Ebook Prekariat i proces prekaryzacji pracy mobi,epub

znego 2008+ oraz pojawienie się masowych ruchów protestu, takich jak Indignados/as czy Occupy Wall Street nadały pojęciu prekariatu większego rezonansu społecznego. Proces prekaryzacji pracy, prekariat i prekarność - podstawowe znaczenie pojęć Proces prekaryzacji pracy, czyli wzrost niepewności (prekarności) zatrudnienia i niestabilnej pozycji uczestników i uczestniczek rynku pracy najczęściej wiązany jest z postępującą rewolucją technologiczną, wzrostem znaczenia pracy niematerialnej oraz zmniejszania się zasobu lub skali stosowania prawnych zabezpieczeń pracowników i pracownic. Kategoria prekariatu definiowana jest jako nowo powstała, odrębna grupa socjoekonomiczna, którą scala niestabilna pozycja na rynku pracy, brak zatrudnienia czy praca poniżej aspiracji związanych ze zdobytym wykształceniem. Prekariat nazywano zarówno klasą społeczną ,,in statu nascendi"[25], jak i ,,nie-klasą"[26]; spuścizną proletariatu a ,,zarazem jego zaprzeczeniem". Jak przekonywali Guy Standing, Judith Butler czy Franco ,,Bifo" Berardi cechami pozwalającymi zdefiniować prekariat są brak trwałej tożsamości opartej na pracy oraz poczucie niepewności, gniewu i alienacji. Niekiedy łączono tę kwestię również z brakiem kontroli nad własną pracą w zakresie między innymi wykorzystania i rozwoju umiejętności, zarządzania czasem pracy, intensywności pracy, wyposażenia czy surowców. Ponadto grupę tę cechuje osłabione poczucie pamięci społecznej (wpływającej na poczucie przynależności i osadzenia w konkretnej grupie społecznej), a często również brak solidarności i wizji przyszłości. Można to wiązać z powstaniem zjawiska, jakie nazwano ,,sprekaryzowanym umysłem", zwłaszcza w odniesieniu do przedstawicieli i przedstawicielek młodego pokolenia. Pojęcie pomocnicze dla tych rozważań, czyli prekarność można definiować jako eskalację poczucia nieprzewidywalności lub zależności, która jest różnie rozłożona w całym społeczeństwie. W książce przeanalizowane zostały również idee, kluczowe koncepcje i postulaty ruchów społecznych, nawiązujących do sytuacji prekariatu: Indignados/as i Occupy Wall Street. Zdaniem Guya Standinga osoby biorące udział protestach można uznać za przedstawicieli i przedstawicielki najbardziej progresywnej i konstruktywnie działającej frakcji prekariatu - frakcji transformacyjnej[27]. Grupa ta, zdaniem Standinga, składa się głównie z osób wykształconych, dotkniętych prekarną sytuacją na rynku pracy. Poza frakcją transformacyjną Standing wskazuje na atawistów, czyli osoby najczęściej słabo wykształcone, reagujące na prawicowy populizm między innymi z powodu braku progresywnej agendy, która docierałaby do ich aspiracji oraz nostalgistów, złożonych najczęściej z migrantów i migrantek. Duża część tej pracy, jak i opracowań na których się opiera poświęcona jest działalności transformacyjnej frakcji prekariatu. Konstrukcja książki Ważnym elementem rozważań na temat procesu prekaryzacji pracy jest również kwestia uzyskiwania przez prekariat podmiotowości politycznej. Zdaniem Guya Standinga proces ten ma przebiegać w trzech fazach: 1) rozpoznania (recognition), 2) reprezentacji (representation) i 3) ponownego zaangażowania politycznego (political re-engagement)[28]. Rozpoznanie związane jest z poszukiwaniem wspólnych idei, symboli i podstaw zbiorowej tożsamości; reprezentacja to zdolność do sformułowania zbiorowego przesłania i postulatów, mogących wywierać realny wpływ na organy państwowe i aktorów politycznych, jak i niektóre działania globalne; ponowne zaangażowanie polityczne to moment, w którym dana grupa zyskuje podmiotowość polityczną. Podział ten wykorzystałam przy pracy nad strukturą książki. Fazę rozpoznania powiązałam ze wstępnym etapem analiz dotyczących procesu prekaryzacji pracy, prekariatu i prekarności na kanwie akademickiej, oraz z działalnością mniejszych, pionierskich ruchów społecznych (jak EuroMayDay) w pierwszej dekadzie XXI wieku (rozdział 1)[29]. Działania masowych ruchów protestu, jak Indignados/as i Occupy Wall Street powiązałam głównie z fazą reprezentacji[30]. Przyczyną sprzeciwu tysięcy protestujących w Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych były przede wszystkim skutki globalnego kryzysu ekonomicznego 2008+ (omówione w rozdziale 2) oraz brak zaufania dla tradycyjnych instytucji politycznych, brak poczucia reprezentacji politycznej oraz nierówności społeczne, ekspansywność korporacji oraz banków oraz nadmierny wpływ bankierów, menedżerów wielkich korporacji oraz lobbystów na politykę. Zarówno przedstawicielkom i przedstawicielom ruchu Indignados/as czy Occupy Wall Street, jak i niektórym badaczkom i badaczom udało się stworzyć lub rozwinąć szereg rozwiązań dotyczących zwalczania negatywnych skutków procesu prekaryzacji pracy (co omówiłam w rozdziale 3). Polityczne i prak