Ebook Psychologia twórczości grupowej pdf

o, polegającego na odwróceniu zwykle stosowanych proporcji w prezentacji produktu. Inny rodzaj doświadczeń, który doprowadził do powstania książki, to poszukiwania o naturze teoretyczno-badawczej. W tym opracowaniu odnoszę się do tworzenia przez ,,człowieka z ulicy" (wolę to określenie od wprowadzonej przez Barsalou i Prinz ,,twórczości przyziemnej"), w odróżnieniu od tych badaczy i teoretyków, którzy zajmowali się twórczością uznaną społecznie (np. artystów czy wielkich odkrywców). W przyjętym podejściu tworzyć może każdy, niezależnie od wieku, doświadczeń czy uzdolnień. I właśnie założenie o powszechnym występowaniu takiej cechy, jaką jest kreatywność, chciałam zweryfikować badawczo. Prowadząc szkolenia i moderując grupy zadaniowe, niejednokrotnie zastanawiałam się, czy moje działania mają sens. Czy kreatywności można nauczyć. Czy nie jest tak, że człowiek albo rodzi się twórczy i potem jedynie rozwija swój potencjał, albo nie jest twórczy i nigdy nie stworzy niczego, co uznamy za nowe i wartościowe? Czy tak dobre wyniki moderacji nie są tylko efektem składu grupy, w której poszczególne osoby prezentują wysoki poziom kreatywności? Wielu teoretyków i badaczy traktuje proces tworzenia w sposób elitarny. Uważa, że kreatywność jest udziałem nielicznych. Jeżeli byłoby prawdą, że poziom twórczości jest niezmienny, że zależy wyłącznie od uwarunkowań genetycznych lub osobowościowych, działania szkoleniowe czy treningowe nie miałyby sensu. Jednak prowadząc zajęcia z twórczego myślenia, moderując pracę zespołów zadaniowych, odnosiłam wrażenie, że uczestnicy grup uczą się. Po paru godzinach, po kilku ćwiczeniach blokady myślowe ustępowały, myślenie nabierało lekkości, stawało się niezależne od ograniczeń i w efekcie prowadziło do wartościowych rozwiązań. Co ważne, efekt uczenia się nie był chwilowy, utrzymywał się w czasie, choć jego trwałość zależała od wielu czynników, np. charakteru codziennych zadań zawodowych uczestników warsztatów, kultury organizacyjnej ich macierzystych firm, samooceny czy relacji w zespole. Wielokrotnie obserwowałam zaskakujące zjawisko zmiany funkcjonowania ludzi w zakresie tworzenia w zależności od tego, w jakich warunkach czy też w jakiej sytuacji się znajdowali. I tu właśnie pojawia się podstawowe pytanie teoretyczne tego opracowania: co takiego dzieje się w niektórych sytuacjach, że ludzie stają się twórczy, a przeniesieni do innych warunków nie są już w stanie osiągać podobnych efektów? Wydaje mi się, że odpowiedź na to pytanie jest ważna, gdyż umożliwi podjęcie działań zwiększających efektywność twórczą zarówno samodzielnie pracujących osób, jak i całych zespołów. Postanowiłam przełożyć, niejako przetłumaczyć ćwiczenia przygotowujące do pracy twórczej, normy grupowe i techniki twórczego myślenia na konstrukty teoretyczne i określić, w jaki sposób oddziałują one na strukturę poznawczą osoby. Chciałam stwierdzić, czy każdy może się nauczyć myśleć kreatywnie, na ile przyrost umiejętności twórczego myślenia jest możliwy oraz jaki jest mechanizm poznawczy nabywania kreatywności. Wiele pomysłów zrodziło się dzięki praktycznym obserwacjom, jakie mogłam poczynić. Mam nadzieję, że wyniki opisanych badań są inspirujące i zachęcają do nauki twórczego myślenia. Książka jest tym, czego brakowało mi w literaturze, kiedy uczyłam się moderacji grup twórczego myślenia i prowadzenia szkoleń w tym zakresie - połączeniem praktycznych doświadczeń z teoretyczną wiedzą, która nie tylko wyjaśnia mechanizmy twórczego myślenia, ale inspiruje do tworzenia nowych ćwiczeń czy form pracy z zespołem. Z jednej strony zebrałam i opisałam główne heurystyki. Każda technika została zaprezentowana w taki sposób, by pokazać praktyczne wykorzystanie i możliwości danej metody. Książka zawiera więc przykłady konkretnych rozwiązań i sposób dochodzenia do nich za pomocą opisywanej techniki kreatywnego myślenia. Twórcza praca wymaga jednak przygotowania. Z doświadczenia wiem, jak ważna jest swoista mentalna ,,rozgrzewka". Z tego względu prezentacji głównej metody towarzyszy opis ćwiczeń przygotowujących do pracy twórczej z wykorzystaniem konkretnej techniki. Rozgrzewki są odpowiednio dopasowane do technik i opisane na przykładach. W książce podałam także wiele praktycznych wskazówek dotyczących zarówno samej grupy (np. składu, dynamiki procesu grupowego, potencjalnych trudności, zasad pracy), jak i swego rodzaju przepisy na sprawdzone programy szkoleniowe wraz z gotowymi materiałami wykorzystywanymi w trakcie zajęć. Jest to książka praktyczna, przeznaczona dla osób, które same chcą rozwinąć umiejętność twórczego myślenia lub stawiają pierwsze kroki w roli moderatorów i trenerów warsztatów twórczego myślenia. Sądzę, �