Ebook Przystanek pożądanie mobi,epub

yk. Ela zaniemówiła, ale jednocześnie poczuła falę przyjemnego podniecenia. Widziała jego różowy język na swym ciele. Sprawiał jej rozkosz, której tak bardzo potrzebowała. Miała ochotę zatracić się w tym bez Oczami wyobraźni wyginała się w łuk, by tylko mógł ją głębiej i mocniej posiąść... - To co będzie z tą sałatką? - Ela nagle usłyszała jego głos, z trudem powróciła do rzeczywistości. Oniemiała, widząc jego wciąż otwarte szeroko usta. - Proszę... - Wsunęła mu kawałek buraka do ust. - I jak? Pyszny, prawda? - Smakuje - Delektował się chwilę, po czym stwierdził: - Elę przytkało. - Tylko tyle? Burak? Przecież to prawdziwa - Znam wiele innych rozkoszy, i to o niebo lepszych. Zapewniam cię... - wyznał, podczas gdy ona sięgnęła po kieliszek. - Mówisz zapewne o rozkoszach cielesnych, a ja o rozkoszach zmysłu i smaku, a także estetyki. - Czyż to wszystko się cudownie nie łączy? - Tym razem to on nadział kawałek steka na widelec. - Idealnie wysmażony. - Oblizał palce. Ela uśmiechnęła się pod nosem. - Często umawiasz się na takie randki? - Takie, czyli w ciemno, tak? - Jego spojrzenie wydało jej się napastliwe. - Opowiedz mi coś o sobie. Co lubisz, co cię kręci? - Ela czuła, jak pod wpływem wina jej język swobodnieje i przestaje mieć nad nim kontrolę. Oparła się na łokciu. Dobrze czuła się w jego towarzystwie. - Ty mnie kręcisz. - Oblizał się z apetytem. - Ale nie wiem, ile mogę ci wyznać na pierwszym spotkaniu. - Nie zaciągniesz mnie do łóżka tak szybko. Wyczułam cię... - Pogroziła mu palcem i zaczęła się śmiać. - A kto o tym mówi? - Olivier odłożył sztućce i przysunął swoje krzesło bliżej niej. - Powiedz, Elu, co ty lubisz? - zapytał, mimowolnie kładąc dłoń na jej udzie. Ela zadrżała, z zaskoczeniem czując, jak jej sutki się pobudzają. - Co robisz? - Czuła jego zatracającą bliskość. - Sprawdzam coś... - Co takiego? - Spojrzała na niego czujnie. Poczuła na sobie jego magnetyczny wzrok. - Jesteś Wtedy na salę ponownie wkroczył kelner. - Czy mam państwu jeszcze coś podać? - Muszę do toalety. - Ela wstała i nie czekając na odpowiedź, wymknęła się z restauracji. - Przynieś jeszcze butelkę wina i niech nam nikt nie przeszkadza, rozumiesz? - Oczywiś - Kelner skłonił się usłużnie. Olivier dokończył jeść steka, jednak Ela nie wracała. - Co ona robi tak długo w toalecie? - wymamrotał do siebie. W końcu wstał, by to sprawdzić. Kiedy znalazł się na korytarzu, Ela właśnie wychodziła z toalety. - Już myślałem, że coś ci się stało. Miała rumieńce jak ogień i uśmiech na twarzy. - Mówiłam, że zaraz wracam. Martwiłeś się? - Oczywiście. Wracamy? - Mam ochotę potańczyć. Zawsze się zastanawiałam, dlaczego w restauracji nie puszczają muzyki, przecież ktoś może chcieć w ten sposób spędzić czas. Czyż nie? - Możliwe, że masz rację. Zaraz poproszę, by nam coś zagrano. - Może Barbarę Streisand? Uwielbiam ją... - Zatem będzie Olivier podszedł do recepcji. Kiedy ponownie usiedli przy stoliku pojawił się znajomy kelner z adapterem. Barbara zabrzmiał Olivier wstał od stołu i zapraszającym gestem skinął na Elę. - Czy pani tańczy? - Nie mogłabym panu odmówić... - Podniosła się z krzesła i pozwoliła objąć się w talii. Przez chwilę oboje milczeli. W końcu Olivier spojrzał na nią. Delikatne, prawie niewidoczne zmarszczki pod oczami zdradzały jej wiek. Normalnie by mu to przeszkadzało, jednak teraz uznał, że są urocze. - Nieźle tańczysz. - Bo ty nieźle - odparła, czując, jak blisko ich usta są od siebie. Niebezpiecznie blisko. Olivier faktycznie dobrze tańczył. Nauczył się tańca od swojego dziadka i od niego dowiedział się sporo o kobietach. - Lubisz swoją pracę? Nigdy nie myślałaś o tym, by ją zmienić? Ela czuła, jak Olivier zaczyna się do niej bardziej przytulać. Traciła grunt pod nogami, a w jej głowie bosko szumiało. - W Rajskim nie ma sporego wyboru. Co innego mogłabym robić? - A co lubisz poza pracą? - spytał, jednocześnie zjeżdżając niżej dłonią, która, jak gdyby nigdy nic, spoczęła na jej prawym pośladku. Ela głośno przełknęła ślinę, spinając tyłek, by wydawał się jędrniejszy. - Co lubię? Poza pracą? - powtarzała za nim jak echo. - Wędrować po górach lubię... Właściwie, to - Wiesz, że ja też? - Jego głos zabrzmiał gardłowo. Poczuła na sobie jego ciepły oddech. - Możemy czasem powędrować - Twoja rę - szepnęła czule. - Co z nią? - Jest na moim tył - Ach, nieznośna rę Ale czy to dla ciebie jest nieprzyjemne? Moja ręka na twojej pupie? Swoją drogą, jest niesamowicie podniecająca, gdy tak nią koł Ela zachichotała. - Co? - Olivier spojrzał jej w oczy. - Nie podnieca cię to? - Narzucasz za szybkie Ale faktem jest, ż - Że? - Wyczekiwał jej odpowiedzi. - Daw