Porucznik Borewicz - Audiobook mp3

yjścia. Automatyczne drzwi go zaskoczyły. Kiedy same się za nim zamknęły, zrobił krok do tyłu, jakby chciał wejść z powrotem. Tak spodobała mu się zabawa, że powtórzył tę czynność dwa razy. Takie urządzenia były dla niego nowością. *** Szyba w zakładzie fryzjerskim była częściowo zaparowana. Na ścianach wisiało kilka plakatów modelek prezentujących najmodniejsze fryzury. Na fotelu odchylony w tył siedział Kozicki. Pogwizdywał. Twarz miał namydloną. Fryzjerka o skórzany pas ostrzyła brzytwę. Była to niebrzydka dziewczyna o pełnych kształtach. Kiedy nachyliła się nad nim, przesunął lustro, aby lepiej widzieć jej głęboki dekolt. Uśmiechnął się. Fryzjerka odwzajemniła uśmiech i pacnęła pianą w swoje odbicie w lustrze. Wzięła mężczyznę delikatnie za nos i odchyliła, zaczynając golenie. - Dawno się pan chyba nie golił - zagadnęła sympatycznie, jakby z troską w głosie. - No, brzytwą... Dosyć dawno. *** Mieszkanie Marty było skromnie urządzone. Pośrodku stało duże łóżko, obok stolik nocny i lampa, naprzeciwko biblioteczka. Na ścianach, podobnie jak w salonie fryzjerskim wisiało kilka plakatów. Był wczesny ranek. Jeszcze nie wstali z łóżka. - Dopóki sobie czegoś nie znajdziesz, możesz zostać - zagadnęła Marta. Kozicki, już ogolony i ostrzyżony, usiadł na łóżku. Wyglądał całkiem nieźle. Rozejrzał się po mieszkaniu. Przeciągnął się. Chwilę nad czymś się zastanawiał. - Nie przełączaj tylko na prysznic - poprosiła. - Psika bokiem. Wstała. Miała zgrabną sylwetkę i ładne piersi. Mężczyzna patrzył na nią z pożądaniem. - A może znalazłabyś dla mnie jeszcze piętnaście minut? - Znajdę, ale pół godziny - roześmiała się i wskoczyła do łóżka. *** W pośredniaku kilka osób stało przed tablicą ogłoszeń. Nagle drzwi otworzyły się szeroko i pewnym krokiem wmaszerował Kozicki. Ledwie rzucił okiem na tablicę i podszedł do okienka. - Jak zdróweczko, panie kierowniku? - zagadnął nonszalancko. - Znowu pan? - odparł urzędnik z niechęcią. - Od wczoraj nic się nie zmieniło. - Kto nie pracuje, ten - Kwalifikacje? - przerwał urzędnik. - Dyrektorskie. Niżej nie mogę przyjąć. Może być etat wiceministra. - Zakład oczyszczania miasta, roboty drogowe, rozładunek wagonów - wyliczał beznamiętnie urzędnik. Mężczyzna westchnął ostentacyjnie i nie odchodząc od okienka, rozejrzał się, jakby chciał przedłużyć rozmowę. - W Polsce nie ma szacunku dla ambitnych ludzi. Odszedł od okienka. Rozejrzał się i skierował do drzwi. Stanął jednak i powoli wyjął paczkę papierosów. Nie spieszył się, aby wyjść z pośredniaka. Wyciągnął papierosa, przez chwilę obracał go w palcach. Nagle ktoś usłużnie podsunął mu ogień. Kozicki obejrzał się. Z wahaniem przypalił papierosa. Przyglądał się mężczyźnie. Dobrze ubrany, w modnym, białym kożuchu, nie wyglądał na bezrobotnego. - Może by się coś znalazło - zagadnął ściszonym głosem nieznajomy. *** Siedzieli przy niewielkim stoliku w kawiarni na stacji benzynowej. Rozmawiali półgłosem, obserwując samochody podjeżdżające po paliwo. Za kontuarem kręciła się postawna kobieta w średnim wieku, elegancka brunetka. Od czasu do czasu zerkała z zainteresowaniem na rozmawiających. Kozicki posłodził kawę. Zamieszał wolno, starannie rozpuszczając cukier. - Niżej pięciu tysięcy nie wchodzi w rachubę - powiedział stanowczo. - Może być i więcej - odrzekł spokojnie starszy. - Co pan robił przedtem? - Przedtem to przestałem chodzić do kościoła, bo nie lubię się spowiadać, panie Kreczet - odparł niegrzecznie Kozicki. - A potem? - Potem to mnie spowiadali. - Za co? -Za niewinność - to było mienie społeczne. Nieciekawa sprawa. Swoje odsiedziałem. - Może być ciekawa. Niech pan opowie. Jak się dogadamy, to nie będzie pan żałował. - Na razie szukam kogoś - zaczął Kozicki. - Trzeci tydzień szukam. A jak go znajdę, to będzie po kłopotach. - I nie ma go - zakpił Kreczet, udając współczucie. - Zniknął. - Kto to jest? Kozicki sięgnął po paczkę Marlboro leżącą na stole. Przypalił. Zaciągnął się. Widać było, że sprawia mu to wielką przyjemność. - To jest Lulek - powiedział w końcu. - Lulka trudno znaleźć - powiedział ostrożne Kreczet. - A jak ciebie nazywają? - Tom. - Nigdy Lulek nic o tobie nie mówił. - A pytał pan o mnie? - Jak trzeba będzie, to się zapytam. Nie słyszał pan o tej sprawie. W Expressie nawet - Wtedy kiblowałem - przerwał Tom. - Dobre. Masz prawo jazdy? - No. - Czwarty raz jesteś w poś - Lubię spacerować. - Może być robota. - Gdzie, ile, za co? - zapytał rzeczowo Tom. - Spokojnie. Najpierw mi opowiesz o sobie. - Miło było. Lubię w pracy zaufanie. Ukłony dla małżonki - podniósł się ostentacyjnie. - Siadaj. Robota jest dobra. - Nie chcę kiblowa