Ebook Pół wieku z zabytkami w życiu i pracach konserwatorskich gdańskiego architekta mobi,epub

krótkim, bo tygodniowym okresie czasu, zdołałem się już trochę zaznajomić się z architekturą muzułmańską, oglądając kilka pałaców w innej części miasta"15. ,,Właśnie wróciłem z wycieczki do Konstantyny. [...] interesował mnie przede wszystkim pałac Ahmed Beja, który ma pewne analogie do pałacu Bejów w Algierze. Znalazłem tam zachowany przykład drewnianego ażuru (muszarabiji), zamykającego pawilon wypoczynkowy. Był to element, którego długo poszukiwałem do mojego projektu. Ponadto w restauracji hotelowej był wykonany aneks do picia kawy, z sofami i pufami do siedzenia oraz dużym okrągłym stolikiem z grawerowanym mosiężnym blatem. Podsunęło mi to pomysł na podobne rozwiązanie w moim obiekcie. Tak więc ze względów profesjonalnych ten wyjazd uważam za bardzo udany"16. ,,Decyzję o mianowaniu mnie na to stanowisko [koordynatora prac projektowych] podjął dyrektor kontraktu, ale w tej sprawie jeszcze nie wypowiedział się Zarząd PKZ w Warszawie. Dyrektor twierdzi, że ostatecznie ureguluje to, kiedy na początku sierpnia pojedzie do Warszawy. A ja, na razie bez nowego angażu, ciągnę oba gdańskie projekty oraz kieruję całością prac. Ostatnio miałem trzydniowe rozmowy ze stroną algierską, które zakończyły się moim sukcesem. Zostały podpisane protokoły zaawansowania prac na 45% oraz zakresy: projektu wstępnego i współpracy polsko-algierskiej. Tak więc będą pieniądze i dyrektorowi poweselała mina. Zaprosił mnie do domu na kawę i omawiał strategię na dalszą część kontraktu"17. ,,Bardzo przyjemnie było odbyć wieczorną kąpiel w morzu po całodziennej pracy ze sporą grupą projektantów, podczas której musiałem weryfikować przedstawione rysunki i przekonywać do swojej koncepcji, aby utrzymać jednorodność całego opracowania projektowego. A było co robić, był to bowiem końcowy etap projektu wstępnego i na mnie spoczywał obowiązek przygotowania opisów do tych projektów. Do tej pory uważam, że było to moje najlepsze, składające się z trzech tomów, opracowanie projektowe. Uzyskało ono uznanie Algierczyków i mogliśmy przejść do kolejnej fazy wykonywania projektów. Nie wiem, czy dyrekcja PKZ oczekiwała z moją nominacją na generalnego projektanta na ostateczny rezultat kierowanych przeze mnie prac, gdyż wręczono mi ją dopiero w dniu 1 listopada 1984 roku"18. ilustracja 22. Krzysztof i Hanna Kamińscy, Zygmunt Wysocki, Andrzej i Mateusz Macurowie, Deir el-Bahari, 1985 rok ,,Były to bardzo ciężkie dni. Powodów było sporo. Przede wszystkim nastąpiła zmiana na stanowisku wiceministra kultury Algierii, który prowadził sprawy naszego kontraktu. W związku z tym rozpoczęły się od nowa rozmowy dotyczące realizowanego przez nas projektu. Musiałem referować cały projekt i prezentować stan zaawansowania prac. Wypadło dobrze i zakończyło się obiadem w restauracji w Tipazie. Ten nowy wiceminister to również architekt i rozmowy z nim prowadziło się o wiele łatwiej niż z poprzednim, który był z branży petrochemicznej"19. Pobyt na kontrakcie umożliwił mi w marcu 1985 roku wyjazd do Egiptu. Zależało mi, aby szybko dotrzeć do Luksoru, gdyż polska misja kończyła właśnie swój sezon prac, a chciałem spotkać się z jej szefem. Pojechaliśmy wieczornym pociągiem i już następnego dnia w południe dotarliśmy do Polsko-Egipskiej Misji Archeologiczno-Konserwatorskiej w Świątyni Hatszepsut w Deir el-Bahari. Stojąc przed przepięknym widokiem na dolinę z wspaniale wkomponowaną w masyw skalny świątynią królowej Hatszepsut, wysłuchaliśmy opowieści szefa misji Zygmunta Wysockiego, o historii świątyni i prowadzonych już przez kilkanaście lat pracach archeologicznych i konserwatorskich. Następnie udaliśmy się w kierunku świątyni i po kamiennych pochylniach wspinaliśmy się na poszczególne jej tarasy. Najciekawszym okazał się dziedziniec z świątynią grobową królowej, zlokalizowany na trzecim, najwyższym tarasie, na którym obecnie koncentrowały się prace. Zygmunt Wysocki nie omieszkał wspomnieć, iż ciągle liczy, że w dalszej przyszłości również wezmę udział w tych pracach. Jak prorocze były to słowa, okazało się już niebawem. ilustracja 23. Andrzej Siliński, Tomasz Celewicz, Władysław Sucharski, Stefan Sykutera, Jan Jarecki i Andrzej Macur, Tipaza, 1985 rok W kolejnych dniach naszej podróży mogłem skonfrontować zapamiętane z okresu studiów wyobrażenia o zabytkach położonych po obu stronach Nilu z tym, co zobaczyłem na miejscu. Były to groby w Dolinie Królów, ruiny Ramesseum z leżącą rzeźbą Ramzesa II, Kolosy Memnona, ruiny zespołu Totmesa III w Medinet Habu oraz świątynia Amona w Luksorze. Największe wrażenie zrobił na mnie zespół świątyń w Karnaku z Aleją Sfinksów oraz Salą Stu Kolumn z przepięknie rzeźbionymi trzonami i głowicami. Zwróciłem również uwagę na sposób anastylozy części świ�