Ebook Praca nad rolą pdf

Opis produktu:

Anna Sarna - Spotkania
Rozprawa Anny Sarny o jej pracy nad rolą Kyry Hollis w spektaklu Prześwit Davida Hare’a w reżyserii Jacka Orłowskiego w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi ze wszech miar budzi uznanie. Autorka bowiem swoje doświadczenia aktorskie umieściła - jakże słusznie - w szerokim kontekście filozoficznym i etycznym. Inspirację w pierwszym rzędzie stanowiła książka Józefa Tischnera Filozofia dramatu. Na jej podstawie Anna Sarna zastanawia się nad obecnością człowieka w dramacie. Jednocześnie na użytek swego doświadczenia aktorskiego przekształca Tischnerowskie otwarcie na spotkanie, aby tą drogą dojść do najistotniejszego sensu teatru. Bo właśnie w teatrze kondensuje się nie tylko esencja życia, ale następuje niemal mistyczne spotkanie wszystkich uczestników dramatu, zarówno tych na scenie, jak i tych na widowni.


Ireneusz Czop - Stan zerowy
Dawno nie spotkałam się z tak osobistym, bo przekraczającym granice doświadczenia artystycznego wyznaniem. Wyznaniem aktora, który w poszukiwaniu scenicznej prawdy podąża drogą wielkich mistrzów zarówno w kręgu teatru europejskiego (Peter Brook) jak Dalekiego Wschodu (Zeami Motokiyo). I co najważniejsze, te fascynacje nie są tylko wyrazem mód wstrząsających (i rozwijających) sztukę aktorską XX wieku. Nie są wyłącznie poszukiwaniem aktora doskonałego. Dla Ireneusza Czopa to droga - poprzez stosowanie różnych technik kształcących głos, oddech, ciało - do samodoskonalenia duchowego. Przecież sztuka aktorska jest najbardziej człowieczą ze wszystkich sztuk! Nie darmo Czop zatytułował swoje medytacje - Stan zerowy. Ten stan objaśnia jako przestrzeń, w której wszystko się może zdarzyć. I dodaje: A idealną sytuacją jest całkowite zawierzenie, że wszystko, co w danej chwili przychodzi, jest działaniem. Odnosi się to oczywiście do rozczytywania logicznego i emocjonalnego roli. To rozczytywanie przez Czopa Szekspirowskiego Makbeta, Clinta w Blasku życia Rebeki Gilman czy Męża w Lwie na ulicy Judith Thompson (w inscenizacjach Mariusza Grzegorzka) polega nie tylko na opisie strukturalnych działań, ale na wskazaniu głównego imperatywu rządzącego postaciami (strach, nawiedzenie, geometria). W tym dążeniu Ireneusz Czop ma odwagę przyznać się do osobistych wahań, niepokoju, nawet rozpaczy.
Z recenzji prof. Anny Kuligowskiej-Korzeniewskiej