Ebook Psychopatologia nerwic mobi,epub

Inne metody leczenia somatycznego Socjoterapia Atmosfera szpitalna Mała grupa Zabawa Stosunek uczuciowy do chorego Azyl ,,Drugie życie" oddziału psychiatrycznego a egocentryczna postawa chorego ,,Społeczność terapeutyczna" Walka o ,,otwarte drzwi" w psychiatrii Dwie granice: personel-pacjent, ,,normalny"-,,nienormalny" Pecking order Pielęgniarka Chorzy Psychoterapia grupowa Uwagi historyczne Psychoterapia grupowa a indywidualna Więź grupowa Rola prowadzącego Wielkość grupy Grupy ,,otwarte" i ,,zamknięte" Dobór chorych Popularność psychoterapii grupowej Trudny początek Najczęstsze tematy rozmów Od szczegółu do całości Hipotetyczne czynniki terapeutyczne Okresy stagnacji Szukanie kozła ofiarnego Sytuacje nieprzewidziane Dokumentacja Wskazówki bibliograficzne KĘPIŃSKI DZISIAJ. Jerzy Aleksandrowicz Przypisy Opieka redakcyjna: LUCYNA KOWALIK Projekt okładki i stron tytułowych: WITOLD SIEMASZKIEWICZ Redaktor: ANNA PAPIERZOWA Redaktor techniczny: ROBERT GĘBUŚ (C) Copyright by Wisława Kłodzińska-Batruch (C) Copyright by Wydawnictwo Literackie, Kraków 2002 Tekst oparto na wydaniu: A. Kępiński, Psychopatologia nerwic, PZWL, Warszawa 1973 ISBN 978-83-08-05193-1 Wydawnictwo Literackie Sp. z ul. Długa 1, 31-147 Kraków tel. (+48 12) 619 27 70 fax. (+48 12) 430 00 96 bezpłatna linia telefoniczna: 800 42 10 40 e-mail: Księgarnia internetowa: Konwersja: eLitera RODZAJE NERWIC UWAGI WSTĘPNE CZĘSTOŚĆ WYSTĘPOWANIA NERWIC Trudno nawet w przybliżeniu określić częstość występowania nerwic. W badaniach epidemiologicznych, zależnie od tego, jak dokładnie je przeprowadzono i jakie przyjmowano kryteria granicy między nerwicą a normą psychiczną oraz między nerwicą a psychopatią, odsetek neurotyków w ogólnej populacji społeczeństw naszej cywilizacji waha się od kilku do kilkudziesięciu procent. Duży odsetek pacjentów zgłaszających się do lekarzy różnych specjalności (niepsychiatrów) stanowią chorzy nerwicowi. Na ogół przyjmuje się, że do lekarzy ogólnie praktykujących i do internistów zgłasza się ich przeszło pięćdziesiąt procent. Można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że nie ma chyba człowieka współczesnej cywilizacji, który by przez krótki przynajmniej okres swego życia nie wykazywał wyraźnych objawów nerwicowych. Dlatego stosunkowo łatwo każdemu zrozumieć przeżycia typowe dla tej jednostki chorobowej. NERWICE I NERWICE RZEKOME Dwie, dość powszechne, sytuacje pozwalają w pewnym przybliżeniu wczuć się w przeżycia neurotyka. Jedną z nich jest oczekiwanie trudnego zadania, np. egzaminu, spotkania z ważną osobą, wystąpienia publicznego, a drugą - stan po zwykłym zatruciu alkoholem (popularny ,,kac"). Niepokój, rozdrażnienie, różnego rodzaju przykre sensacje wywołane rozchwianiem równowagi układu wegetatywnego (dystonia vegetativa), jak bicia serca, ściskanie w dołku podsercowym, bóle głowy, bóle brzucha, parcie na pęcherz czy kiszkę stolcową, pocenie się rąk, drżenie ciała itd., są każdemu znane z własnego doświadczenia. W nerwicy taki stan trwa tygodniami, miesiącami, a nawet latami. Dlatego nie można się dziwić choremu, że czuje się pokrzywdzony i niezrozumiany, gdy lekarz po dokładnym zbadaniu i wykonaniu różnego rodzaju badań pomocniczych oświadcza mu: ,,panu nic nie jest", ,,to tylko nerwy" itp. Porównanie nerwicy do sytuacji przedegzaminacyjnej i do stanu po zatruciu alkoholem wskazuje na istotny fakt, że identyczne objawy mogą wystąpić zarówno pod wpływem czynników natury psychicznej (np. lęk przed egzaminem), jak i fizycznych (np. działanie substancji toksycznej). Różne więc zasadniczo czynniki etiologiczne mogą wywołać analogiczną dysfunkcję ośrodkowego układu nerwowego. W praktyce lekarskiej nierzadko spotykamy się z faktem, że objawy typowo nerwicowe są zwiastunem chorób somatycznych lub psychicznych, albo im towarzyszą. By odróżnić je od nerwic prawdziwych lub psychonerwic, wywołanych tylko czynnikami natury emocjonalnej, mówi się wówczas o nerwicach rzekomych lub ,,pseudonerwicach". Pomyłki diagnostyczne są nieuniknione, gdyż zdarza się, że objawy nerwicowe są jedynymi objawami rozpoczynającej się choroby somatycznej i dopiero dalszy rozwój wypadków wykazuje, że nie była to nerwica, lecz początki choroby nowotworowej, miażdżycy mózgu, choroby Gravesa-Basedowa itp. To samo dotyczy chorób psychicznych. Objawy nerwicowe mogą być zwiastunami schizofrenii, cyklofrenii, psychoz organicznych, ataku padaczkowego. Trudno tu jednak mówić o pomyłce diagnostycznej, gdyż rozpoznanie w psychiatrii jest przede wszystkim rozpoznaniem objawowym i jeśli nie ma np. objawów schizofrenicznych, a są tylko objawy nerwicowe, nie można rozpoznać schizofrenii. Objawy nerwicowe nie tylko wyprzedzają choroby somatyczne i psychiczne, lecz też im często towarzyszą, zwłaszcza w