt zachęcające. W końcu jednak były architekt doczekał się pierwszego kandydata na współlokatora. A raczej współlokatorkę. W piątek późnym wieczorem Mariusz usłyszał pukanie do drzwi. Przyciszył telewizor i zwlókł się z kanapy, zastanawiając się kogo licho niesie o tak późnej porze. ,,Ci domokrążcy nie mają jednak umiaru" - pomyślał rozdrażniony. Jakież było jego zaskoczenie, gdy w progu mieszkania ujrzał młodą, może dwudziestoparoletnią kobietę, która w niczym nie przypominała aktywizatora. - Bardzo przepraszam, że nękam pana o takiej porze, ale akurat byłam przejazdem w okolicy i pomyślałam, że przyjdę. Ja w sprawie pokoju do wynajęcia - wyjaśniła pospiesznie - nazywam się Marta Tereszczuk. - Mariusz Felczykowski, miło mi - wyjąkał onieśmielony, nienawykły do damskiego towarzystwa, w duchu ciesząc się jednak z potencjalnego klienta- proszę, niech pani wejdzie, porozmawiamy. - Gestem zaprosił ją do wąskiego przedpokoju, z którego oboje przeszli do kuchni. - Proszę mi wybaczyć ten bałagan - dodał, zrzucając rzeczy rozmaitego pochodzenia ze stołu i szukając wolnych krzeseł. Kandydatka na przyszłą sublokatorkę wydukała jedynie na tę okoliczność parę ledwo dosłyszalnych słów, którymi zapewne chciała wyrazić swą wyrozumiałość. Rozejrzała się krótko po kuchni, jakby od niechcenia, po czym usiadła na taborecie, który podsunął jej Mariusz. - Ponieważ nie chcę panu robić zbytniego kłopotu i zabierać cennego czasu, to może od razu przejdźmy do konkretów- powiedziała chłodno tonem doświadczonej w przeprowadzaniu wszelkich transakcji bizneswoman. Mariusz po swojemu założył ręce na piersiach i przyjrzał się swemu gościowi. Była to w gruncie rzeczy ładna, zgrabna kobieta z włosami o odcieniu brązowym upiętymi w ciasny kok. Bardzo szczupła. Miała w sobie coś takiego, zarówno w tajemniczym spojrzeniu piwnych oczu, jak i w chodzie i sposobie mówienia, co sprawiało,