Ebook Prawo do samoobrony jako środek zwalczania terroryzmu międzynarodowego mobi,epub

­ga­ni­za­cji jako ter­ro­ry­ści nie mają sta­tu­su kom­ba­tan­ta i w związ­ku z tym w sy­tu­acji ich poj­ma­nia nie przy­słu­gu­je im sta­tus jeń­ca wo­jen­ne­go. Na­to­miast w związ­ku z tym, że są za­an­ga­żo­wa­ni w kon­flikt zbroj­ny ze Sta­na­mi Zjed­no­czo­ny­mi nie mogą być też trak­to­wa­ni jako lud­ność cy­wil­na - stąd w sy­tu­acji poj­ma­nia na­le­ży ich trak­to­wać jako ,,nie­le­gal­nych kom­ba­tan­tów", któ­ry to sta­tus po­zwa­la na ich dłu­go­ter­mi­no­we po­zba­wia­nie wol­no­ści bez do­stę­pu do wy­mia­ru spra­wie­dli­wo­ści, któ­ry mu­siał­by być za­gwa­ran­to­wa­ny cy­wi­lom58. Kon­tro­wer­syj­ność tej in­sty­tu­cji po­le­ga na tym, że nie znaj­du­je ona żad­nych pod­staw w obo­wią­zu­ją­cych nor­mach ius in bel­lo i w kon­se­kwen­cji pro­wa­dzi do na­ru­sza­nia praw czło­wie­ka. Wska­zu­je to na re­al­ne nie­bez­pie­czeń­stwo zwią­za­ne z pró­ba­mi prze­war­to­ścio­wa­nia obo­wią­zu­ją­ce­go sta­nu praw­ne­go wo­bec nad­zwy­czaj­nych oko­licz­no­ści jak wła­śnie ,,woj­na z ter­ro­ry­zmem". Ni­niej­sze opra­co­wa­nie bę­dzie kon­cen­tro­wać się wy­łącz­nie na ana­li­zie praw­nej do­pusz­czal­no­ści pod­ję­cia przez pań­stwo dzia­łań zbroj­nych w sa­mo­obro­nie jako środ­ka zwal­cza­nia ter­ro­ry­zmu mię­dzy­na­ro­do­we­go. W tym za­kre­sie moż­na jed­nak rów­nież do­szu­ki­wać się zna­mion wska­za­nej po­wy­żej ten­den­cji. Do­ty­czy to na przy­kład prak­ty­ki tzw. tar­ge­ted kil­ling, któ­ra łą­czy w so­bie wy­miar praw­ny tak na płasz­czyź­nie ius in bel­lo (po­słu­gi­wa­nie się tą me­to­dą w ra­mach trwa­ją­ce­go kon­flik­tu zbroj­ne­go), jak i ius ad bel­lum (tar­ge­ted kil­ling jako for­ma dzia­ła­nia w sa­mo­obro­nie). W tym ostat­nim za­kre­sie in­sty­tu­cja ta bę­dzie przed­mio­tem po­sze­rzo­nej ana­li­zy w dal­szej czę­ści pra­cy59. Ter­ro­ryzm mię­dzy­na­ro­do­wy Ter­ro­ryzm mię­dzy­na­ro­do­wy i zwią­za­ne z nim za­gro­że­nia po­zo­sta­ją przed­mio­tem za­in­te­re­so­wa­nia pra­wa mię­dzy­na­ro­do­we­go od dzie­się­cio­le­ci. W róż­nych for­mach sta­no­wił on wy­zwa­nie dla spo­łecz­no­ści mię­dzy­na­ro­do­wej przez cały XX wiek60. W okre­sie zim­nej woj­ny ter­ro­ryzm mię­dzy­na­ro­do­wy ści­śle wpi­sy­wał się w ide­olo­gicz­ną ry­wa­li­za­cję wiel­kich mo­carstw, a tak­że w pro­ce­sy de­ko­lo­ni­za­cyj­ne i na­ro­do­wo­wy­zwo­leń­cze. W klu­czo­wy spo­sób utrud­nia­ło to po­dej­mo­wa­nie praw­no­mię­dzy­na­ro­do­wych dzia­łań na­kie­ro­wa­nych na jego zwal­cza­nie. Rów­no­cze­śnie jed­nak ter­ro­ryzm za­czął łą­czyć się, zwłasz­cza od po­cząt­ku lat sie­dem­dzie­sią­tych XX w., ze spe­cy­ficz­ny­mi i istot­ny­mi dla ca­łej spo­łecz­no­ści mię­dzy­na­ro­do­wej pro­ble­ma­mi, ta­ki­mi jak na przy­kład bez­pie­czeń­stwo cy­wil­ne­go trans­por­tu lot­ni­cze­go w kon­tek­ście wy­ko­rzy­sty­wa­nia jego upo­wszech­nie­nia przez ter­ro­ry­stów. Do­pro­wa­dzi­ło to w kon­se­kwen­cji do przyj­mo­wa­nia sze­re­gu in­stru­men­tów praw­nych, głów­nie w for­mie umów mię­dzy­na­ro­do­wych, na­kie­ro­wa­nych na zwal­cza­nie ter­ro­ry­zmu mię­dzy­na­ro­do­we­go w jego zróż­ni­co­wa­nych for­mach. Przy­kła­dem ta­kie­go sek­to­ro­we­go po­dej­ścia na płasz­czyź­nie po­wszech­nej były w kon­tek­ście ter­ro­ry­zmu lot­ni­cze­go naj­pierw kon­wen­cja to­kij­ska z 1963 , a na­stęp­nie kon­wen­cja ha­ska z 1970 i kon­wen­cja mont­re­al­ska z 1971 r. wraz z pro­to­ko­łem do­dat­ko­wym z 1988 In­nym klu­czo­wym przy­kła­dem tego pro­ce­su jest mię­dzy­na­ro­do­wa kon­wen­cja do­ty­czą­ca zwal­cza­nia fi­nan­so­wa­nia ter­ro­ry­zmu64, któ­ra na­kie­ro­wa­na jest na za­po­bie­ga­nie ter­ro­ry­zmo­wi u sa­mych jego pod­staw. Ta­kie sek­to­ro­we po­dej­ście do zja­wi­ska ter­ro­ry­zmu mię­dzy­na­ro­do­we­go po­zwo­li­ło przez dzie­się­cio­le­cia uni­kać for­mu­ło­wa­nia jego ogól­nej, abs­trak­cyj­nej de­fi­ni­cji, jak też przy­ję­cia ogól­nej kon­wen­cji re­gu­lu­ją­cej jego zwal­cza­nie65. Sy­tu­acja ta ule­gła zmia­nie do­pie­ro w po­ło­wie lat dzie­więć­dzie­sią­tych XX w., gdy pod au­spi­cja­mi ZO ONZ roz­po­czę­ły się pra­ce nad ogól­ną kon­wen­cją do­ty­czą­cą zwal­cza­nia ter­ro­ry­zmu mię­dzy­na­ro­do­we­go (tzw. ogól­na kon­wen­cja an­ty­ter­ro­ry­stycz­na)66. Prze­bie