Ebook Polskie mięso mobi,epub

zość skupisk ludzkich jest usytuowana na wybrzeżach, a małże i ślimaki znajdują uznanie jako pokarm. Być może popularny w szkolnych podręcznikach obrazek paleolitycznego faceta w skórze z łukiem i włócznią należałoby zastąpić wizerunkiem człowieka jedzącego padlinę lub wygrzebującego małże na płyciźnie. Nauka nie potwierdziła na razie odczuwania bólu przez małże, więc ich jedzenie można zakwalifikować jako wegańskie. Choć tu też zalecam umiar: dziko żyjące małże giną jak pszczoły i należą do zagrożonych gatunków. Niewątpliwie ludzie byli i są żywieniowymi oportunistami. Jedzą, co się da i co na drzewo nie ucieka. I to, do czego są przyzwyczajeni. W międzyczasie jednak ludzka technologia rozwinęła się w takim stopniu, że nie ma takiego zwierzęcia, które zdołałoby przed nami uciec, a większości ludzi został oszczędzony trud polowań. Dzięki temu moi mięsożerni znajomi mogą czuć się męscy, silni i dojrzali, choć stawiam dolary przeciwko orzechom, że większość z nich nie potrafiłaby dopaść i zabić dziko żyjącego kuraka. Co gorsza, uważam, że o byciu dojrzałym świadczy raczej umiejętność powstrzymania się od jedzenia zwierząt, które musiały umrzeć, żeby wylądować na naszym talerzu, niż podążanie za instynktami, jakkolwiek pierwotne by one były. Podobnie uważają niektórzy ewolucjoniści3. Wegetarianizm jest luksusem, zbrodnią przeciwko naturze, na którą nie mogli sobie pozwolić ludzie pierwotni, jeśli chcieli przeżyć w trudnych warunkach, jakie ich otaczały. Obecnie przeżyć jest łatwiej niż kiedykolwiek wcześniej, o czym świadczy nie tylko to, że podobno na świecie żyje współcześnie więcej ludzi niż do tej pory umarło, ale również to, że w krajach rozwiniętych, jak choćby nasza Polska w ruinie, wyrzuca się i marnuje około 40 procent żywności. Co więcej, z badań wynika, że dzieci wykazujące się większą inteligencją częściej zostają wegetarianami. Żyjemy w czasach, gdy nie musimy jeść mięsa, więc coraz więcej osób zaczyna to dostrzegać i wprowadzać w czyn. Są też jednak teorie głoszące, że mięso cenimy ,,nie pomimo krzywd zadawanych innym stworzeniom, ale właśnie dlatego, że je zadajemy"4. Jedzenie mięsa symbolizuje nasze panowanie nad przyrodą. Twierdzi tak choćby antropolog Nick Fiddes, autor książki Meat: A Natural Symbol (Mięso. Naturalny symbol)5, a zgodziliby się z nim nie tylko przedstawiciele ludów pierwotnych, którzy wierzyli, że dzięki jedzeniu mięsa zmarłego jego siła i cechy przechodzą na nas, ale również liczni współcześni socjologowie. Jak podsumowuje Marta Zaraska: Przeżuwanie i połykanie innych wysoko rozwiniętych organizmów, które odczuwają, walczą i krwawią, to dowód naszej wyższości. Możemy cię zabić. Możemy cię zjeść. Im silniejszy przeciwnik, tym większy prestiż zyskujemy, pozbawiając go życia (polowanie na lwy w Afryce dodaje prestiżu, uprawianie kapusty w polu już nie tak bardzo)6. Jedzenie mięsa wiąże się także z patriarchatem, gdyż to przeważnie na mężczyzn spływał prestiż zabicia zwierzęcia. Co więcej, jak przeczytałem u Zaraski: ,,Badanie przeprowadzone na stu nieuzależnionych od technologii społecznościach wykazało, że w im większym stopniu plemię opiera swoją dietę na produktach zwierzęcych, tym mniej władzy sprawują w niej kobiety"7. W sumie logiczne. Skoro to faceci polują i dostarczają pożywienia, to oni trzymają władzę. W plemionach, gdzie poziom konsumpcji mięsa jest niższy, a dieta w większym stopniu zależy od żywności zbieranej przez kobiety, mogą sobie one wywalczyć więcej wolności. Stąd już prosta konstatacja, że rezygnacja z jedzenia mięsa może być też środkowym palcem pokazanym patriarchatowi. O ile feminizm jest walką, żeby żadnej kobiety nie traktować przemocowo i przedmiotowo, o tyle weganizm idzie dalej, bo twierdzi, że żadna żyjąca i czująca istota nie powinna być traktowana jak rzecz. Może dlatego dziewczynom łatwiej zostać wegetariankami czy wegankami. Po prostu mają lepszą motywację. Gdy Magdzie udało się pokonać upór rodziców, którzy nie potrafili zrozumieć, dlaczego nie chce jeść mięsa, wszystkie jej kolejne wybryki okazywały się łatwiejsze do przełknięcia. Ostatecznie czy można oczekiwać jakiegokolwiek normalnego zachowania od osoby, która nie chce zjeść nawet mielonego? Jednocześnie dla większości ludzi wychowanych w naszej patriarchalnej i mięsnej kulturze rezygnacja mięsa jest problemem. O ile w ogóle uważają to za problem. Podejrzewam, że większość ludzi w ogóle się nad tym nie zastanawia. Jedzenie mięsa uważają za naturalne i normalne, przynajmniej dopóki nie spotkają jakiegoś weganina. Ostatecznie chyba wszyscy czujemy, że zabijanie czujących istot tylko po to, żebyśmy mieli co położyć na talerzu, jest niefajne. Generalnie przecież zg